Σχολή Εικαστικών & Κατοικία 1306

Η κατοικία βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη γεωργική περιοχή, η οποία χαρακτηρίζεται από δύσβατη πρόσβαση και ελάχιστη κυκλοφορία. Το σύνθετο κτιριολογικό πρόγραμμα απαιτούσε το σχεδιασμό στο οικόπεδο μιας μικρής σχολής εικαστικών και μιας κατοικίας. Η αρχιτεκτονική πρόταση θα έπρεπε να εξασφαλίζει άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο λειτουργιών και ταυτόχρονη ιδιωτικότητα σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Επίσης, η αίσθηση της ασφάλειας ήταν σημαντικό ζητούμενο για τους ένοικους, δεδομένης της ερημικής τοποθεσίας, στην οποία βρίσκεται το έργο.
Οι χώροι της κατοικίας και της σχολής, αλλά και οι περισσότερες επί μέρους χρήσεις, οργανώνονται περιμετρικά μιας εσωτερικής αυλής, η οποία προσφέρει έναν εσωστρεφή και ιδιωτικό χώρο για τους ενοίκους και για τους μαθητές της σχολής. Με την κατάλληλη φύτευση, η αυλή αυτή μπορεί να λειτουργήσει και ως διεπαφή της σχολής και της κατοικίας. Οι κοινόχρηστοι χώροι της κατοικίας έχουν άμεση οπτική σχέση με την κεντρική αυλή, ενώ τα υπνοδωμάτια έχουν ιδιωτική πρόσβαση σε μικρές αυλές στην εξωτερική περίμετρο της οικίας.
Η κύρια πρόσβαση του κτιρίου από το χωμάτινο δημόσιο δρόμο οδηγεί σε δύο ανεξάρτητες εισόδους για τη σχολή και την κατοικία. Η είσοδος της οικίας οδηγεί διαδοχικά σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους, οι οποίοι οργανώνονται περιμετρικά της αυλής. Τα ανοίγματα, τα οποία δημιουργούνται μεταξύ των διάφορων χώρων, επιτρέπουν διαμπερή εξαερισμό, φυσικό φωτισμό και προσβάσεις προς την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου. Ένας διάδρομος, ως φυσική προέκταση των κοινόχρηστων χώρων, οδηγεί στις εισόδους των υπνοδωματίων. Στο τέλος αυτού του περιμετρικού διαδρόμου, μια γυάλινη θύρα οδηγεί σ’ έναν εξωτερικό μεταβατικό χώρο και στην υπηρεσιακή είσοδο της σχολής.
Η αντίληψη των σύνθετων προγραμματικών απαιτήσεων, ως ανάγκη ύπαρξης αυτόνομων λειτουργικών ενοτήτων μέσα σε μια ενιαία σύνθεση, αλλά και ο διάλογος τους με τη συνεχή περιμετρική κυκλοφορία και η σχέση τους με την κεντρική αυλή, είναι σημαντικά στοιχεία στην διαμόρφωση του συνόλου. Η αντίληψη του χώρου ως πέρασμα ή ως σημείο στάσης μεταβάλλεται συνεχώς, τόσο σε σχέση με τις χρήσεις, όσο και με τις προσβάσεις προς την αυλή. Η διαμόρφωση της οροφής, με την αυτόνομη σημειακή μεταβολή της, συνεισφέρει στο διάλογο των διαφορετικών λειτουργιών, εξυπηρετώντας τις διαφορετικές ανάγκες σε ηλιασμό και αερισμό.
Ο προσανατολισμός των κοινόχρηστων χώρων είναι νότιος, επιτρέποντας άμεση ηλιακή ακτινοβολία κατά τους χειμερινούς μήνες. Στα υπνοδωμάτια, οι κεκλιμένες οροφές με νότιους φεγγίτες επιτρέπουν την παθητική θέρμανση των χώρων τον χειμώνα. Σε αντίθεση με την οικία, ο διώροφος όγκος της σχολής φωτίζεται από ανοιγμάτα με συρόμενους υαλοπίνακες στη βόρεια πρόσοψη και σταθερούς φεγγίτες. Ο έμμεσος φυσικός φωτισμός εντός του χώρου ενισχύεται από τις αντανακλάσεις στις γυάλινες επιφάνειες της κατοικίας.
Ο περιορισμένος προϋπολογισμός του έργου απαιτούσε τη συμβατική κατασκευή, με ενισχυμένο σκυρόδεμα και τοιχοποιία από οπτόπλινθους και σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης. Παράλληλα,  η απλότητα της κατασκευής και η λιτότητα στην επιλογή των υλικών, ενισχύουν τη σχεδιαστική πρόθεση και συντελούν στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης χωρικής εμπειρίας.