Μονοκατοικία σε συγκρότημα στην Πυλαία Θεσσαλονίκης - Χρήστος Παπαγεωργίου

Πρόκειται για οικόπεδο 6.000 m² σε προαστιακή περιοχή της Θεσσαλονίκης με θέα τον Θερμαϊκό κόλπο. Το έργο περιλαμβάνει τρεις αυτόνομες κατοικίες. Καθεμία απ’ αυτές έχει τη δική της πρόσβαση και το δικό της περιβάλλοντα χώρο, ενώ και οι τρεις κατοικίες μοιράζονται μια κοινόχρηστη πισίνα.
Το οικόπεδο χαρακτηρίζεται από σημαντική υψομετρική διαφορά μεταξύ της βορειοανατολικής και της νοτιοδυτικής πλευράς. Οι αρχιτέκτονες εκμεταλλεύτηκαν τη φυσική κλίση του εδάφους και δημιούργησαν τρεις υψομετρικές βαθμίδες, παράλληλα με τη φυσική κλίση, σε κάθε μία από τις οποίες τοποθέτησαν την κάθε κατοικία, ενώ στη μεσαία βαθμίδα τοποθέτησαν το χώρο της πισίνας για ευκολότερη πρόσβαση σ’ αυτήν. Μ' αυτόν τον τρόπο τα όρια των ιδιοκτησιών προσδιορίστηκαν με φυσικό τρόπο, όπως πρανή εδάφους και φύτευση, ενώ όπου χρειάστηκε χτίστηκαν πέτρινοι τοίχοι αντιστήριξης. Σε επίπεδο κάτοψης η κάθε κατοικία έχει στραφεί ανάλογα, ώστε να επιτυγχάνεται αφενός η καλύτερη δυνατή θέα προς τη Θεσσαλονίκη και το χώρο της πισίνας και αφετέρου η ιδιωτικότητα, κυρίως των ημιυπαίθριων χώρων.
Αρχιτεκτονικά, η κεντρική ιδέα και ο τρόπος προσέγγισης είναι κοινός για όλες τις κατοικίες. Ένας κεντρικός πυρήνας περιβάλλεται από μικρότερους όγκους που διαφοροποιούνται απ’ αυτόν αισθητικά με το χρώμα ή την αλλαγή υλικού. Καμπυλόμορφες απολήξεις, όπως η στέγη, οι πρόβολοι και τα στέγαστρα απαλύνουν το μεγάλο όγκο και αποτελούν το μέσο για να ενταχθεί ομαλά η κατοικία στον οργανικά πλασμένο περιβάλλοντα χώρο.
Εξωτερικά, η μεγαλύτερη επιφάνεια καλύπτεται από επίχρισμα σε γήινες αποχρώσεις. Επιπλέον, σε επί μέρους στοιχεία έχουν χρησιμοποιηθεί φυσικά υλικά, όπως το ξύλο, αλλά και η πέτρα στην πιο ακατέργαστη μορφή της, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη λεία επιφάνεια του γυαλιού και των μεταλλικών κατασκευών.
Εσωτερικά, η κατοικία που παρουσιάζεται εκτείνεται σε τρία επίπεδα: υπόγειο, ισόγειο και όροφο, ενώ υπάρχει και ένα ενδιάμεσο επίπεδο μεταξύ ισογείου και πρώτου ορόφου. Στον όροφο χωροθετούνται οι ιδιωτικοί χώροι, υπνοδωμάτια, μπάνια και ξενώνας, στο μεσοπάτωμα το κεντρικό υπνοδωμάτιο και στο υπόγειο βρίσκονται κυρίως οι βοηθητικοί χώροι (αποθήκες, πλυσταριό, μηχανοστάσιο) και ένας ενιαίος, ευέλικτος χώρος με φυσικό φωτισμό, που σε κάθε κατοικία διαμορφώθηκε ανάλογα. Στο ισόγειο βρίσκονται οι χώροι διημέρευσης (σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα, γραφείο, WC ξένων) και η κάτοψη είναι ελεύθερη. Χώροι με διαφορετικές λειτουργίες διαδέχονται ο ένας τον άλλον και διαφοροποιούνται μεταξύ τους με την αλλαγή επιπέδων και υλικών τόσο στο δάπεδο, όσο και στην οροφή. Αισθητικά, το εσωτερικό βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το εξωτερικό: Κατακόρυφοι εξωτερικοί τοίχοι εισχωρούν μέσα, οργανικές φόρμες κυριαρχούν σε βασικά δομικά στοιχεία (ψευδοροφές και δάπεδα) και υλικά που χρησιμοποιούνται στον περιβάλλοντα χώρο, όπως το ξύλο, το μάρμαρο, μέχρι και αληθινοί βράχοι συναντώνται εσωτερικά σε πιο λεπτεπίλεπτες υφές. Τα παράθυρα, που βρίσκονται περιμετρικά του σπιτιού, επιτρέπουν στο φυσικό φως να διεισδύσει άπλετα ή ελεγχόμενα μέσω των κατακόρυφων μεταλλικών περσίδων καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Παράλληλα, επιτρέπουν στο χρήστη τη θέαση του κήπου από κάθε γωνιά του σπιτιού, ενισχύοντας έτσι την έντονη "συνδιαλλαγή" εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.
Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε και στον περιβάλλοντα χώρο. Διαδρομές με απαλές καμπύλες ανάμεσα σε λοφίσκους πρασίνου και νησίδες με πυκνή βλάστηση περιτριγυρίζουν τα κτίσματα. Βράχια, διαλεγμένα προσεκτικά από την ορεινή Χαλκιδική, τους πρόποδες του Ολύμπου και το Πανόραμα, βρίσκονται διάσπαρτα σε επιλεγμένα σημεία των κήπων, θαμμένα και τοποθετημένα με τέχνη, ώστε να προσδίδουν μια αίσθηση παλαιότητας και αυθεντικότητας στο δημιουργημένο φυσικό τοπίο. Πέτρινοι καμπυλόμορφοι τοίχοι, μεταβαλλόμενου ύψους και καθετότητας, διαχωρίζουν τις ιδιοκτησίες. Η κοινόχρηστη πισίνα είναι το κεντρικό στοιχείο του κήπου. Το σχήμα, η επίστρωση, η διαμόρφωση με τα βράχια, τους λοφίσκους και τη νησίδα παραπέμπουν σε φυσική λίμνη.