Ενίσχυση με μεταλλικούς κλωβούς

Αυτή η τεχνική δεν αυξάνει παρά ελάχιστα τη διατομή του στοιχείου του φέροντος οργανισμού, αλλά το ενισχύει μέσω ενεργής περίσφιξής του. Είναι μια οικονομική και γρήγορη μέθοδος ενίσχυσης που ακολουθεί τα εξής βήματα:
1. Τοποθέτηση 4 μεταλλικών γωνιακών ελασμάτων (διατομής τουλάχιστον 50 x 50 x 5 (mm) στις γωνίες του στοιχείου.
2. Σύσφιξη των ελασμάτων με ειδικά κλειδιά (σφιγκτήρες) και συμπλήρωση των κενών στην επαφή του μεταλλικού κλωβού και του σκυροδέματος με ένα μη συρρικνούμενο κονίαμα υψηλής αντοχής ή εποξειδική κόλλα. Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι η πλήρης επαφή των γωνιακών ελασμάτων με το υφιστάμενο σκυρόδεμα.
3. Συγκόλληση (εναλλακτικά χρήση βιδών ή ντιζών) οριζόντιων μεταλλικών ελασμάτων (λαμών διατομής τουλάχιστον 25 x 4 mm) υπό μορφή κολάρων επάνω στα γωνιακά ελάσματα, διατηρώντας σταθερή τη μεταξύ τους απόσταση S (συνήθως S = 100 mm και πάντα S < 150 mm).
4. Δημιουργία της τελικής επιφάνειας (προαιρετικά) με ένα ισχυρό τσιμεντοκονίαμα, οπλισμένο με ένα ελαφρό πλέγμα. Εναλλακτικά, αντί για τη χρήση σφιγκτήρων (στο 2o βήμα της τεχνικής) μπορεί να γίνει προθέρμανση των εγκάρσιων μεταλλικών ελασμάτων σε θερμοκρασία 200°C - 400°C. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματική περίσφιξη της διατομής, καθώς μετά τη συγκόλληση το μέταλλο των ελασμάτων σταδιακά ψύχεται και έτσι οι λάμες συρρικνώνονται.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης δοκών συνήθως απαιτείται αγκύρωση των μεταλλικών ελασμάτων σε κατάλληλα επιλεγμένα σημεία της πλάκας.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης υποστυλωμάτων απαιτείται τοποθέτηση γωνιακών ελασμάτων στην κορυφή και στη βάση του υποστυλώματος, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη ένωση του μεταλλικού κλωβού με το υποστύλωμα. Στη βάση του υποστυλώματος πραγματοποιείται αγκύρωση με την υφιστάμενη πλάκα μέσω της χρήσης κατάλληλων χαλύβδινων ράβδων.