Παραμετρικός σχεδιασμός πολιτιστικού κέντρου Heydar Aliyen στο Αζερμπαιτζαν

Η πόλη Μπακού, πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, αποτελούσε μέχρι το 1991 τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης και για αυτόν το λόγο η αρχιτεκτονική της ήταν έντονα επηρεασμένη από το κίνημα του μοντερνισμού. Ωστόσο, μετά την ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση, η χώρα αποφάσισε να εκσυγχρονίσει τις υποδομές της και να αποκοπεί από την κληρονομιά του αυστηρού και μνημειώδους μοντερνισμού. Επειδή το διαθέσιμο γήπεδο ήταν έντονα κεκλιμένο, η μελέτη κατέληξε στη διαίρεση του γηπέδου σε διάφορα επίπεδα και στη δημιουργία εναλλακτικών διαδρομών μεταξύ της πλατείας, των υπόγειων χώρων στάθμευσης και του κτιρίου. Το έδαφος αντιμετωπίστηκε ως φλούδα που καθώς ανασηκώνεται, δημιουργεί το κέλυφος και τα επίπεδα του κτιρίου αλλά και ένα ρευστό τοπίο διαδρομών και στάσεων. Όσον αφορά στο σκελετό του κτιρίου, αυτός αποτελεί σύνθεση ενός σκελετού σκυροδέματος και ενός μεταλλικού χωροδικτυώματος. Οι εσωτερικοί χώροι, έπρεπε να κατασκευαστούν χωρίς ορατά υποστυλώματα και έτσι τα κατακόρυφα φέροντα στοιχεία ενσωματώθηκαν μέσα στην τοιχοποιία. Το χωροδικτύωμα επέτρεψε την κατασκευή της κυματοειδούς ογκοπλασίας και μείωσε το χρόνο κατασκευής. Ως υλικά επένδυσης επιλέχθηκαν το οπλισμένο σκυρόδεμα με υαλοΐνες και ο οπλισμένος πολυεστέρας με υαλοΐνες. Αυτά τα υλικά έχουν μεγάλη πλαστικότητα και κρίθηκαν κατάλληλα για την επένδυση τόσο του κελύφους όσο και των εξωτερικών δαπέδων. Μάλιστα οι εμφανείς αρμοί ανάμεσα στις πλάκες έγιναν αποδεκτοί καθώς θεωρήθηκε ότι αποκαλύπτουν διάφορους κατασκευαστικούς περιορισμούς, όπως τις συστολοδιαστολές ή την ανάγκη για μεταφορά και συναρμολόγηση των υλικών. Όσον αφορά στο φωτισμό, το κτίριο αντανακλά το φως κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας φωτίζεται από μέσα προς τα έξω αποκαλύπτοντας το εσωτερικό περιεχόμενό του.