Αποκατάσταση ρωγμών επιχρισμάτων

Κατηγορίες ρωγμών στο επίχρισμα
Οι λεπτές ρωγμές προκαλούνται από κακή εφαρμογή κάποιας στρώσης επιχρίσματος, όπως διαφορές πάχους διαδοχικών περιοχών του ή παχιές στρώσεις, καθώς και κακή σύνθεσή του, όπως χρήση πολύ ψιλής άμμου, ύπαρξη αλάτων στην άμμο κ.ά. Αυτό το πρόβλημα είναι συνήθως αμελητέο.
Οι βαθύτερες ρωγμές. Συνηθισμένα αίτια δημιουργίας βαθύτερων ρωγμών στα επιχρίσματα μπορεί να είναι η κακή εφαρμογή του επιχρίσματος σε συνδυασμό με υπόβαθρο από διαφορετικά υλικά ή υπόβαθρο με χαμηλή απορροφητικότητα.
Οι ρωγμές του υπόβαθρου που εμφανίζονται στο επίχρισμα. Η ρηγμάτωση ενός επιχρίσματος μπορεί να γίνει κατά μήκος των αρμών των διαδοχικών δομικών στοιχείων του υπόβαθρου, αν το συνδετικό υλικό μεταξύ τους δεν είναι αρκετά ανθεκτικό σε σχέση με τις περιβαλλοντικές και μηχανικές καταπονήσεις που υφίσταται η όψη. Οι πλατιές ρωγμές που ακολουθούν τεθλασμένη ή κλιμακωτή γραμμή οφείλονται συνήθως σε αντίστοιχες ρωγμές του υπόβαθρου, που μπορεί να προήλθαν από μηχανικές καταπονήσεις του λόγω σεισμών, προβλημάτων στη θεμελίωση ή ανθρωπογενών αιτίων.
Οι αποκολλήσεις επιχρισμάτων οφείλονται συνήθως σε κακή πρόσφυσή τους στην επιφάνεια εφαρμογής, σε συνδυασμό με την παρουσία ρωγμών. Η ανώμαλη επιφάνεια του υπόβαθρου και το επίχρισμα ανομοιόμορφου πάχους ευνοούν επίσης τις αποκολλήσεις, αφού τα λεπτότερα τμήματα επιχρίσματος ωριμάζουν νωρίτερα από τα παχύτερα.
Αποκατάσταση των ρωγμών
Οι λεπτές ρωγμές που περιορίζονται στο επίχρισμα αποτελούν ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο και βλάπτουν τη στεγανότητα και την αισθητική της επιφάνειας. Μπορούν να καλυφθούν με νέα στρώση συμβατού στεγανοποιητικού επιχρίσματος, που θα επιλεγεί και θα εφαρμοστεί κατάλληλα, ώστε να μην παρουσιάσει το ίδιο πρόβλημα ή με πολυμερή επάλειψη. Αν η ρηγμάτωση του επιχρίσματος παρουσιάζεται σε έντονο βαθμό και μπορεί να υπάρχουν αποκολλήσεις τεμαχίων, τότε το επίχρισμα αφαιρείται τοπικά ή συνολικά, ανάλογα με την έκταση του προβλήματος και γίνεται εφαρμογή νέου επιχρίσματος. Η περιοχή καθαρίζεται πλήρως, διαβρέχεται και καλύπτεται με επίχρισμα όμοιο με το αρχικό, με την ενσωμάτωση λεπτού πλέγματος, αν χρειάζεται. Το επίχρισμα εφαρμόζεται σε δύο στρώσεις και μεταξύ τους πρέπει να μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να στεγνώσει η πρώτη.
Οι λεπτές σταθεροποιημένες ρωγμές στεγανοποιούνται με εποξεικές ή ακρυλικές ρητίνες ή ειδικά κονιάματα ή πάστες. Αρχικά γίνεται μια επάλειψη ολόκληρης της επιφάνειας είτε με το στεγανοποιητικό υλικό αραιωμένο είτε με κάποιο ειδικό αστάρι. Κατόπιν η περιοχή κάθε ρωγμής επαλείφεται με το στεγανοποιητικό υλικό σε πολύ πυκνή μορφή και τελικά ακολουθούν δύο ή τρεις στρώσεις του υλικού στην κανονική του πυκνότητα. Μεταξύ των διαδοχικών επαλείψεων πρέπει να μεσολαβούν χρονικά διαστήματα.
Οι μεγαλύτερες σταθεροποιημένες ρωγμές πρέπει να διευρυνθούν σε κωνική μορφή, να καθαριστούν, να διαβραχούν και να πληρωθούν με επισκευαστικό τσιμεντοκονίαμα ή ειδικό ρητινοκονίαμα υπό πίεση. Κατόπιν η περιοχή επικαλύπτεται με λεπτό πλαστικό πλέγμα και ακολουθεί η εφαρμογή επιχρίσματος όμοιου με το αρχικό σε δύο ή τρεις στρώσεις.
Ενεργές ρωγμές διευρύνονται, καθαρίζονται, περνιούνται με ειδικό αστάρι και πληρώνονται με ελαστικό κονίαμα ελαστικότητας τέτοιας, ώστε να μπορεί να παραλάβει τις αναμενόμενες παραμορφώσεις.