Τοποθέτηση ενδοδαπέδιων θερμοπομπών

Oι ενδοδαπέδιοι θερμοπομποί είναι σχεδιασμένοι έτσι, ώστε να λειτουργούν είτε ως κύριο σύστημα θέρμανσης είτε ως δευτερεύον (επιπρόσθετης θέρμανσης),  εξαλείφοντας προβλήματα θερμικής ανισοκατανομής που αυτά δημιουργούν. Ο συνδυασμός τους ειδικά με συστήματα επιδαπέδιας θέρμανσης μπορεί να προσφέρει βέλτιστα αποτελέσματα, δρώντας ιδιαίτερα αποτελεσματικά σε περιόδους με έντονες θερμικές διακυμάνσεις (φθινόπωρο και άνοιξη). Η άμεση απόκριση του συστήματος θέρμανσης με ενδοδαπέδια σώματα σε τέτοιου είδους συνθήκες καθίσταται ιδανική λύση για να εξισορροπήσει αυτό το μεγάλο εύρος θερμικών ακρότατων. Σε οριακές, λοιπόν, καταστάσεις προσφέρουν καλύτερη θερμική αίσθηση από τα κοινά επιδαπέδια συστήματα με χαμηλότερη ενεργειακή κατανάλωση. Χρησιμοποιούνται κυρίως μπροστά από μπαλκονόπορτες ή παράθυρα, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες θερμικές απώλειες των ανοιγμάτων.
Ένα επιπλέον πλεονέκτημά τους εντοπίζεται στο γεγονός ότι αποτρέπουν το σχηματισμό συμπυκνωμάτων στα τζάμια. Επιπρόσθετοι ενδοδαπέδιοι θερμοπομποί με ανεμιστήρα εμποδίζουν την εισροή ψυχρού εξωτερικού αέρα, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα φράγμα θερμού αέρα.
Για τους παραπάνω λόγους οι συνηθέστερες εφαρμογές τους απαντώνται σε εστιατόρια, εκθεσιακούς χώρους αυτοκινήτων, κολυμβητήρια, εμπορικά κέντρα, εσωτερικά αίθρια αλλά και σε δωμάτια κατοικιών, όπως το καθιστικό ή γενικά σε δωμάτια με μεγάλα ανοίγματα, για να ικανοποιήσουν ειδικές αρχιτεκτονικές ανάγκες λόγω εύκολου εναρμονισμού στο χώρο, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις απαιτήσεις του σε θερμικά φορτία.
Τα βασικά συστατικά τους μέρη είναι το κέλυφος (λεκάνη) με το περσιδωτό κάλυμμά του και ο εναλλάκτης θερμότητας. Κατά περίπτωση και ανάλογα με την εφαρμογή τους, μπορούν να φέρουν ή όχι ανεμιστήρα. Με βάση αυτό το στοιχείο κατηγοριοποιούνται σε θερμοπομπούς χωρίς ανεμιστήρα και σε θερμοπομπούς με ανεμιστήρα.