Μονοκατοικία στη Κηφισιά

Σε  ένα μικρό οικόπεδο στην Κηφισιά με αναλογίες μεγάλου βάθους, στενού σχετικά πλάτους και ταυτόχρονα μικρό συντελεστή κάλυψης, οι μελετητές καλούνται να σχεδιάσουν μία μονοκατοικία με υπαίθρια πισίνα.   Η κατανομή των λειτουργιών  γίνεται σε ζώνες και σε τέσσερις  διαφορετικές στάθμες από το επίπεδο του ισογείου και άνω. Στην στάθμη του ισογείου τοποθετείται  κλειστός χώρος στάθμευσης,  η κεντρική είσοδος στο κτίριο  και ένα  υπνοδωμάτιο  με διευρυμένο χώρο και τις προδιαγραφές ενός  αυτόνομου studio με καθιστικό και λουτρό. Στο δεύτερο επίπεδο μελετήθηκαν δύο υπνοδωμάτια με τα λουτρά τους καθώς και αποθηκευτικοί χώροι στον χώρο  υποδοχής του ορόφου. Στην τρίτη στάθμη ο επισκέπτης έχει κατ’ ευθείαν πρόσβαση μέσω του ανελκυστήρα και του κλιμακοστασίου στους κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας με αυστηρά  προσδιορισμένες λειτουργικές περιοχές του καθιστικού, της τραπεζαρίας του καθημερινού και του μαγειρείου που αφορά την οικογένεια.  Κεντροβαρική θέση στον ελεύθερο χώρο έχει η εστία-τζάκι που  είναι ορατή από σχεδόν όλα τα σημεία του ορόφου.  Στην περιοχή του καθημερινού  υπάρχει ένα εσωτερικό αίθριο επικοινωνίας  με το επίπεδο της σοφίτας που στεγάζεται  με  θολωτή κατασκευή.   Η σοφίτα παρέχει  την δυνατότητα  πρόσβασης στο φυτεμένο δώμα και ταυτόχρονα φιλοξενεί ένα χώρο γραφείου με πολλαπλή χρήση  απομόνωσης, περισυλλογής και ίσως φιλοξενίας.
Στην στάθμη των κοινοχρήστων έχουν μελετηθεί  δύο υπαίθριοι χώροι βεραντών. Στην νότια πλευρά του κτιρίου ο εξώστης μελετήθηκε από τους αρχιτέκτονες με την προοπτική της μεταλλικής κατασκευής και επένδυσής της με ξύλινα deck στο σχήμα της ατράκτου το οποίο υπάρχει σαν κεντροβαρική ιδέα των χαράξεων και στις τρείς διαστάσεις του κτιρίου.  Ο εξώστης αυτός φαίνεται αιωρούμενος από  γραμμικό φορέα και κατασκευάσθηκε τελικά από beton.  Η βόρεια  βεράντα σαν δώμα της υποκείμενης κατασκευής αποτελεί συνέχεια του καθημερινού χώρου της οικογένειας.
Ο προσανατολισμός του κτιρίου  ακολουθεί τον άξονα της μεγάλης διάστασης του οικοπέδου στην κατεύθυνση βορρά-νότου.  Η ογκοπλαστική ανάπτυξη του κτιρίου, λόγω της αναγκαστικής επαφής του με τα όμορα κτίρια στην δυτική και βόρεια  πλευρά,  πραγματοποιείται  ουσιαστικά  και μόνο στην ανατολική και νότια πλευρά. 
Η οπτική του χρήστη από διάφορα σημεία του εσωτερικού χώρου συνθέτει  την εικόνα του εξωτερικού περιβάλλοντος με συμμετοχή τμημάτων του ίδιου του κτιρίου που επιλεκτικά συνδιαλέγεται με το ύπαιθρο.  Πλαστικές φόρμες  σε λευκές αποχρώσεις στις εσωτερικές επιφάνειες δίνουν την δυνατότητα στο φυσικό φώς  να περιτρέχει τους χώρους προσδίδοντας την αίσθηση του ζωντανού οργανισμού,  διαφοροποιώντας  την αίσθηση της εικόνας στο κύλισμα της ημέρας.  Την νύχτα, ο γυάλινος κύβος του κτιρίου σε επαφή με την ατρακτοειδή βεράντα αναδύει την εικόνα θαλπωρής στο εσωτερικό του και συνδιαλέγεται με το φωτισμένο υδάτινο στοιχείο στον χώρο του κήπου. 
Οι εσωτερικοί χώροι λόγω περιορισμένης κάλυψης του οικοπέδου,  έχουν μελετηθεί με αυστηρά συγκρατημένη διαστασιολόγηση  για να πληρούν την αναγκαία δομή της εκάστοτε λειτουργίας που εξυπηρετούν. 
Οι ιδιορρυθμίες του οικοπέδου σαν έκταση και διαστάσεις και οι περιοριστικές δυνατότητες της ανάπτυξης των ζητουμένων, οδήγησαν τους μελετητές σε μία μικρής κλίμακας τολμηρή αρχιτεκτονική σύνθεση,  όπου τα  στοιχεία της αιώρησης και της ισορροπίας συνυπάρχουν δυναμικά.   Οι ατρακτοειδείς  καμπύλες που εφαρμόζονται στην μελέτη στις δύο και τρείς διαστάσεις δέχονται την διάτρηση καθαρών γεωμετρικών μορφών όπώς ο κύβος και το τριγωνικό πρίσμα, που συνδιαλέγονται με γραμμικά στοιχεία σε μία σύνθεση που θα χαρακτηρίζαμε συνάμα αυστηρή και αλέγρα.