"Ακροβάτης" βιοκλιματική κατοικία στη Βάρκιζα

Το οικόπεδο είχε το πλεονέκτημα να έχει το μεγάλο του άξονα παράλληλα με τη γραμμή ανατολής - δύσης και  απολύτως ελεύθερο το μέτωπο του προς το νότο με αποτέλεσμα να καθίσταται ιδανικό για τον απρόσκοπτο σχεδιασμό ενός ενεργειακά βέλτιστου κελύφους. Το βασικό ζητούμενο ήταν η δημιουργία ενός κελύφους, που να συνδυάζει αυξημένη ιδιωτικότητα, απτή λειτουργικότητα, σύγχρονο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και όσο το δυνατόν χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας. Με γνώμονα αυτά κατασκευάστηκε μια μονοκατοικία σε 4 επίπεδα. Oι κύριοι χώροι διημέρευσης, όπως το σαλόνι, η τραπεζαρία και τα υπνοδωμάτια, τοποθετήθηκαν στο νότο, ενώ οι συμπληρωματικοί και υγροί χώροι, όπως το κλιμακοστάσιο, οι διάδρομοι και τα λουτρά, στο βορρά.Τα ανοίγματα μεγιστοποιούνται στο ανάπτυγμα του νότου, ενώ στο βορρά αφήνονται τα ελάχιστα απαιτούμενα για φυσικό φωτισμό και αερισμό. Στην απόληξη του κλιμακοστασίου δημιουργείται κεκλιμένο τοιχίο ύψους 1 m, προκειμένου να φιλοξενεί τους ηλιακούς συλλέκτες και πιθανώς, μελλοντικά, φωτοβολταικά. Οι επιτυγχανόμενοι συντελεστές θερμοπερατότητας δομικών στοιχείων είναι κατά πολύ βέλτιστοι των ορίων που έχει θέσει ο Κ.Εν.Α.Κ. για κτίριο κατοικίας ευρισκόμενο στην κλιματική ζώνη Β. Σε όλα τα κουφώματα εφαρμόστηκαν ρυθμιζόμενες καθ’ ύψος και περιστρεφόμενες βενετσιάνικες περσίδες αντί των συμβατικών ρολών αλουμινίου και σταθερά μεταλλικά σκίαστρα στο δώμα. Επιτρέπουν πλήρη έλεγχο του ηλιασμού ή όχι των εσωτερικών χώρων, επιτρέπουν όμως το διαμπερή αερισμό των χώρων. Γίνεται εφαρμογή φυσικού διαμπερούς αερισμού μέσω των κουφωμάτων που είναι αντιδιαμετρικά τοποθετημένα, ενώ μέσω του ανοιχτού κλιμακοστασίου και με τη βοήθεια του κεντρικού βόρειου παραθύρου στο ανώτερο σημείο κάθε ορόφου, διευκολύνεται ο αερισμός μέσω εφελκυσμού. Ανεμιστήρες οροφής των 75 W τοποθετήθηκαν σε όλους τους κύριους χώρους, επεκτείνοντας τη ζώνη θερμικής άνεσης από τους 26 στους 29°C. Σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης στο ισόγειο είναι μια ενεργειακή εστία, που τοποθετείται στο κέντρο της σαλοτραπεζαρίας, καλύπτοντας τουλάχιστον 60 m² θερμαινόμενης επιφάνειας. Ένας ηλιακός συλλέκτης νερού των 150 λίτρων εξυπηρετεί το μεγαλύτερο ποσοστό των αναγκών για ζεστό νερό χρήσης καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η συμπληρωματική θερμότητα, όποτε απαιτείται, αντλείται από το κεντρικό σύστημα θέρμανσης.