Ως ελαφροί διαχωριστικοί τοίχοι ορίζονται στο πρότυπο DIN 4103 οι μη φέροντες, με βάρος μέχρι 150 kg/m³. Δίνεται έμφαση στην ικανότητά τους να αναλαμβάνουν φορτία που επιδρούν στην επιφάνειά τους και να τα μεταβιβάζουν σε φέροντα στοιχεία του κτιρίου, ενώ η σταθερότητά τους επιτυγχάνεται με τη σύνδεσή τους στα παρακείμενα δομικά στοιχεία. Eπιπλέον, την ελαφριά κατασκευή χαρακτηρίζει η ευκολία κατασκευής από έτοιμα συναρμολογούμενα υλικά, σε σύντομο χρονικό διάστημα και εν ξηρώ (χωρίς τη χρήση νερού για παρασκευή συνδετικών κονιαμάτων, μη συμπεριλαμβανομένων των υλικών βαφής ή τελειωμάτων). Tα ελαφρά χωρίσματα κατασκευάζονται κατά κανόνα με σκελετό –υπάρχουν και τα ολόσωμα συστήματα, χωρίς σκελετό–, ενώ ως προς τη δομή τους διακρίνονται σε μονοκέλυφα και δικέλυφα (καλύτερη ηχομόνωση).
Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ελαφρά χωρίσματα χρησιμοποιούνται για να διαμορφώσουν χώρους που θερμαίνονται και συνορεύουν με άλλους μη θερμαινόμενους είτε επιλέγονται συστήματα με ενσωματωμένο θερμομονωτικό υλικό είτε ενισχύονται με την προσθήκη του κατάλληλου υλικού.

Oι πλαστικοί σωλήνες που χρησιμοποιούνται σε εγκαταστάσεις πόσιμου νερού πρέπει να είναι πιστοποιημένοι για τη συγκεκριμένη χρήση, να μη μεταδίδουν στο νερό γεύση ή οσμή και να μην ευνοούν την ανάπτυξη μικροοργανισμών.
Eπιπλέον, για τη χρησιμοποίησή τους σε δίκτυα θερμού νερού πρέπει να συνοδεύονται από πιστοποιητικό καταλληλότητας για θερμοκρασία μεγαλύτερη των 70°C. Xαρακτηρίζονται από μεγάλη χημική και μηχανική αντοχή, υδατοστεγανότητα, εύκολη μεταφορά και τοποθέτηση, μεγάλη διάρκεια ζωής, απουσία ηλεκτροχημικών διαβρώσεων και απόθεσης αλάτων, πολύ μικρό συντελεστή τριβής και απώλειες θερμότητας πολύ μικρότερες από των μεταλλικών σωλήνων. Aντίθετα, χαρακτηρίζονται από πολύ μεγαλύτερους συντελεστές γραμμικής διαστολής. Είναι ευαίσθητοι σε υψηλές θερμοκρασίες και ηλιακή ακτινοβολία, ενώ είναι πιθανό να παρουσιάζουν διείσδυση οξυγόνου, αν τα τοιχώματά τους δεν έχουν υποστεί κατάλληλη επεξεργασία.
Για τις συνδέσεις των εύκαμπτων σωλήνων χρησιμοποιούνται ειδικά εξαρτήματα από ορείχαλκο.
Oι σωλήνες από σκληρό PVC επιδέχονται διαμόρφωση σπειρώματος όπως οι χαλύβδινοι και συνδέονται με ειδικά εξαρτήματα από το ίδιο υλικό ή από ορείχαλκο. Oι σωλήνες από πολυπροπυλένιο (PP) συνδέονται με θερμική αυτοσυγκόλληση.
Kατά την εξωτερική τοποθέτηση των σωληνώσεων απαιτείται στήριξη σε αποστάσεις που καθορίζονται από τη θερμοκρασία του μεταφερόμενου ρευστού και από τη διάμετρο του σωλήνα.

Nelly Sfakianaki was born in Athens. She studied Architecture in Greece and England. She runs an architectural practice in Athens that mainly focuses on designing houses and business premises. In the meantime, she began a multidimensional search in Architecture, and in this context, she supported the organisation of the exhibition “Imagine the City Aegina 2013”, an experience that provided citizens with the opportunity to change their passive approach towards the city, to an active level through the creative process. Until now, she has participated in various social contribution groups, participatory planning, and creative workshops as the pivotal point that leads citizens to take action and achieve self-awareness towards the city and the society.

The architectural practice “Yorgos Andreadis and Partners” was formed in 1992.
The office has been involved in various types of studies, ranging from single residences to large scale housing projects. Its particular field of expertise are cultural buildings, urban design projects and commercial developments, with numerous such studies both in Greece and France. The practice holds a 4th class official licence for public works projects awarded by the Greek Technical Chamber under registration number ΓΕΜ 610 in the categories 6 (Architectural Design) and 7 (Specialized Architectural Studies). In 2001, the practice acquired a company status with the following partners: Yorgos Andreadis, Kyriakos Giannopoulos, Eleni Tsigarida and Mihalis Karavas.

O Παύλος Χατζηαγγελίδης δημιούργησε το αρχιτεκτονικό γραφείο 314 Architecture Studio το 2004. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο πολιτικός μηχανικός και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αρχιτέκτων μηχανικός. Επίσης έκανε ένα μεταπτυχιακό στην τέχνη. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε αρχιτεκτονικά βιβλία, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο κυρίως σε διεθνές αλλά και σε ελληνικό επίπεδο, ενώ έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις και διαγωνισμούς.
Το έργο "h3 μονοκατοικία στη Αθήνα" διακρίθηκε στα 20 δημοφιλέστερα έργα στον κόσμο για το 2013 από τη μεγαλύτερη διεθνή αρχιτεκτονική εφημερίδα ARCH DAILY, ενώ παράλληλα επιλέχτηκε μεταξύ άλλων ώστε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά βραβεία Mies Van der Rohe 2015 και στα Piranesi Awards 2015.
Το όνομα 314 προέρχεται από τη μαθηματική σταθερά υπολογισμού της περιμέτρου του κύκλου π=3,14. Η αναφορά στην σταθερά π σχετίζεται με τη φιλοσοφική διάσταση της έννοιας του κύκλου. Βασικό χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής που παράγει το Studio 314 πέρα από το σεβασμό προς τις περιβαλλοντικές, κοινωνιολογικές και προγραμματικές παραμέτρους της σύνθεσης είναι η δημιουργία ενός κελύφους, το όποιο προτρέπει το χρήστη να αφεθεί σε διεργασίες ονειροπόλησης και αφαίρεσης.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της ξηράς δόμησης αποτελεί η επιλογή διαφορετικών υλικών και η εφαρμογή τους με γνώμονα τις ιδιότητες που τα διακρίνουν. Ο κατάλληλος συνδυασμός των υλικών επιτυγχάνει τη διαμόρφωση ελαφρών κατασκευών με ποικίλες μορφές. Η απόδοση καμπυλόμορφων σχημάτων σε εσωτερικούς τοίχους και οροφές συστημάτων ξηράς δόμησης ενισχύει την αισθητική των κατασκευών, χωρίς να επηρεάζει τη λειτουργία τους.
Οι καμπύλες μορφές δημιουργούνται με την τοποθέτηση προκατασκευασμένων καμπυλόμορφων τμημάτων, στα οποία έχει αποδοθεί το κατάλληλο, κατά περίπτωση, σχήμα. Ο βαθμός της καμπυλότητας εξαρτάται από το πάχος των πετασμάτων και από το υλικό κατασκευής τους. Σε γενικές γραμμές, μπορούν να κατασκευαστούν καμπύλα τμήματα με ακτίνα έως και 300 mm. Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες απαιτείται ενισχυμένη στιβαρότητα σε επιφάνειες εσωτερικών τοίχων με ποικίλα καμπύλα τμήματα, χρησιμοποιούνται συχνά πολλαπλές στρώσεις πετασμάτων σε επαφή μεταξύ τους.
Οι οροφές σφαιρικής ή κυλινδρικής μορφής και ο σκελετός στερέωσής τους κατασκευάζονται κατά κανόνα εργοστασιακά, στη μορφή και στις διαστάσεις που καθορίζει το εκάστοτε έργο. Ο μεταλλικός σκελετός παράγεται σε διάφορα τμήματα, τα οποία συναρμολογούνται επί τόπου. Η προκατασκευή εξασφαλίζει τη μείωση του συνολικού κόστους και τη διατήρηση των προκαθορισμένων χρονοδιαγραμμάτων.
Για την κατασκευή περίπλοκων σχημάτων, όπως θόλων, σφαιρών και ελεύθερων μορφών, χρησιμοποιούνται συχνά υλικά ενισχυμένα με υαλοΐνες. Στις κατασκευές ενσωματώνεται το σύνολο των υδραυλικών και ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, καθώς και συστήματα φωτισμού. Παράλληλα, η κατάλληλη διαμόρφωση των καμπύλων επιφανειών συμβάλλει άμεσα στην ακουστική των χώρων και, σε μικρότερο βαθμό, στο φωτισμό.

Οι λέβητες συμπύκνωσης αναπτύχθηκαν για την πρόσθετη εκμετάλλευση της θερμότητας (ενθαλπίας συμπύκνωσης των υδρατμών) των καυσαερίων, δηλαδή της ανώτερης θερμογόνου δύναμης του καυσίμου, και χρησιμοποιούνται για εφαρμογές παρόμοιες με αυτές των κοινών λεβήτων θερμού ύδατος. Πρόκειται ουσιαστικά για λέβητες αέριων καυσίμων, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι λέβητες πετρελαίου. Σε ένα λέβητα συμπύκνωσης είναι δυνατό να αξιοποιηθεί περίπου το 50 έως 80% της λανθάνουσας θερμότητας των υδρατμών, επιτυγχάνοντας βαθμό απόδοσης μέχρι 107% περίπου. Από κατασκευαστική άποψη, υπάρχει η δυνατότητα της συμπύκνωσης των υδρατμών μέσα στον ίδιο το λέβητα, λύση που απαιτεί κατάλληλο σχεδιασμό του καυστήρα, του λέβητα και της καπνοδόχου ή της συμπύκνωσης των υδρατμών σε πρόσθετο εναλλάκτη θερμότητας, ο οποίος επιτρέπει τη χρήση ενός συμβατικού λέβητα.

Οι μπανιέρες και οι ντουζιέρες υδρομασάζ διαθέτουν οπές στα τοιχώματά τους, στις οποίες τοποθετούνται ειδικά ακροφύσια που ονομάζονται εκτοξευτήρες. Με τους εκτοξευτήρες διαβιβάζεται με πίεση ο αέρας ή το μείγμα νερού με αέρα. Οι εκτοξευτήρες μπορεί να ποικίλλουν σε αριθμό και να διαφέρουν σε σχήμα, ώστε η ροή του αέρα να μην είναι ευθεία ή να είναι υπό κλίση, με δυνατότητα προσαρμογής σε διάφορες κατευθύνσεις. Ανάλογα με την ποσότητα αέρα που εισρέει από τους εκτοξευτήρες στο νερό της μπανιέρας, δημιουργείται μια κατάσταση τύρβης του νερού, η οποία ασκεί το μασάζ στο σώμα του λουόμενου.
Στα σύγχρονα συστήματα υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης της ποσότητας του αέρα που εισρέει στο μπάνιο και κατά συνέπεια της έντασης της τύρβης του νερού. Ο αριθμός και η διάταξη των εκτοξευτήρων είναι μελετημένα ανάλογα με το σχήμα της μπανιέρας, έτσι ώστε να παρέχουν ολοκληρωμένο μασάζ στο σώμα. Κάθε εκτοξευτήρας είναι εφοδιασμένος με βαλβίδα αντεπιστροφής και τροφοδοτείται με αέρα μέσα από εύκαμπτους αγωγούς PVC από κεντρικό συλλέκτη αέρα. Το σύστημα μπορεί να περιλαμβάνει επίσης γεννήτρια όζοντος, που εμπλουτίζει με όζον τον αέρα που διοχετεύεται στη μπανιέρα, καθώς αυτό το στοιχείο έχει απολυμαντική και θεραπευτική δράση.
Οι σύγχρονες μπανιέρες υδρομασάζ μπορεί να είναι εξοπλισμένες με πίνακα ελέγχου, που λειτουργεί με πολύ χαμηλή τάση για λόγους ασφάλειας. Οι εκτοξευτήρες μπορεί εξάλλου να παρέχουν στο νερό της μπανιέρας μόνον αέρα υπό πίεση στην ίδια θερμοκρασία του νερού. Σε μερικά συστήματα υπάρχει επιλογή μεταξύ αέρα και μείγματος αέρα και νερού.
Η μορφή των εκτοξευτήρων μπορεί επίσης να ποικίλλει. Οι εκτοξευτήρες μπορεί να παρέχουν ροή προς μια ή περισσότερες κατευθύνσεις, οι οποίες συνήθως ρυθμίζονται με περιστροφή. Υπάρχουν όμως εκτοξευτές περιφερειακής ροής, οι οποίοι παρέχουν ομοιόμορφη ροή από οπές στην περιφέρειά τους. Το σύστημα μπορεί επιπλέον να περιλαμβάνει αυτόματο άδειασμα της μπανιέρας κατά ζώνες, με δυνατότητα διακοπής σε μια ορισμένη ζώνη.

Τα συστήματα βασίζονται συνήθως στους τυπικούς επίπεδους ηλιακούς συλλέκτες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και στα ηλιακά θερμοσιφωνικά συστήματα. Αντίστοιχα, η ηλιακή ενέργεια που συλλέγεται από τους ηλιακούς συλλέκτες αποθηκεύεται στο θερμοδοχείο και κατόπιν θερμαίνεται το νερό που θα χρησιμοποιηθεί στο σύστημα θέρμανσης χώρου.
Το σύστημα συμπληρώνεται από ενδοδαπέδια θέρμανση. Η χρήση του δαπέδου ως θερμαντικού σώματος είναι το χαρακτηριστικό που προσδίδει στη θέρμανση δαπέδου σημαντικά πλεονεκτήματα. Εξαιτίας της ομοιόμορφης κατανομής της θερμότητας, καθώς και των πολύ χαμηλών απωλειών του δαπέδου και της σωστής διαστρωμάτωσης της θερμοκρασίας καθ’ ύψος εξασφαλίζεται η δυνατότητα επίτευξης συνθηκών άνεσης με τη θερμοκρασία χώρου χαμηλότερη τουλάχιστον κατά 2°C. Ο συνδυασμός ηλιακού συστήματος και ενδοδαπέδιας θέρμανσης μπορεί να επιφέρει μείωση μέχρι και 50% συγκριτικά με ένα συμβατικό λέβητα με θερμαντικά σώματα. Σε περίπτωση ύπαρξης κολυμβητικής δεξαμενής το νερό μπορεί να θερμανθεί με τη χρήση πλακοειδούς εναλλάκτη.

Τα ζευκτά είναι δικτυωτοί φορείς, με μορφή που εξαρτάται από το άνοιγμα και τη μορφολογία της στέγης, καθώς και από τη θέση τους στην κάτοψη. Βασικά στοιχεία τους είναι:
• Οι αμείβοντες ή ψαλίδια. Είναι οι δύο ράβδοι που σχηματίζουν τις κλίσεις του ζευκτού.
• Ο ελκυστήρας ή  πέλμα ή φτέρνα. Είναι η οριζόντια ράβδος, η οποία παραλαμβάνει τις οριζόντιες τάσεις.
• Ο ορθοστάτης ή  "μπαμπάς". Είναι η κατακόρυφη ράβδος.
• Οι αντηρίδες. Είναι οι διαγώνιες ράβδοι.
Δευτερεύοντα στοιχεία είναι οι τεγίδες, οι επιτεγίδες, το σανίδωμα και τα αντιανέμια. Οι τεγίδες είναι ξύλινες δοκοί, μικρών συνήθως διαστάσεων (καδρόνια) που τοποθετούνται παράλληλα με τον άξονα της στέγης, συνδέοντας τα ζευκτά και φέρουν τις επιτεγίδες ή το σανίδωμα, όπου αυτό απαιτείται. Οι επιτεγίδες τοποθετούνται κάθετα στις τεγίδες, ακολουθούν την κλίση της στέγης και εδράζονται στις τεγίδες μέσω ηλώσεων. Τα αντιανέμια ή αντιανέμιοι σύνδεσμοι απαγορεύουν τη μετακίνηση, τον πλευρικό καμπτικό και στρεμπτοκαμπτικό λυγισμό εντός και εκτός επιπέδου των ζευκτών, εξασφαλίζοντας τη σταθεροποίησή τους. Τα πέλματα εδράζονται στα υποστυλώματα ή στις τοιχοποιίες με τα άκρα τους ή με ενδιάμεσες στηρίξεις. Σε περίπτωση που υπάρχει άνοιγμα μεγαλύτερο των 6,0 m χωρίς να υπάρχει στήριξη σε ενδιάμεσο σημείο, τότε το πέλμα κατασκευάζεται αναρτημένο σε ένα ή περισσότερα σημεία του.