Κατοικία Erosantorini, στη Σαντορίνη

Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τα Φηρά, στην περιοχή της Μεσαριάς, σε μία έκταση οκτώ στρεμμάτων, βρίσκεται η κατοικία EROSANTORINI. Από το σημείο αυτό -σε υψόμετρο 200m περίπου πάνω από το λιμάνι του Αθηνιού- η θέα προς την Παλιά Καμένη είναι καθηλωτική.

Στη δυτική πλευρά του οικοπέδου, σε χαμηλότερο επίπεδο, προϋπήρχαν έξι κτιριακοί όγκοι στο στάδιο του φέροντος οργανισμού. Ζητούμενο της μελέτης αποτέλεσε ο συνολικός σχεδιασμός για τη δημιουργία μιας έπαυλης υψηλών προδιαγραφών.
Το φυσικό ανάγλυφο του οικοπέδου ξεκινά να ανηφορίζει ήδη από το επίπεδο του δρόμου στα  ανατολικά, συνεχίζει έως το μέσον του οικοπέδου και κατόπιν στρέφεται κατηφορικά προς τη δύση, καταλήγοντας στην εμβληματική, ηφαιστειογενή καλντέρα του νησιού.
Μια ισχυρή τεθλασμένη χάραξη κατά μήκος του οικοπέδου, με τη μορφή αναλημματικού τοίχου από μαύρο ηφαιστειακό πέτρωμα, ξετυλίγεται σαν κορδέλα ορίζοντας  τη συνάντηση των δυο επιπέδων. Η τραχιά αυτή ξερολιθιά συγκρατεί από τη μια ανέπαφο το φυσικό ανάγλυφο της ανατολικής ανηφορικής πλαγιάς, οριοθετώντας την ανατολική ζώνη περιπάτου, ενώ δυτικά, αγκαλιάζει το πλάτωμα με τους κτιριακούς όγκους, παρέχοντάς τους ταυτόχρονα οπτική και ηχητική απομόνωση από τη στάθμη του δρόμου.
Στην ανατολική ζώνη «περιήγησης», ανάμεσα από μια επιλογή φυτών που αντλήθηκαν από το άνυδρο θηραΐκό τοπίο πραγματοποιείται ένας περίπατος. Οδηγεί σε χώρους στάσης και θέας και καταλήγει στο ψηλότερο σημείο του οικοπέδου, όπου δεσπόζει το ανοιχτό κέλυφος ενός ξωκλησιού περιτριγυρισμένου, ακτινωτά, από αμπέλια.
Ο αναλημματικός τοίχος διακόπτει τη σχεδόν οχυρωματική συνέχειά του, διαμορφώνοντας ένα ανοιχτό όρυγμα που σηματοδοτεί την πορεία εισόδου προς την κατοικία. Η μετάβαση μέσα από το ανοιχτό αυτό όρυγμα, πλαισιωμένη από ψηλούς μαύρους τοίχους όπου εναλλάσσεται το φως με τη σκιά, λειτουργεί ως μια αρχιτεκτονική πορεία "μύησης" προς την αποκάλυψη του θεαματικού θαλασσινού ορίζοντα.
Στο τέρμα της πορείας αυτής, σε ένα ενιαίο επίπεδο, αναπτύσσονται και οι πέντε ανεξάρτητες, ισόγειες σουίτες της κατοικίας, με θέα 180o στο Αιγαίο. Η μαύρη ξερολιθιά σε μια έντονη αντίθεση με την καθαρότητα των λευκών όγκων, διαμορφώνει «εσωστρεφείς» ιδιωτικές αυλές που φωλιάζουν στην πίσω πλευρά των κτιριακών όγκων της κατοικίας, προστατευμένες από τα βλέμματα και τους ανέμους, προεκτείνοντας έτσι την ιδιωτικότητα των εσωτερικών χώρων.
Οι λιτοί λευκοί όγκοι των πέντε κτισμάτων έχουν αναφορές στον ευρύτερο κυκλαδικό κυβισμό, με κυρίαρχο στοιχείο της αρχιτεκτονικής της Σαντορίνης το πλαισίωμα των ανοιγμάτων με τοπική μονοκόμματη πελεκητή πέτρα (πορί). Τα εξωτερικά δάπεδα που περιβάλλουν τους όγκους αυτούς επιστρώνονται με γκρι τσιμεντοκονία, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως "καμβάς" χαράξεων διαφορετικών μοτίβων υπό μορφή χαλιών, εμπνευσμένων από τη λιτότητα των μεσογειακών μορφών και υφών.
Στο ολόλευκο εσωτερικό κέλυφος των μονόχωρων οικίσκων, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός με τις μορφολογικές επιλογές του συμπνέει με το interior design και τις επιλογές διακόσμησης, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα «εκλεπτυσμένης απλότητας». Με πνεύμα εκλεκτικισμού, -όπως άλλωστε συνηθιζόταν από παλιά στα καπετανέϊκα σπίτια του νησιού- διαφορετικά έπιπλα και αντικειμένα, τα περισσότερα με την υπογραφή του διεθνούς design, συνθέτουν μια διαφορετική ατμόσφαιρα σε κάθε χώρο.
Η κύρια υπαίθρια εκτόνωση διαμορφώνεται μπροστά από τους κτιριακούς όγκους, σε ένα ενιαίο επίπεδο όπου συναντιούνται όλες οι φυγές και οι χαράξεις του σχεδιασμού. Από το σημείο αυτό ξεκινάει και η υδάτινη «διαστρωμάτωση» που κατηφορίζει σε τρία επίπεδα προς την καλντέρα. Μετά την κεντρική πισίνα σε σχήμα ανοιχτού V, ακολουθεί χαμηλότερα μια άλλη, μικρότερου μεγέθους και βάθους, για να καταλήξει μπροστά σε ένα ρηχό κανάλι με χτιστές ξαπλώστρες που προσφέρουν απόλυτη απομόνωση. Η απόληξη αυτού του καναλιού βαθαίνει οδηγώντας σε μια υπόσκαφη λευκή σπηλιά με χτιστούς πάγκους μέσα στο νερό. Εδώ, στην άκρη του γκρεμού, βρίσκεται κανείς στο απόλυτο όριο όπου η αρχιτεκτονική τέμνει τον αχειροποίητο ορίζοντα.