"Elounda blu" προσθήκη κατ’ επέκταση ξενοδοχείου

Πρόκειται για επέκταση υφιστάμενου ξενοδοχείου, που υλοποιήθηκε σε δύο φάσεις:
- Στην πρώτη δημιουργήθηκαν 26 διαμερίσματα σε επικλινές έδαφος σε ενιαίο κλιμακωτό κτίριο (συγκρότημα Λ, Μ, Ν), σε γειτνίαση με το υφιστάμενο τμήμα.
- Στη δεύτερη φάση δημιουργήθηκαν 35 διαμερίσματα σε δυο ανεξάρτητα κτίρια (κτίρια Ξ και Ο), καθώς και ένα τρίτο κτίριο (κεντρικό κτίριο) με κοινόχρηστη χρήση (lounge, pool bar, εστιατόριο) στο υψηλότερο τμήμα του οικοπέδου, το οποίο συνοδεύεται από πισίνα και βοηθητικούς χώρους. Η δεύτερη φάση εδράζεται σε φυσικό έδαφος με ηπιότερη κλίση.

Όλη η επέκταση διαθέτει άπλετη θέα προς τη Σπιναλόγκα και τον Άγιο Νικόλαο και έρχεται σε άμεση επαφή με το τραχύ φυσικό τοπίο της περιοχής. Αυτό το τοπίο χαρακτηρίζεται από θαμνώδη χαμηλή βλάστηση, εκτεταμένες ξερολιθιές σε γραμμική κυρίως ανάπτυξη, κοκκινόχωμα και γκρι βραχώδεις σχηματισμούς. Είναι άνυδρο και αποπνέει μια φυσική αυστηρότητα που καθηλώνει τον επισκέπτη.
Το τοπίο γίνεται ο κύριος πρωταγωνιστής της αρχιτεκτονικής πρότασης, που στοχεύει σε μια ολότητα τοπίου και αρχιτεκτονικής. Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε λίγες γραμμές, που συνδιαλέγονται και συνομιλούν με το αυστηρό τοπίο. Οι χώροι κατοίκησης αναπτύσσονται γραμμικά, παρακολουθώντας το παράδειγμα των τριγύρω ξερολιθιών. Τα χρώματα και οι υφές είναι μέρος του ευρύτερου φυσικού τοπίου, ενώ το ξύλο κυριαρχεί στο κοινόχρηστο κτίριο.
Τα δώματα συμμετέχουν στο γκρι των βράχων ενώ τα διαχωριστικά των διαμερισμάτων μαζί με τις πισίνες και τα τζακούζι που διαθέτουν λειτουργούν ως τονική και χρωματική αντίστιξη.
Τα μεγάλα γραμμικά σκίαστρα (brise-soleil) στους τελευταίους ορόφους, που συχνά διασπούν και υπερβαίνουν τους κτιριακούς όγκους, συνδέονται ωσμωτικά και σημειολογικά με τις μεγάλες γραμμικές ξερολιθιές του κρητικού τοπίου.

Η ευλαβική παρακολούθηση των κλίσεων και της θέας διασπά και τους ίδιους τους κτιριακούς όγκους, οι οποίοι συστρέφονται και υποχωρούν ακολουθώντας τις φυσικές κλίσεις.
Το σκούρο γκρι - πράσινο χρώμα, που κυριαρχεί στο έργο, φέρνει σε επαφή το φυσικό τοπίο με τον επισκέπτη - φιλοξενούμενο και τον κάνει να αισθανθεί ως μέρος της ολότητας φύσης - αρχιτεκτονικής. Αυτό το εγχείρημα στοχεύει στην επίτευξη μιας τοπικά προσδιορισμένης σύγχρονης αρχιτεκτονικής, η οποία "φυτρώνει" με τη φυσικότητα ενός δένδρου στον τόπο. Η αρχιτεκτονική αυτή δεν θέλει να είναι εξεζητημένη, χρησιμοποιεί απλά μέσα και πατάει πάνω σε στάνταρντ οικοδομικές μεθόδους, που της δίνουν τη δυνατότητα να είναι οικονομική, άρα λαϊκή, με άμεση δυνατότητα να γίνει η αυριανή παραδοσιακή αρχιτεκτονική του τόπου μας.
Ακολουθώντας αυτήν τη φιλοσοφία χρησιμοποιήθηκαν "κλασικές" μέθοδοι κατασκευής (φέρων οργανισμός από οπλισμένο σκυρόδεμα, οπτοπλινθοδομές πλήρωσης, ξηρά δόμηση στους εσωτερικούς χώρους, συστήματα εξωτερικής θερμομόνωσης κτλ.), δίνοντας όμως μεγάλη προσοχή στις υφές, στην υλικότητα και στην ένταξη των Η/Μ εγκαταστάσεων στους κτιριακούς όγκους.
Έτσι στην πρώτη φάση δημιουργήθηκε ένα εξωτερικό "τεχνικό" πάρκο με χαμηλούς ηλιακούς συλλέκτες με εξωτερική περίφραξη από ξερολιθιά, ενώ στη δεύτερη φάση αντλίες θερμότητας επιμελώς χωροθετημένες. Οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών τοποθετήθηκαν χαμηλά στον περιβάλλοντα χώρο των κτιρίων και εφοδιάστηκαν με ξύλινες επενδύσεις στο χρώμα των κτιρίων.

Όλες οι επιλογές των υλικών συντάσσονται με τη γενικότερη φιλοσοφία της αρχιτεκτονικής του έργου, που στοχεύει σε μια "λαϊκή", τοπικά προσδιορισμένη, σύγχρονη αρχιτεκτονική, η οποία (ίσως παραδόξως) υπηρετεί ταυτόχρονα τις ανάγκες ενός πολυτελούς ξενοδοχείου σε μια από τις πιο πριβέ τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, όπως αυτή της Ελούντας. Αυτό όμως μπορεί να σημαίνει ότι η αληθινή ποιότητα δε χρειάζεται να είναι απαγορευτικά ακριβή και απρόσιτη, όπως εδώ και αιώνες έχει αποδείξει η λαϊκή μας αρχιτεκτονική με τις αλήθειες της, που συνεχίζουν να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν.
Η νέα κατασκευή "δεν πρέπει να προβάλει παράξενη και αταίριαστη, αλλά να δείχνει σα να υπήρχε από πάντοτε στη θέση που κατασκευάστηκε", Άρης Κωνσταντινίδης 1987.