Κτίριο γραφείων στο Μαρούσι

Το κτίριο γραφείων, όπου στεγάστηκε η φαρμακευτική εταιρία BAYER, επί της Λεωφόρου Αμαρουσίου - Χαλανδρίου και της οδού Σωρού, καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο σε μία περιοχή που συνεχώς αναπτύσσεται.
Αποτελείται από τριώροφο κτίριο γραφείων και τρία υπόγεια για θέσεις στάθμευσης και βοηθητικούς χώρους.
Η θέση του οικοπέδου είναι ιδιαίτερα προνομιακή, δεδομένου ότι παρέχει εύκολες προσβάσεις στη Λεωφόρο Κηφισίας και στην Αττική οδό, γειτνιάζει με άλλα σημαντικά κτίρια γραφείων πολυεθνικών και ελληνικών επιχειρήσεων και παράλληλα βρίσκεται κοντά στα εμπορικά κέντρα του Αμαρουσίου της Κηφισιάς και του Χαλανδρίου.
Περιγραφή
Οι χρήσεις του κτιρίου που αναπτύσσονται ανά επίπεδο είναι:
•  Στα 3 υπόγεια, 350 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, μηχανολογικοί και αποθηκευτικοί χώροι των διαφόρων τμημάτων της μισθώτριας εταιρίας.
•  Στα υπόλοιπα τρία επίπεδα της ανωδομής βρίσκονται οι χώροι γραφείων όλων των τμημάτων της εταιρίας, με τους δύο κύριους κατακόρυφους κόμβους  επικοινωνίας και τα δύο βοηθητικά εξωτερικά μεταλλικά κλιμακοστάσια διαφυγής, τους χώρους υγιεινής του προσωπικού, όπως επίσης και τους χώρους αναμονής και οριζόντιας κυκλοφορίας.
Ο όγκος του κτιρίου είναι απλός και αποτελείται από δύο ορθογωνικές πτέρυγες, κάθετα τοποθετημένες η μία με την άλλη (σχήμα Γ), με οξείες απολήξεις στις άκρες που συνδέονται με μια μεταλλική γέφυρα, στο όριο της οποίας βρίσκεται και ο αρμός διαστολής των δύο πτερύγων.
Aρχές σχεδιασμού και υλικά
Ο στόχος των μελετητών ήταν η δημιουργία ενός λιτού και σύγχρονου, αισθητικά, περιβάλλοντος που να επιβάλλεται στο νέο χαρακτήρα της περιοχής, η οποία τώρα διαμορφώνεται.
Δυναμικό και ιδιαίτερο, ταυτόχρονα, στοιχείο του κτιρίου αποτελούν τα μεταλλικά ζευκτά που συνδέουν με διαγώνιο τρόπο τη μία οξεία άκρη της μιας πτέρυγας με την άλλη. Η 20-μέτρη απόσταση των πτερύγων, η οποία γεφυρώνεται με τα μεταλλικά ζευκτά και στις 3 στάθμες του κτιρίου (δώμα, β’ όροφος, α’ όροφος), χωρίς τη βοήθεια υποστυλώματος αποτέλεσε δύσκολο αντικείμενο για το μελετητή των στατικών, που τελικά, όμως, δικαίωσε την αρχιτεκτονική ιδέα, με το αισθητικό του αποτέλεσμα.
Η μεταλλική σκάλα διαφυγής, της πτέρυγας που “βλέπει” στην Λ. Αμαρουσίου - Χαλανδρίου, όπως αναπτύσσεται μέσα στον τριγωνικό όγκο στην άκρη του κτιρίου, διαμορφώθηκε σαν γλυπτό που συμπληρώνει το αρνητικό κενό που αφαιρείται  από το κτίριο.
Η χρωματική ταυτότητα του κτιρίου χαρακτηρίζεται από λευκό μάρμαρο “Πρίνος” της Θάσου και γκρι υαλοπίνακες τοποθετημένους σε υαλοπετάσματα διώροφα ή σε διαμήκεις συνεχόμενες ζώνες που δίνουν οριζόντιες λωρίδες φωτισμού.
Η  αρχιτεκτονική δεν απαιτεί πολλά υλικά για την έκφραση της και η προσπάθεια ήταν να χρησιμοποιηθούν τα ελάχιστα.
Δύο κτίρια, με δύο γραμμές, με δύο υλικά, σε σχήμα Γ, δυναμικά ενωμένα μεταξύ τους και στις απολήξεις τους με προεκτάσεις 45° που εντείνουν τη δυναμική του κτιρίου, τονίζοντας ταυτόχρονα το ελάχιστο, που ήταν και ο βασικός στόχος.
Στη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στο πράσινο, καλύπτοντας το 65% της επιφάνειας του οικοπέδου. Aφέθηκε περισσότερος ελεύθερος χώρος για φύτευση, για νερό, για κάποιες υπαίθριες θέσεις στάθμευσης για πλακοστρώσεις, αναδεικνύοντας περισσότερο τους δύο όγκους. Εσωτερικά του οικοπέδου η φύτευση  είναι χαμηλή, ενώ στις πλευρές του οικοπέδου που συνορεύουν με τους δρόμους, δημιουργούνται πρανή από γρασίδι, τα οποία εμποδίζουν τον επισκέπτη να πλησιάσει το συγκρότημα από τυχαία σημεία, εξασφαλίζοντας την ασφάλειά του και αποφεύγοντας τους υψηλούς φράκτες.