Η Στέλλα Παντελιά είναι αρχιτέκτων μηχανικός με σπουδές αρχιτεκτονικής στο Ε.Μ.Π. (2005) και Master in Landscape Architecture, GSD, Harvard University (2007). Έχει εργαστεί σε γραφεία στην Αθήνα και τη Βοστόνη. Έχει συμμετάσχει σε workshops, εκθέσεις και αρχιτεκτονικά συνέδρια και έχει διακριθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, αστικό σχεδιασμό και αρχιτεκτονική τοπίου στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών (2010-2014). Από το 2009 διατηρεί γραφείο στην Αθήνα και εκπονεί μελέτες αρχιτεκτονικής τοπίου και άλλων αρχιτεκτονικών έργων. Έργα της έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικά περιοδικά και το διαδίκτυο.
Η Ζωή Μπαλαμπάνη σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. (1976). Διαθέτει πολυετή εμπειρία σε σχεδιασμό κατοικιών, αναπλάσεις υπαίθριων χώρων και πλατειών, επίβλεψη μικρών και μεγάλων κτιριακών έργων και ειδική εμπειρία σε βιοκλιματικό σχεδιασμό και κατασκευή πράσινων κτιρίων. Έργα της έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικά περιοδικά. 

Το αρχιτεκτονικό γραφείο ΒΕΤΑPLAN ιδρύθηκε από τους Ιωάννη Βεντουράκη και Τάκη Ταβανιώτη το 1987, ως συνέχεια της αρχικής τους συνεργασία που ξεκίνησε το 1972.
Η εταιρεία είναι εγγεγραμμένη ως εταιρεία συμβούλων με το Ελληνικό Υπουργείο Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων, του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η ΒΕΤΑΠΛΑΝ έχει αναλάβει το σχεδιασμό, τη μελέτη και την επίβλεψη κατασκευής ενός μεγάλου φάσματος αναπτυξιακών έργων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επιπλέον, έχει σημαντική εμπειρία στη συνεργασία με διεθνή αρχιτεκτονικά γραφεία για το σχεδιασμό μεγάλων έργων στην Ελλάδα. (Συνεργασία με το γραφείο Σαντιάγκο Καλατράβα για το Ολυμπιακό Συγκρότημα της Αθήνας το 2004 και σήμερα με το γραφείο του Renzo Piano για τον σχεδιασμό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας).
Οι κύριοι τομείς δραστηριότητας και εμπειρογνωμοσύνης του γαρφείου να περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
• Υγειονομική περίθαλψη
• Εκπαίδευση
• Κληρονομιάς
• Πολιτισμός και Τέχνες
• Αθλητισμός
• Γραφείο και Κυβερνητικά κτήρια
• Εμπορική και Βιομηχανική
• Κατοικίες
• Περιβάλλοντος και Χωροταξίας
• Μεταφορές
• Τουρισμός
• Συμβουλευτικές υπηρεσίες σε ένα ευρύ φάσμα τομέων εμπειρογνωμοσύνης

Oι ενδοδαπέδιοι θερμοπομποί είναι σχεδιασμένοι έτσι, ώστε να λειτουργούν είτε ως κύριο σύστημα θέρμανσης είτε ως δευτερεύον (επιπρόσθετης θέρμανσης),  εξαλείφοντας προβλήματα θερμικής ανισοκατανομής που αυτά δημιουργούν. Ο συνδυασμός τους ειδικά με συστήματα επιδαπέδιας θέρμανσης μπορεί να προσφέρει βέλτιστα αποτελέσματα, δρώντας ιδιαίτερα αποτελεσματικά σε περιόδους με έντονες θερμικές διακυμάνσεις (φθινόπωρο και άνοιξη). Η άμεση απόκριση του συστήματος θέρμανσης με ενδοδαπέδια σώματα σε τέτοιου είδους συνθήκες καθίσταται ιδανική λύση για να εξισορροπήσει αυτό το μεγάλο εύρος θερμικών ακρότατων. Σε οριακές, λοιπόν, καταστάσεις προσφέρουν καλύτερη θερμική αίσθηση από τα κοινά επιδαπέδια συστήματα με χαμηλότερη ενεργειακή κατανάλωση. Χρησιμοποιούνται κυρίως μπροστά από μπαλκονόπορτες ή παράθυρα, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες θερμικές απώλειες των ανοιγμάτων.
Ένα επιπλέον πλεονέκτημά τους εντοπίζεται στο γεγονός ότι αποτρέπουν το σχηματισμό συμπυκνωμάτων στα τζάμια. Επιπρόσθετοι ενδοδαπέδιοι θερμοπομποί με ανεμιστήρα εμποδίζουν την εισροή ψυχρού εξωτερικού αέρα, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα φράγμα θερμού αέρα.
Για τους παραπάνω λόγους οι συνηθέστερες εφαρμογές τους απαντώνται σε εστιατόρια, εκθεσιακούς χώρους αυτοκινήτων, κολυμβητήρια, εμπορικά κέντρα, εσωτερικά αίθρια αλλά και σε δωμάτια κατοικιών, όπως το καθιστικό ή γενικά σε δωμάτια με μεγάλα ανοίγματα, για να ικανοποιήσουν ειδικές αρχιτεκτονικές ανάγκες λόγω εύκολου εναρμονισμού στο χώρο, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις απαιτήσεις του σε θερμικά φορτία.
Τα βασικά συστατικά τους μέρη είναι το κέλυφος (λεκάνη) με το περσιδωτό κάλυμμά του και ο εναλλάκτης θερμότητας. Κατά περίπτωση και ανάλογα με την εφαρμογή τους, μπορούν να φέρουν ή όχι ανεμιστήρα. Με βάση αυτό το στοιχείο κατηγοριοποιούνται σε θερμοπομπούς χωρίς ανεμιστήρα και σε θερμοπομπούς με ανεμιστήρα.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο «Νίκος Σγουρός και Συνεργάτες Αρχιτέκτονες» ιδρύθηκε από τον Νίκο Σγουρό το 1991 και εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Το γραφείο στελεχώνεται από αρχιτέκτονες μηχανικούς και interior designers και έχει ως κύρια δραστηριότητα τη μελέτη και επίβλεψη κτιριακών έργων μεγάλης και μικρής κλίμακας όπως μονοκατοικίες, συγκροτήματα κατοικιών, ξενοδοχεία σε πολλά μέρη της Ελλάδος καθώς και στο εξωτερικό. Προσφέρεται λοιπόν η δυνατότητα μιας ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής πρότασης καθώς επίσης και της πλήρους αποπεράτωσης του έργου.

Ο Νίκος Σγουρός γεννήθηκε στις Σέρρες και αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής το 1987. Κατά την διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Τζώνος-Χόιπελ-Χόιπελ, όπου συμμετέχοντας στην ομάδα του γραφείου, διακρίθηκε σε ποικίλους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και πήρε με έπαινο της επιτροπής (felicitatione de jury) το « Δίπλωμα εμπεριστατωμένων σπουδών Αρχιτεκτονικής» (C.E.A.A.) στη Μεσογειακή Αρχιτεκτονική.
Ως ενεργό μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης, ο Νίκος Σγουρός έχει επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τους παραπάνω οργανισμούς σε επιτροπές ενασκήσεως ελέγχου (ΕΠΑΕ) κατά τη διάρκεια των τελευταίων 9 ετών.
Το 2004 εκδόθηκε ένα λεύκωμα 165 σελίδων με έργα του Νίκου Σγουρού και των συνεργατών του, με τίτλο « 40+1 επιλογές αρχιτεκτονικού έργου: Νίκος Σγουρός», στο οποίο παρουσιάζονται κατοικίες και συγκροτήματα στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη, στην Μύκονο, στο Πήλιο, στις Σέρρες κ.α.

H ικανοποιητική αντιμετώπιση του φαινομένου του σιφονισμού και του αυτοσιφονισμού είναι τα βασικά στοιχεία για την επιτυχημένη λειτουργία τους. Eπίσης είναι πολύ σημαντικός ο αυτοκαθαρισμός. Oι οσμοπαγίδες που είναι λείες εσωτερικά και έχουν περιορισμένες διαστάσεις εξασφαλίζουν τις μεγαλύτερες ταχύτητες και τον πιο επιτυχή αυτοκαθαρισμό. H απόσταση της οσμοπαγίδας από τον υδραυλικό υποδοχέα δεν πρέπει να ξεπερνά τα 60 cm. Αυτή η απόσταση  πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο περιορισμένη για να λειτουργεί καλά η οσμοπαγίδα. Σε εγκαταστάσεις αποχέτευσης απαγορεύεται η αποχέτευση λυμάτων από λουτήρα ή άλλο υδραυλικό υποδοχέα σε οσμοπαγίδα αποχωρητηρίου. Aκόμη απαγορεύεται η τοποθέτηση οσμοπαγίδων στους πόδες κατακόρυφων αγωγών ακαθάρτων. Σε περίπτωση ομαδικής σύνδεσης υδραυλικών υποδοχέων η χρήση κοινής οσμοπαγίδας περιορίζεται σε τρεις υποδοχείς και με την προϋπόθεση ότι αυτοί δεν απέχουν περισσότερο των 75 cm.
Διαστάσεις οσμοπαγίδων
Σύμφωνα με την T.O.T.E.E. 2412/86, για οσμοπαγίδες που συνδέονται με σωληνώσεις σύνδεσης μέχρι 50 mm το ελάχιστο ύψος απομόνωσης είναι 70 mm, ενώ για οσμοπαγίδες που συνδέονται με σωληνώσεις σύνδεσης μεγαλύτερες από 50 mm το βύθισμα είναι 50 mm. Για παγίδες βρόχινων νερών το βύθισμα είναι 100 mm. H εξωτερική διάμετρος της εξόδου οσμοπαγίδας σωληνωτού τύπου συνιστάται να είναι ίση με τη διάμετρο της αντίστοιχης σωλήνωσης σύνδεσης. Oι ελάχιστες εσωτερικές διάμετροι των σωληνοειδών οσμοπαγίδων ανάλογα με τη χρήση τους καθορίζονται ως εξής:
• Nιπτήρες, πυγολουτήρες, πίδακες πόσιμου νερού: 32 mm.
• Λουτήρες καταιονητήρες, νεροχύτες, αναρτημένα ουρητήρια: 40 mm.
• Oυρητήρια επίτοιχα ή αύλακες ουρητηρίων μέχρι και έξι θέσεων με απόσταση 60 cm ανά θέση: 70 mm.
• Oσμοπαγίδα σε λεκάνη αποχωρητηρίου: 100 mm. H διάμετρος της γενικής οσμοπαγίδας πρέπει να είναι ίση με τη διάμετρο του κεντρικού συλλεκτήριου αγωγού και όχι μικρότερη από 120 mm.

MOLD architects are founded in 2011 by Iliana Kerestetzi ( M.Sc in Advanced Architectural Design, Columbia University, NY 2009) Their practice integrates research, architecture, landscape, advanced computational design, parametric design, graphic design, interior design, construction, visual arts. Their work has been included in group exhibitions and received various awards and distinctions including the: SADAS-PEA 2014 Award - Best Residential Project for 2009-2013, DOMES 2014 Award - Best first project of a young architect for the years 2009-2013, Nomination for the Mies van Der Rohe Award 2015, Nomination for the Piranesi Award 2015, 100% HOTEL DESIGN AWARD 2016, Finalist for the East Centric Architecture Triennale Award 2016, 100% HOTEL DESIGN AWARD 2019, 2020 Europe 40under40, Big See Architecture Award 2021, IDA (International Design Award) Silver Award 2021, Big See Interior Architecture Award 2021 .

H συγκέντρωση και διοχέτευση των αποβλήτων γίνεται μέσω των υποδοχέων και του συστήματος σωληνώσεων, που στο σύνολό τους αποτελούν το αποχετευτικό δίκτυο του κτιρίου. Εφόσον υπάρχει αυτό, καταλήγει στο δημόσιο αποχετευτικό δίκτυο, ενώ διαφορετικά καταλήγει σε βόθρο. Tο αποχετευτικό σύστημα του κτιρίου διαιρείται σε δύο μεγάλες ενότητες, στην αποχέτευση των όμβριων και στην αποχέτευση των λυμάτων. Οι κανονισμοί θέτουν κάποιους βασικούς κανόνες οι οποίοι είναι γενικοί για τις εγκαταστάσεις αποχέτευσης. Oι βασικότεροι εξ αυτών είναι η ελεύθερη αποχέτευση των όμβριων υδάτων, η στεγανότητα και η ανθεκτικότητα των εγκαταστάσεων, η ελάχιστη πίεση των αγωγών να είναι 0,5 bar, η χρήση των κατάλληλων εξαρτημάτων σύνδεσης, η εύκολη πρόσβαση για καθαρισμό των σωληνώσεων, η αποχέτευση των λυμάτων χωρίς κίνδυνο εμφράξεως, η κατά το δυνατόν αθόρυβη λειτουργία του δικτύου, ο περιορισμός στο ελάχιστο δυνατό των οριζόντιων τμημάτων του δικτύου, η αποφυγή δημιουργίας υπερπιέσεων και υποπιέσεων, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά τα σιφόνια. Tο σύστημα αποχέτευσης του κτιρίου αποτελείται από δίκτυο οριζόντιων και κατακόρυφων σωλήνων, από τα σιφόνια του δαπέδου, του δώματος και των υδραυλικών υποδοχέων, τα φρεάτια επιθεώρησης και το δίκτυο σωληνώσεων αερισμού του δικτύου. Tα τμήματα των αγωγών διαιρούνται σε γενικούς, κύριους και δευτερεύοντες.
Γενικός αγωγός
Συγκεντρώνει τα λύματα των σωληνώσεων του δικτύου και τα οδηγεί στον υπόνομο ή στο βόθρο. Διακρίνεται στον εσωτερικό γενικό αγωγό (εντός του κτιρίου) και στον εξωτερικό αγωγό (εκτός του κτιρίου). O εσωτερικός αγωγός καταλήγει στο κεντρικό φρεάτιο, το οποίο χρησιμεύει για την επιθεώρηση της λειτουργίας του γενικού αγωγού. O εξωτερικός γενικός αγωγός συνδέει τα απόβλητα που συγκεντρώνονται στο κεντρικό φρεάτιο και τα οδηγεί στο δημόσιο αποχετευτικό δίκτυο ή στο βόθρο.
Kύριοι αγωγοί
Είναι οι οριζόντιοι και κατακόρυφοι σωλήνες που συγκεντρώνουν τα λύματα από τους δευτερεύοντες αγωγούς και τα μεταφέρουν στο γενικό εσωτερικό αγωγό.
Δευτερεύοντες αγωγοί
Είναι οι σωλήνες που μεταφέρουν τα λύματα από τους υδραυλικούς υποδοχείς στους κύριους αγωγούς. Iδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις συνδέσεις, μέσα στις οποίες το νερό πρέπει να κινείται απρόσκοπτα, ενώ παράλληλα να διατηρείται ο αερισμός. Δεν επιτρέπεται η αλλαγή της διατομής του αγωγού αερισμού, ενώ ο αερισμός μπορεί να είναι είτε άμεσος είτε έμμεσος. Στον άμεσο αερισμό του δικτύου ο σωλήνας της αποχέτευσης χρησιμοποιείται και ως σωλήνας αερισμού, αφού εκτείνεται έως τη στέγη ή το δώμα, ενώ στον έμμεσο αερισμό τοποθετείται επιπρόσθετα ένας σωλήνας παράλληλος του κύριου αγωγού της αποχέτευσης. Tο διάγραμμα ροής του αποχετευτικού δικτύου συμπληρώνουν οι αγωγοί υδροσυλλογής των ομβρίων της στέγης που τα οδηγούν στην υδρορρόη και τα επιφανειακά αποστραγγιστικά κανάλια απορροής που μεταφέρουν τις επιφανειακές συγκεντρώσεις του νερού στους υπαίθριους χώρους προς το κεντρικό φρεάτιο.

Οι εναλλάκτες θερμότητας αέρα - αέρα χρησιμοποιούνται σε εγκαταστάσεις κλιματισμού - εξαερισμού με στόχο την ανάκτηση μέρους της απορριπτόμενης θερμότητας. Μ' αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας, που μπορεί να φτάσει σε επίπεδα της τάξης του 70-75%.
Οι εναλλάκτες συνδέονται με τους αεραγωγούς προσαγωγής του νωπού αέρα και απόρριψης του αέρα των επί μέρους εσωτερικών χώρων στο περιβάλλον. Οι εναλλάκτες τοποθετούνται σε μονάδες που αποτελούνται από δύο ανεμιστήρες (προσαγωγής και απαγωγής), φίλτρα και εναλλάκτη αέρα - αέρα. Σε πιο πλήρεις παραλλαγές μπορούν να φέρουν ηλεκτρικές αντιστάσεις αέρα, αισθητήρια ποιότητας αέρα, αντιπυρικά φίλτρα, θερμοστάτες αεραγωγών κτλ.

Η Bobotis Architects ιδρύθηκε το 1976 από τον Θεοφάνη Μπομπότη και το 2005 προστέθηκε στο σχήμα και ο Λουκάς Μπομπότης. Με βασική έδρα την Αθήνα, έχει δραστηριοποιηθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διάφορες άλλες χώρες. Mε βραβεία και διακρίσεις σε διεθνείς και πανελλήνιους διαγωνισμούς, σειρά δημοσιεύσεων σε διεθνείς εκδόσεις και ελληνικές, περιοδικού και ημερησίου τύπου, έχει εκπονήσει πλήθος μελετών που περιλαμβάνουν κτίρια γραφείων, μουσεία, αεροδρόμια, τράπεζες, αθλητικές εγκαταστάσεις, εμπορικά κέντρα, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, yachts, εκπαιδευτικά ιδρύματα, καταστήματα και αλυσίδες καταστημάτων, συνεδριακά κέντρα και πολεοδομικές μελέτες. Σε ορισμένα δε εξ’αυτών, έχει υποστηρίξει την υλοποίηση τους παρέχοντας υπηρεσίες επίβλεψης.
Η οργάνωση του γραφείου σε επίπεδο ποιοτικών διαδικασιών εκπόνησης μελετών και επιβλέψεων, ο άρτιος και σύγχρονος εξοπλισμός και η συνεργασία με εξίσου οργανωμένα γραφεία άλλων ειδικοτήτων καθώς και με ειδικούς συμβούλους, εξασφαλίζει τις συνθήκες παραγωγής υψηλής ποιότητας τελικού προϊόντος.

Υπάρχουν τέσσερις βασικές κατηγορίες σημάτων που απαιτούνται σε ένα κτίριο:
•  Τα πληροφοριακά σήματα, που παρέχουν πληροφορίες για την οργάνωση των χώρων ενός κτιρίου: θέσεις διάφορων τομέων, χάρτες επισήμανσης της θέσης του επισκέπτη κ.ά.
•  Τα σήματα διεύθυνσης, που δείχνουν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος με επαναλαμβανόμενα βέλη ή λωρίδες βαμμένες ή κολλημένες στο δάπεδο.
•  Τα σήματα αναγνώρισης, που δηλώνουν τον αριθμό και την ονομασία μιας αίθουσας, τους χώρους υγιεινής, τους τηλεφωνικούς θαλάμους κ.ά.
•  Οι ενδείξεις εξόδου και ασφάλειας, που δηλώνουν τις εξόδους κινδύνου, τα κλιμακοστάσια, τις πυροσβεστικές φωλιές.
H σήμανση πρέπει να διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος και τη χρήση των κτιρίων.
•  Σταθμοί μεταφορικών μέσων. Σε αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς, μετρό ή τραμ η σήμανση είναι καλό να είναι λιτή, ακριβής και να καθορίζει πλήρως τη διαδρομή προς το επιθυμητό σημείο.
•  Μουσεία και χώροι ψυχαγωγίας. Σ’ αυτούς τους χώρους ο επισκέπτης καλείται συνήθως να κινηθεί σχετικά ελεύθερα, οι ρυθμοί είναι αργοί και τα μέσα σήμανσης μπορούν να λειτουργούν με περισσότερη φαντασία. Εδώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάθε είδους υλικά και τρόποι σήμανσης.
•  Κτίρια γραφείων. Στο χώρο της υποδοχής οφείλει να γίνεται κατανοητή η χωροθέτηση των διαφόρων διευθύνσεων και τομέων της επιχείρησης. Ευαίσθητο σημείο αποτελούν τα σημεία διασταύρωσης των μόνιμων χρηστών των κτιρίων με τους επισκέπτες. Oι δεύτεροι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να οδηγούνται στον προορισμό τους, χωρίς να ενοχλούν τους εργαζόμενους και χωρίς να καταλήγουν σε χώρους που δεν τους αφορούν.
•  Νοσοκομεία. Τα χρώματα και οι τόνοι που χρησιμοποιούνται είναι καλό να είναι ήρεμοι και η πληροφόρηση να είναι σαφής για τη λειτουργία κάθε αίθουσας και την απαγόρευση ή όχι της εισόδου τρίτων. Καθώς πολλοί επισκέπτες και μόνιμοι συνεργάτες, αφού εισέλθουν στο κτίριο, κινούνται μέσα σ’ αυτό, απαιτείται λεπτομερής πληροφόρηση σε πολλές θέσεις με βασικό σημείο αναφοράς τους ανελκυστήρες.
•  Πολυώροφα κτίρια. Σε πολυώροφα κτίρια, όπου υπάρχουν ανελκυστήρες, επιβάλλεται να υπάρχει και ένα πλήρες σύστημα πληροφόρησης για τις λειτουργίες του κάθε ορόφου. Στην είσοδο των ανελκυστήρων τοποθετείται αναλυτική περιγραφή του σχεδιαγράμματος κάθε ορόφου και στο εσωτερικό του θαλάμου "τηλεγραφική" ενημέρωση.
•  Δρόμοι και εξωτερικοί χώροι. Mεγάλα και ευκρινή σήματα, κατάλληλα φωτισμένα, τα οποία μπορούν εύκολα να ανανεώνονται είναι απαραίτητα για τη σήμανση δρόμων και γενικά υπαίθριων χώρων.