Συστήματα υπόγειας αποστράγγισης

Στόχος της υπόγειας αποστράγγισης είναι η διατήρηση της υγρασίας του εδάφους σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο ορθός σχεδιασμός του συστήματος αποστράγγισης δεν προκαλεί ξηρασία του εδάφους, καθώς το έδαφος έχει την ικανότητα να κατακρατεί εκείνη την ποσότητα νερού που πραγματικά χρειάζεται και να απομακρύνει με τη βοήθεια της βαρύτητας το πλεονάζον νερό.
Οι συνηθέστερες εφαρμογές περιλαμβάνουν διάτρητες ή μη σωληνώσεις, σιφόνια και κανάλια συλλογής νερού. Το υπόγειο σύστημα αποστράγγισης είναι αποτελεσματικό, κυρίως όταν η στάθμη του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα μονίμως ή περιστασιακά (π.χ. μετά από βροχή) φθάνει σε ανώτερο επίπεδο από τη στάθμη του πυθμένα του υπόγειου αποστραγγιστικού σωλήνα.
Την πιο διαδεδομένη ίσως μέθοδο υπόγειας αποστράγγισης αποτελεί η χρήση διάτρητων σωληνώσεων εντός του εδάφους.
Οι διάτρητοι αγωγοί τοποθετούνται κοντά στον πυθμένα στενού σκάμματος, μέσα σε υδατοδιαπερατό υλικό (χαλίκι, πέτρες, γαρμπίλι), το οποίο περιβάλλεται από γεωύφασμα. Με τη χρήση γεωυφάσματος επιτυγχάνεται διήθηση και αποφεύγεται η μεταφορά φερτών υλών εντός του δικτύου.
Έτσι, το νερό απορροφάται από το όρυγμα, περνάει στο σωλήνα και κατόπιν καταλήγει στο σημείο απόρριψης, για παράδειγμα, στο δίκτυο των όμβριων υδάτων (εφόσον υπάρχει σχετική άδεια). Η διάταξη των σκαμμάτων αποστράγγισης μπορεί να γίνει σε κάνναβο, σε μορφή ψαροκόκαλου ή σε τυχαίο κατάλληλο σχηματισμό. Το βάθος τοποθέτησης των σωληνώσεων πρέπει να είναι αρκετό (για αποτελεσματική αντιμετώπιση ενδεχόμενων προβλημάτων υγρασίας θεμελίων και χαμηλότερα), ώστε να αποφεύγεται το ενδεχόμενο καταστροφής τους από τον παγετό, ενώ η απόστασή τους εξαρτάται κυρίως από τα χαρακτηριστικά του εδάφους.
Οι πιο διαδεδομένοι τύποι αγωγών είναι οι σωλήνες με κυματοειδή τοιχώματα και οι σωλήνες με λεία τοιχώματα. Συνήθως, οι σωλήνες που τοποθετούνται στο υπέδαφος είναι διάτρητοι, ενώ οι σωλήνες που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά του νερού από την επιφάνεια του εδάφους προς το δίκτυο αποστράγγισης ή το δίκτυο των ομβρίων δεν έχουν οπές.