Πολυκατοικία στο Ηράκλειο Κρήτης

Η πολυκατοικία βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης, λίγο έξω από το κέντρο της πόλης, σε ένα οικόπεδο σε ύψωμα, από όπου υπάρχει θέαση ολόκληρης της πόλης. Στην περιοχή κυριαρχούν οι μονοκατοικίες με εμφανή την τάση των αρχιτεκτόνων να διαφοροποιηθούν. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνοθύλευμα μορφών, χρωμάτων και αρχιτεκτονικών στοιχείων, τα οποία φέρνουν σε αμηχανία τον κάθε συνειδητοποιημένο αρχιτέκτονα, που καλείται να συνθέσει ένα νέο κτίριο στην περιοχή.
Με την καθαρή αρχιτεκτονική του, το κτίριο επιδιώκει να συμβάλλει στην ανάδειξη του τοπίου της περιοχής, κοιτάζοντας "κατάματα" τα γειτονικά του κτίρια, χωρίς όμως να συνδιαλέγεται με αυτά, μιας και δεν υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας.
Παρά την πυκνότητα του ιστού στο ευρύτερο περιβάλλον και ειδικότερα τη γειτνίαση του οικοπέδου από τις δύο πλευρές με άλλες κατοικίες, η αρχιτεκτονική σύνθεση δεν προτείνει την αποκοπή από αυτά. Αντίθετα, δημιουργεί μία πυλωτή, στην οποία ο δημόσιος χώρος εισέρχεται στον ιδιωτικό χώρο του κτιρίου και οδηγείται πίσω, σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, για περισσότερη ιδιωτικότητα από το δρόμο, στο υγρό στοιχείο της πισίνας. Από εκεί υπάρχει φυγή προς την πόλη, τον Στρούμπουλα και τα δυτικά βουνά της Κρήτης. Έτσι, το κτίριο, με την αρχιτεκτονική του τονίζει τον άξονα δρόμος - πυλωτή - πισίνα - πόλη - τοπίο. Το τοπίο καδράρεται μέσα από το κτίριο.
Η πολυκατοικία εκτείνεται σε τέσσερα επίπεδα: υπόγειο, ισόγειο και δύο όροφοι. Στο υπόγειο χωροθετούνται οι μηχανολογικοί και αποθηκευτικοί χώροι του κτιρίου. Στο ισόγειο είναι ο υπόστεγος χώρος στάθμευσης των αυτοκινήτων. Τέσσερα διαμερίσματα καταλαμβάνουν τους δύο ορόφους, ενώ στο δώμα διαμορφώνονται δύο υπαίθριοι χώροι, οι οποίοι αποτελούν παρατηρητήρια της πόλης, του νησιού. Η πισίνα, χώρος χαλάρωσης και ηρεμίας, εκτείνεται στον πίσω υπαίθριο χώρο του οικοπέδου, έχοντας φυγές προς τα βουνά και την πόλη. Το κλιμακοστάσιο τοποθετήθηκε στο κέντρο του κτιρίου, αποτελώντας ένα διακριτό πυρήνα, ο οποίος σηματοδοτείται με τη χρήση u-glass στην όψη του.
Τα τέσσερα διαμερίσματα, ενώ έχουν την ίδια διαρρύθμιση χώρων σε κάτοψη, διαφοροποιούνται σε όψη. Σε κάτοψη, από την πλευρά του δρόμου τοποθετούνται το καθιστικό, η τραπεζαρία και η κουζίνα σε ένα ενιαίο σύνολο, ενώ ένας μικρός διάδρομος τα ενώνει με το πίσω ιδιωτικό μέρος του διαμερίσματος, με θέαση προς την πισίνα και την πόλη. Σε αυτό το μέρος χωροθετούνται το master υπνοδωμάτιο, ένα δεύτερο υπνοδωμάτιο, ένα μπάνιο και ένα wc. Όλα τα διαμερίσματα είναι διαμπερή, με άπλετο, αλλά και ελεγχόμενο φυσικό φωτισμό και αερισμό. Τα ανοίγματα βρίσκονται στον άξονα ανατολής - δύσης, γι’ αυτό υπήρξε και η ανάγκη ελέγχου του φυσικού φωτός, το οποίο εισέρχεται στο χώρο. Έτσι, δημιουργήθηκαν δύο τύποι διαμερισμάτων, συναρτήσει των εξωστών τους: ένας εσωστρεφής και ένας αρκετά πιο εξωστρεφής. Αυτό προσδίδει και μια εμφανή διαφοροποίηση στην όψη: αριστερά έχουμε ένα λευκό συμπαγή όγκο, με κατάλληλη αφαίρεση τμημάτων του και δημιουργία ημιυπαίθριων χώρων, με μεγάλη ιδιωτικότητα και προστασία από την εισχώρηση του ήλιου κατά την ανατολή και τη δύση. Δεξιά, έχουμε μια αντιστροφή της προηγούμενης σύνθεσης: οι εξώστες είναι πιο ευδιάκριτοι, ανοικτοί.
Τα βασικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο κτίριο είναι το εμφανές σκυρόδεμα ως τελική επιφάνεια όψης, το λευκό επίχρισμα, u-glass για τα ανοίγματα του κλιμακοστασίου, τζάμι για τα κιγκλιδώματα, μέταλλο στο κιγκλίδωμα της πυλωτής, πέτρα στην επίστρωση του περιβάλλοντα χώρου της πισίνας.
Συνολικά, το κτίριο ισορροπεί μέσα από την ασυμμετρία των όγκων και των χρωμάτων της όψης του, σε ένα παιχνίδι διαλόγου εσωστρέφειας - εξωστρέφειας.