"Ανδρόνικος", μετατροπή κατοικίας σε ξενοδοχείο στη Σαντορίνη

Ο σχεδιασμός ξενοδοχείων αποτελεί μία πρόκληση για το αρχιτεκτονικό γραφείο "KLab architecture". Σύμφωνα με την άποψη των αρχιτεκτόνων, ο επισκέπτης θέλει να αφεθεί σε μία νέα χωρική πραγματικότητα, που θα του δημιουργήσει ερεθίσματα και μνήμες. Η αρχιτεκτονική τους θεώρηση, κατά το σχεδιασμό σε τόπους με τόσο ισχυρή πολιτισμική και αρχιτεκτονική παράδοση, όπως η Σαντορίνη, είναι η αναζήτηση εκείνων των στοιχείων της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, μεταμορφώνοντάς τα σε μοντέρνα αρχιτεκτονική.
Ο πελάτης - ταξιδιώτης θέλει και αναζητεί αυτή τη σύνδεση του τόπου και του ξενοδοχείου που διαμένει. Η αρχιτεκτονική του ξενοδοχείου διαφέρει από αυτή της κατοικίας. Ο ταξιδιώτης ορίζει τη σχέση του με το χώρο με μια διαφορετική ματιά. Είναι ο χώρος που οφείλει να τον σαγηνεύσει, αλλά και τόπος στον οποίο μπορεί να αισθανθεί οικεία αμέσως, καθώς ο χρόνος παραμονής του είναι μικρός. Επίσης θέλει και επιζητεί την άνεση, το διαφορετικό τόσο στο χώρο, όσο και στη λειτουργία.
Κάνει διακοπές και ο χρόνος των αναμνήσεων πολλαπλασιάζεται. Ο αρχιτέκτονας οφείλει να ανταποκρίνεται σ' αυτά τα ερεθίσματα του ταξιδιώτη, στο μικρό συμπυκνωμένο χρόνο κατοίκησης, αλλά και στη διαφορετικότητα αυτής της κατοίκησης εξαιτίας της διακοπής μιας βιωματικής ρουτίνας.
Στο Ημεροβίγλι της Σαντορίνης ακριβώς επάνω από το Σκάρο χτίστηκε τη δεκαετία του 1970 μία τριώροφη κατοικία, της οποίας την ανακατασκευή σε μικρό ξενοδοχείο ανέλαβε το γραφείο "KLab architecture" το χειμώνα του 2016. Για να μη χαθεί η τουριστική χρονιά ο σχεδιασμός ήταν γρήγορος, σχεδόν αυτόματος. Μετά από 2 επισκέψεις στο χώρο, κατά τις οποίες οι αρχιτέκτονες μελέτησαν το υπάρχον ακίνητο, αλλά και τη θέα μέσα από αυτό, αποφάσισαν να ακολουθήσουνε κάποιες ρηξικέλευθες ιδέες στη λειτουργία, αλλά και στο σχεδιαστικό αποτέλεσμα. Όλο το ακίνητο θα μετατρέποταν σε δωμάτια, δίνοντας όλο το βάρος στην δημιουργία μεγάλων ευρύχωρων και λειτουργικών χώρων.

Ο μόνος βοηθητικός χώρος είναι ένα μικρό παρασκευαστήριο για την ετοιμασία του πρωινού. Αποφασίστηκε η κατάργηση της εσωτερικής σκάλας που συνέδεε τους ορόφους μεταξύ τους, εκτός του τμήματος που συνδέει το δώμα με τον 2ο όροφο. Επίσης επιλέχθηκε η διάνοιξη μιας νέας εξωτερικής σκάλας προς τον 1ο όροφο. Η υποδοχή γίνεται στο δώμα εξωτερικά ενώ έχει διαμορφωθεί χώρος που δυνητικά προετοιμάζει τους φιλοξενούμενους για την αισθητική των δωματίων, καθώς λειτουργεί σαν χώρος για την απόλαυση της μοναδικής θέας.
Δεδομένου ότι όλα τα δωμάτια έχουν εξαιρετική θέα, τα βασικά ζητήματα ήταν η όσο γίνεται διαμόρφωσή τους με μεγάλους χώρους, με υπαίθριους χώρους, που θα φιλοξενούσαν ένα τζακούζι σχεδόν σε κάθε δωμάτιο και επίσης η ιδιωτικότητα του κάθε δωματίου.
Εσωτερικά μετα το διαχωρισμό των έξι δωματίων, δύο ανά όροφο, η εσωτερική αρχιτεκτονική των δωματίων εμπνεύστηκε από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των υπόσκαφων κατοικιών της Σαντορίνης με τις θολωτές στεγάσεις. Οι μελετητές, χωρίς να επιδιώκουν να μιμηθούν μια κατασκευή που προκύπτει από το σκάψιμο στο ηφαιστιογενές υπέδαφος της Καλντέρας, ενδιαφέρθηκαν για τη μοντέρνα "μετα-ερμηνεία" των θολωτών κατασκευών.
Καθώς ο χρόνος ήταν εξαιρετικά περιορισμένος, η κατασκευή επιλέχθηκε να γίνει από γυψοσανίδα και σύμφωνα με το υλικό κατασκευής δημιουργήθηκαν θολωτές οροφές και αψίδες με κρυφούς φωτισμούς. Τα έπιπλα σχεδιάστηκαν χτιστά, σχεδόν γλυπτικά, ακολουθώντας τη λογική των καμπυλών.
Το πάτωμα επιλέχθηκε να γίνει απο τσιμεντοκονίαμα, όπως και οι τοίχοι των χώρων υγιεινής, σε διαφορετικές αποχρώσεις.
Τα κεφαλάρια και οι πόρτες από τις ντουλάπες σχεδιάστηκαν διάτρητες με εσωτερικό φως σε μοτίβο που είχε ως πηγή έμπνευσής του παραδοσιακά μοτίβα της Σαντορίνης. Τα μπάνια μεγάλα και ευρύχωρα, με μεγάλες τζαμαρίες προς το δωμάτιο, απόκτησαν φυσικό φως, αλλά και μεγάλωσαν το χώρο.
Στη συνθετική διαδοχή παράλληλων θολωτών χώρων οι καμπύλοι καθρέπτες πολλαπλασίασαν τη γλυπτικότητα του χώρου.