Δικαστικό μέγαρο Αιγίου

Το Δικαστικό Μέγαρο Αιγίου κατασκευάστηκε την περίοδο 1993 - 2003 μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του 1987. Η δεκαπενταετία αυτή δίνει ένα μέτρο της μακράς και επίπονης πορείας υλοποίησης της αρχιτεκτονικής. 
Η ανάδειξη των διαφορετικών ενοτήτων –από τη μία τα γραφεία που οργανώνονται σε ένα γραμμικό όγκο προς το βορρά, και από την άλλη, τα ακροατήρια που αποτελούνται από τους συμπαγείς και ανεξάρτητους όγκους των αιθουσών και το διάφανο χώρο του κοινού, στεγασμένο με μια ελαφριά κατασκευή– αποτέλεσε μια από τις κύριες σχεδιαστικές επιδιώξεις. Η διάσπαση των όγκων και ο παράλληλος τονισμός των ενοτήτων βοηθούν στη σηματοδότηση των επιμέρους λειτουργιών και στη σαφέστερη αναγνωσιμότητα του κτιρίου. Συνδετικό στοιχείο των ενοτήτων είναι οι πορείες κίνησης (οριζόντιες ή κατακόρυφες) που διαρθρώνονται ως προεκτάσεις των αντίστοιχων κινήσεων από την πόλη προς το κτίριο. Η τοποθέτηση του κτιρίου έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργηθεί μπροστά από αυτό “μικρή πλατεία” στραμμένη προς τον κεντρικό δρόμο (την παλαιά Εθνική Οδό Κορίνθου - Πατρών). Ο υπαίθριος αυτός χώρος βοηθά στην προβολή του κτιρίου, ενώ η επέκτασή του μέσα στο κτίριο αποτελεί τη συμβολική προέκταση της ζωής της πόλης μέσα στα δικαστήρια. Ο στεγασμένος φωτεινός “δρόμος”, στον οποίο αναφέρονται όλες οι αίθουσες των ακροατηρίων, τονίζεται και διαφοροποιείται, διότι εκτός της προφανούς λειτουργικής του σημασίας, αναδεικνύει το δημόσιο χαρακτήρα της απονομής της δικαιοσύνης.
Η διαφοροποίηση των ενοτήτων, που αποτέλεσε βασική συνθετική αρχή, ακολουθήθηκε και στην επιλογή των υλικών. Στο κτίριο των γραφείων, με τον κατασκευαστικό κάνναβο των πέντε μέτρων, προβάλλονται τα φέροντα στοιχεία του, τα οποία αφήνονται ανεπίχριστα. Ο χώρος του κοινού καλύπτεται με ελαφριά κατασκευή από μεταλλικά στοιχεία και ξύλο, ενώ για τις αίθουσες των ακροατηρίων χρησιμοποιήθηκαν έγχρωμα τσιμεντότουβλα.