Κτίριο γραφείων στην Αθήνα

Το κτίριο της «Ζήνων ΑΕ - Ρομποτική-Πληροφορική» βρίσκεται στα Γλυκά Νερά Αττικής (ανατολικά των Αθηνών). Αν και αυτόνομο κτίριο, σε ανεξάρτητο οικόπεδο, αποτελεί προέκταση  του όμορου μεταλλικού κτιρίου με τις εγκαταστάσεις της εταιρείας (αρχιτέκτονες Διακομίδου/Χαρίτος – 1994). Η χρήση του είναι αμιγώς γραφειακή και απαίτηση της εταιρείας ήταν η επικοινωνία των δύο κτιρίων με σκοπό την ενιαία λειτουργία. Το νέο κτίριο τοποθετήθηκε στο οικόπεδό του έτσι ώστε στην οργάνωση της κάτοψης  ο χώρος της εισόδου - υποδοχής να συμπίπτει με τον αντίστοιχο χώρο του υπάρχοντος κτιρίου. Μια στεγασμένη γέφυρα απετέλεσε το συνδετικό στοιχείο των 2 κτιρίων. Η στάθμη εισόδου του παλαιού κτιρίου – κατά 1.80μ ψηλότερα από την στάθμη εδάφους του νέου οικοπέδου – επηρέασε καθοριστικά την τομή του νέου κτιρίου. Διατηρώντας τις εισόδους των 2 κτιρίων στην ίδια στάθμη,  η τομή του νέου διαμορφώθηκε με την λογική των ημιεπιπέδων. Η κάτοψη του κτιρίου χωρίστηκε σε τρία τμήματα –  ένα κεντρικό πυρήνα, με το κλιμακοστάσιο και τις βοηθητικές χρήσεις του προγράμματος, ανάμεσα σε δύο ισοδύναμους χώρους που φιλοξενούν το πρόγραμμα των γραφείων και της εισόδου-υποδοχής. Η οργάνωση της κάτοψης του κτιρίου είναι τυπική. Οι χώροι όμως που προκύπτουν από την ιδαιτερότητα της τομής διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους από την σχέση τους με το έδαφος. Προκύπτουν χώροι υπόγειοι ή ημιβυθισμένοι, χώροι που πατούν στο έδαφος ή χώροι υπερυψωμένοι. Ο χώρος της εισόδου του κτιρίου εκμεταλλευόμενος τις σχέσεις που προκύπτουν από την τομή, αποκτά διπλό  ύψος, τονίζοντας τον «δημόσιο χαρακτήρα» της χρήσης του. 

Στην μελέτη του κτιρίου δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή σε τρία θέματα:                          
To πρώτο  ήταν το πλάσιμο των υπαίθριων χώρων ως αναπόσπαστο τμήμα της όλης σύνθεσης, αλλά και ως ενοποιητικό στοιχείο των δύο κτιρίων που έγιναν σε διαφορετικές χρονικές φάσεις.
Το δεύτερο θέμα υπήρξε η ποιότητα της εσωτερικής κατακόρυφης κυκλοφορίας. Η επιλεκτική χρήση μεταλλικών πλαισίων με γυαλί στα διαχωριστικά τοιχώματα των γραφειακών χώρων καθιστούν την τομή του κτιρίου αναγνώσιμη, και ταυτόχρονα επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό του εσωτερικού κλιμακοστασίου.
Το τρίτο θέμα ήταν η διαφοροποίηση των γραφειακών χώρων μεταξύ τους. Η τυπική τους κάτοψη ξεπεράστηκε με την επεξεργασία των ανοιγμάτων, εσωτερικών και εξωτερικών, τα οποία διαφέρουν από βορά σε νότο και από όροφο σε όροφο.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι το μέταλλο, το ξύλο και το βιομηχανικό δάπεδο. Η χρήση του χρώματος  είναι περιορισμένη και επιλεκτική.