Στέγαστρο μεταξύ δύο κτιρίων ιδιωτικής κλινικής

Το στέγαστρο εισόδου στην κλινική ΙΑΣΩ εντάχθηκε στον ενδιάμεσο κενό χώρο που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του υπάρχοντος κτιρίου του μαιευτηρίου και της νέας πτέρυγας του παιδιατρικού τμήματος. Η ανάθεση της μελέτης έγινε μετά από συμμετοχή σε κλειστό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με προεπιλογή. Το στέγαστρο κάλυψε την πορεία των πεζών μεταξύ των δύο κτιρίων. Έχει διαστάσεις 7.5μ. x 34 m και καλύπτει συνολική επιφάνεια 315 m2. Εκτός από την αισθητική και λειτουργική ανάδειξη του ενδιάμεσου χώρου των κτιρίων, βασικοί στόχοι της μελέτης ήταν η σηματοδότηση της εισόδου του κτιριακού συγκροτήματος και η δημιουργία σε συμβολικό επίπεδο ενός σημείου αναφοράς. Η ιδέα βασίστηκε στην οργάνωση ενός καμβά όπου πλέκονται κυκλοφορίες, είσοδοι και στάσεις, παράγοντας έναν κάνναβο τριών διαστάσεων που υλοποιείται από διαφανείς, ημιδιαφανείς επιφάνειες και γραμμικά μεταλλικά στοιχεία. Το στέγαστρο αναπτύσσεται στο ενδιάμεσο κενό των δύο κτιρίων με τη μορφή στοάς που συνδιαλέγεται με το περιβάλλον καθώς "ανοίγει" ή "κλείνει" φιλτράροντας την είσοδο του φυσικού φωτός κατά την καλοκαιρινή περίοδο και περιορίζοντας την ένταση του βορινού ανέμου. Ο φέροντας οργανισμός γεννιέται ταυτόχρονα με την κεντρική ιδέα της σύνθεσης. Τα φέροντα στοιχεία προβάλλονται και γίνονται άμεσα αντιληπτά. Ο σχεδιασμός περιγράφει μια επιμήκη μεταλλική κατασκευή όπου είναι διακριτές δύο κατασκευαστικές ενότητες. Η πρώτη αφορά επαναλαμβανόμενο τραπεζοειδές πλαίσιο από σωληνωτές διατομές, οι οποίες αρθρώνονται μεταξύ τους και εδράζονται επί κεκλιμένων βάθρων. Τα τραπεζοειδή πλαίσια ενώνονται με δύο διαμήκεις σωληνωτές διατομές δημιουργώντας τον βασικό κορμό της κατασκευής. Η ενότητα αυτή συμπληρώνεται με οριζόντιους και κατακόρυφους υαλοπίνακες. Η δεύτερη αφορά συμπληρωματική κατασκευή από μεταλλικούς φορείς μικρότερης διατομής (κατακόρυφους και οριζόντιους) που τοποθετούνται στην νότια πλευρά του στεγάστρου. Η ενότητα αυτή φέρει υαλοπίνακες και μεταλλικά πλέγματα σκίασης οριζόντια και κατακόρυφα τοποθετημένα. Η διαφάνεια της εκτεταμένης γυάλινης οροφής και των παράπλευρων επιφανειών προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες και επιτρέπει τη διείσδυση άπλετου φυσικού φωτός εξασφαλίζοντας συνθήκες καλυμμένου υπαίθριου χώρου και όχι κλειστού διαδρόμου. Για την επίτευξη δροσισμού κατά τους θερινούς μήνες τοποθετήθηκε σύστημα ειδικών ακροφυσίων καθ΄ όλο το μήκος της νότιας πλευράς. Τις εισόδους των οχημάτων εκατέρωθεν, σημαίνουν δύο οριζόντια μεταλλικά στέγαστρα ορθογωνικής κάτοψης, που εξέχουν από τις παρειές του βασικού κορμού και  αναρτώνται από τα πλαίσια του φορέα. Το έργο συμμετείχε το 2006 στην 5η Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου στην Πάτρα, και το 2007 στην 5η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων.