Ανακατασκευή οροφοδιαμερίσματος στα βόρεια προάστια της Αθήνας

Το έργο αφορά στην πλήρη αποξήλωση και ανακατασκευή ενός οροφοδιαμερίσματος 160 τ.μ. στα βόρεια προάστια της Αθήνας, το οποίο βρίσκεται στον τελευταίο όροφο μίας πολυκατοικίας της δεκαετίας του 1990.

Βασικό μέλημα της μελέτης υπήρξε η εκμετάλλευση του άπλετου φωτός που κατακλύζει την κατοικία, καθώς και της εντυπωσιακής θέας προς την Πεντέλη, τον Υμηττό, αλλά και το κέντρο της πόλης.

 Χαρακτηριστικό στοιχείο της προϋπάρχουσας διαμόρφωσης ήταν η έντονη τάση εσωστρέφειας με μικρά περιμετρικά ανοίγματα όπως και ο κατακερματισμός της συνολικής επιφάνειας σε πολλά επιμέρους δωμάτια.

Βασικός γνώμονας της νέας αρχιτεκτονικής πρότασης αποτέλεσε η ακριβώς αντίθετη προσέγγιση της προηγούμενης, με διάθεση εξωστρέφειας, επικοινωνίας και αμεσότητας των χώρων μεταξύ τους αλλά και με το περιβάλλον αστικό τοπίο.

Αρχικό στάδιο της νέας μελέτης, αποτέλεσε η κατεδάφιση των περισσότερων περιμετρικών και εσωτερικών τοίχων ώστε να προκύψουν νέοι ενιαίοι χώροι, οι οποίοι, πλέον ολόφωτοι, βρίσκονται σε άμεση σύνδεση με τις βεράντες αλλά και με τις οπτικές φυγές που προσφέρει η προνομιακή θέση του διαμερίσματος. Προέκυψε λοιπόν ένας μεγάλος ενιαίος χώρος καθιστικού - TV room - τραπεζαρίας - κουζίνας, με πολύ μεγάλα ανοίγματα προς τους περιμετρικούς εξώστες. Στη συνέχεια διαμορφώθηκαν δύο en-suite υπνοδωμάτια (το ένα master), όπως και ένας ξεχωριστός ξενώνας, με λουτρό και ξεχωριστή κουζίνα, ο οποίος «κρύβεται» πίσω από μία συρόμενη πόρτα - καθρέπτη.

Τα υλικά και χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν επιλέχθηκαν με κριτήριο το αίσθημα συνέχειας και σύνδεσης χώρων και επιφανειών. Το ξύλινο δάπεδο (ψαροκόκαλο) απλώνεται σε όλη την επιφάνεια της κατοικίας, εκτός των λουτρών, ώστε να διαμορφωθεί ένα όμοιο «πλεκτό χαλί», πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε η σύνθεση της κατοικίας. Η νησίδα της κουζίνας, όπως και οι πάγκοι, δεσπόζουν στον ενιαίο χώρο και μέσω των υλικών κατασκευής τους, συνδέουν οπτικά εσωτερικό και εξωτερικό. Με ακριβώς την ίδια λογική έχει διαμορφωθεί και το Master bedroom το οποίο επεκτείνεται στη βεράντα - κήπο του δωματίου. Η εκτεταμένη χρήση καθρεπτών, αποτέλεσε επίσης σημαντικό σχεδιαστικό εργαλείο, καθώς ενέτεινε τη διάχυση του φυσικού φωτός στους εσωτερικούς χώρους αλλά και μετέφερε, μέσω ειδώλου, το περιβάλλον σκηνικό, δημιουργώντας ένα διαρκή οξύμωρο διάλογο μεταξύ οικιακού και αστικού τοπίου.

 Όσον αφορά στον εξοπλισμό του χώρου, πολλά έπιπλα και αντικείμενα σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα, συγκεκριμένα για την κάθε περίπτωση και αναδεικνύουν ή  πλαισιώνουν στοιχεία του χώρου. Μερικά εξ' αυτών είναι ο μπρούτζινος πολυέλαιος στο χώρο της τραπεζαρίας, με τις 14 κρυστάλλινες σφαίρες που παραπέμπει σε σύννεφο, ο χάλκινος θόλος στο χώρο του καθιστικού με τη μεγάλη κρυστάλλινη σφαίρα, όπως και το κυκλικό χάλκινο τραπέζι με τη διπλή άνω επιφάνεια (καθαρό γυαλί και μαύρος κοίλος καθρέπτης), τοποθετημένο μπροστά στο μαύρο γραμμικό γρανιτένιο τζάκι. Με τη συγκεκριμένη σύνθεση - χωροθέτηση, επιτυγχάνεται ανάκλαση και μεταφορά του ειδώλου της φωτιάς του τζακιού στην οριζόντια επιφάνεια του γυαλιού του τραπεζιού.

Τέλος, για το χώρο του TV room, επιμελήθηκε από τον καλλιτέχνη Ευθύμη Μαλαφούρη ένα έργο τέχνης, με πρόθεση την εικονική συνέχεια του περιβάλλοντος του διαμερίσματος στο εσωτερικό, όπου απεικονίζεται ένα αμάλγαμα αστικής γεωμετρίας, χρωμάτων και φυτών, που πλαισιώνουν το χώρο μέσω των μαύρων πλαισίων.