Διώροφη κατοικία στο Παλαιό Ψυχικό

Η διώροφη κατοικία στο Παλαιό Ψυχικό, επανασχεδιάστηκε με σκοπό να εξυπηρετεί πλήρως τις σύγχρονες ανάγκες μίας πενταμελούς οικογένειας. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του υφιστάμενου κελύφους σε συνδυασμό με την κάτοψη του, επέβαλλαν μία ολική και πολυδιάστατη προσέγγιση καθιστώντας το έργο ιδιαίτερα απαιτητικό.

Στο εξωτερικό του κτιρίου, διακρίνονται καθαρά οι νέες προσθήκες των στεγάστρων της εισόδου και των υπαίθριων καθιστικών, μέσω της διαφοροποίησης των υλικών και της υψηλής αντίθεσης χρωμάτων και μορφών. Από την είσοδο, με το σκούρο επίχρισμα και την ξύλινη εξώπορτα, ο επισκέπτης συναντά το κλιμακοστάσιο που τον οδηγεί στην είσοδο της κατοικίας.

Η άνοδος προς την είσοδο, αποκαλύπτει σταδιακά στον επισκέπτη τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής ταυτότητας του έργου και το διάλογο μεταξύ της υλικότητας της προϋπάρχουσας κατασκευής και των νέων στοιχείων. Η αρμονική συνύπαρξη φυσικών υλικών όπως η πέτρα και το ξύλο με υλικά σύγχρονης κατασκευαστικής τεχνολογίας, κρύσταλλο, αλουμίνιο, καθορίζουν την αισθητική του συνόλου.

Στο εσωτερικό της κατοικίας, το ισόγειο ορίζεται από δύο διακριτές χωρικές ενότητες, την «κοινωνική» και την «ιδιωτική». Στη πρώτη ζώνη εντοπίζονται ο χώρος υποδοχής, το κλιμακοστάσιο, το καθιστικό και η τραπεζαρία ενώ στην πιο ιδιωτική ζώνη η κουζίνα και το καθημερινό. Μεταξύ αυτών των ενοτήτων, ένα σύστημα συρόμενων τοίχων προσφέρει την επιλογή διαφορετικών λειτουργικών συσχετισμών αλλά και διαβαθμίσεων της ιδιωτικότητας των επιμέρους χώρων.

Κυρίαρχο στοιχείο της κατοικίας, το ιδιαίτερο κλιμακοστάσιο που δεσπόζει στο χώρο υποδοχής. Σχεδιασμένο ως μία διπλή ελικοειδής σπείρα με δύο παράλληλες γεωμετρίες, μία ξύλινη και μία λευκή, να περιελίσσονται στο χώρο, συνδέει το ισόγειο με το επάνω επίπεδο της κατοικίας. Η μορφή αυτή του κλιμακοστασίου δημιουργεί μια αίσθηση κίνησης και θεατρικότητας ενώ παράλληλα επιφέρει την ισορροπία όχι μόνο στην μορφολογία αλλά και στην υλικότητα του χώρου.

Ως φόντο, στον τοίχο πίσω από το κεντρικό κλιμακοστάσιο, διαμορφώνεται μία διώροφη βιβλιοθήκη, λειτουργώντας νοητά ως συνδετικό στοιχείο των δύο επιπέδων. Εκατέρωθεν αυτής, εντοπίζονται τα συρόμενα πετάσματα που μπορούν να ενοποιούν ή να απομονώνουν τις επιμέρους χωρικές ενότητες του ισογείου.

Σημαντική πρόθεση κατά τον σχεδιασμό, υπήρξε η διαχείριση των οπτικών φυγών και η άμεση οπτική επικοινωνία του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. Συνεπώς, ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων συνετέλεσε ώστε ο κατάφυτος περιβάλλων χώρος και η πισίνα να αποκαλύπτονται απλόχερα στο εσωτερικό της κατοικίας. Η επιλογή αυτή, αισθητικά και λειτουργικά, αναβαθμίζει κάθε χωρική ενότητα ενώ παράλληλα τα όρια του εσωτερικού χώρου επεκτείνονται νοητά προς τα έξω.

Στον πρώτο όροφο, αναπτύσσονται οι πιο ιδιωτικοί χώροι της οικογένειας, μεταξύ των οποίων τα τρία παιδικά υπνοδωμάτια και το master υπνοδωμάτιο. Κάθε υπνοδωμάτιο, διαθέτει ξεχωριστό en suite λουτρό για λειτουργική αυτονομία, ενώ οι χώροι στον όροφο οργανώνονται γύρω από κοινόχρηστο καθιστικό, με πρόσβαση στο μεγάλο εξώστη πάνω από την είσοδο της κατοικίας.

Στο υπόγειο διαμορφώνεται πολυλειτουργικός χώρος για την αναψυχή και ανάπαυση της οικογένειας, ενώ γύρω του χωροθετούνται βοηθητικές χρήσεις όπως ξενώνας, αποθήκες, laundry room καθώς και η δευτερεύουσα είσοδος στην κατοικία με πρόσβαση από το στεγασμένο parking.

Ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος χώρου, αποσκοπεί στη μέγιστη αξιοποίηση του από την οικογένεια και παράλληλα επιδιώκει η λειτουργία του, ως ενεργό τοπίο, να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας των επιμέρους εσωτερικών χώρων. Ειδικότερα, η χωροθέτηση της πισίνας σε άμεση οπτική και λειτουργική επαφή με το καθημερινό καθιστικό, προσδίδει ενδιαφέρον αναβαθμίζοντας συγχρόνως το χώρο που αποτελεί το σημαντικότερο πυρήνα στη καθημερινότητα της κατοικίας και των χρηστών της.