Ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας με πολυεπίπεδη διάταξη

Η γεωμετρία του οικοπέδου με το σφηνοειδές σχήμα και την έντονη κλίση αποτέλεσε εφαλτήριο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Παράλληλα, η διαχείριση του οικοπέδου με τρόπο τέτοιο ώστε να διασφαλίζεται ο διαχωρισμός των δωματίων, η ιδιωτικότητα και η πρόσβαση στην θέα, αποτέλεσε βασικό προβληματισμό.
Προκειμένου να απαντηθούν αυτά τα θέματα, επιλέγεται η λογική του terracing, όπου συνθετικά βρίσκει εφαρμογή στην βάση της σκακιέρας, με τον καναβοποιημένο πίνακα, χρωματισμένο εναλλάξ ως ανοιχτόχρωμα και σκουρόχρωμα τμήματα. Έτσι, προκύπτουν τα συνθετικά δίπολα αυλής-πισίνας στην κάτοψη, κενού και πλήρους στην όψη, αλλά και υψηλού - χαμηλού στην τομή.
Το κεκλιμένο επίπεδο κόβεται σε μια σειρά από διαδοχικά πλατώματα, που μοιάζουν με διαβαθμισμένα βήματα.
Οι αναλογίες του επιλεγμένου κανάβου, εξυπηρετούν την λειτουργία του ξενοδοχείου, ενώ η αρχιτεκτονική μεταφορά της σκακιέρας απαντάται αρχικά στο επίπεδο του εδάφους ως κάτοψη, και στην συνέχεια διαπερνά την ιδέα της σύνθεσης και στις τρεις διαστάσεις.
Αποδίδοντας τριαδιάσταστη υπόσταση στην σκακιέρα, το ξενοδοχείο μετατρέπεται σε ένα χωρικό παιδικό παιχνίδι, που αναβιώνει παιδικές αναμνήσεις στον ένοικο. Η ίδια αυτή η δομή του ξενοδοχείου είναι που δημιουργεί και την ιδιωτικότητα, μέσω των εναλλαγών βάθους - ύψους και εσοχής - προεξοχής.
Η κατακόρυφη κίνηση πραγματοποιείται μέσω δύο ανελκυστήρων και μιας εξωτερικής σκάλας, δημιουργώντας έναν πυρήνα ζεύξης. Η σκάλα τοποθετείται παράλληλα με το όριο του οικοπέδου στην γειτονική περιουσία, ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ύπαρξης απόστασης από μελλοντικές προσθήκες στο γειτονικό οικόπεδο. Διασφαλίζεται, έτσι, η ανεμπόδιστη οπτική προς τη θέα.
Εν τέλη, ο σχεδιασμός αποδίδει ένα σύγχρονο πολυδιάστατο κατάλυμα, όπου οι οπτικές φυγές, η ιδιωτικότητα και η προσβασιμότητα, βρίσκονται σε ένα συνεχή μορφολογικό και υψομετρικό διάλογο.