Κατοικία στο Δάλι της Λευκωσίας

Η κατοικία βρίσκεται στα ανατολικά του πυρήνα του Δήμου Ιδαλίου, στην περιφέρεια της οικιστικής περιοχής, σε νέα περιοχή κατοικίας. Το οικόπεδο είναι στενομέτωπο, με τη μακριά του πλευρά πάνω στον άξονα βορρά – νότου. Στα ανατολικά συνορεύει με δημόσιο χώρο πρασίνου.
Έχοντας ως βασική αρχή/ θέση του γραφείου ότι ο βιοκλιματικός σχεδιασμός δεν συμβάλλει απλά στην εξοικονόμηση ενέργειας και τη μείωση του κόστους διαχείρισης του κτιρίου, αλλά αποτελεί μέρος και της ίδιας της ουσίας της αρχιτεκτονικής ως ποιότητας χώρου, τα βιοκλιματικά κριτήρια είχαν εξαρχής συναποτελέσει σημαντικές παραμέτρους ως προς την οργάνωση του χώρου, την ογκοπλασία του κτιρίου, τη διαχείριση των ανοιγμάτων, τη σχέση κλειστού – ημιϋπαίθριου – υπαίθριου χώρου. Συγκεκριμένα:
• Ο ενιαίος όγκος του επίμηκους κτιρίου (όπως αυτό προκύπτει από το σχήμα του οικοπέδου και την υποχρεωτική απόσταση των 3 μέτρων από τα σύνορα βάση των οικοδομικών κανονισμών) «σπάζει» στα δύο, έτσι ώστε όλοι οι βασικοί χώροι του κτιρίου να στρέφονται προς τη μεσημβρία.
• Οι δύο βασικές ενότητες χώρων που προκύπτουν οργανώνονται με πυρήνα το αίθριο/ αυλή στο κέντρο του κτιρίου, το οποίο (αίθριο) στα ανατολικά ανοίγει προς τον δημόσιο χώρο πρασίνου, ενώ το δυτικό του όριο διαμορφώνεται ως ανοικτός διάδρομος τύπου στοάς για σύνδεση των δύο επιμέρους ενοτήτων. Η στοά κλείνει με μεγάλα υαλοστάσια, τα οποία, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τη χρήση του χώρου, έχουν τη δυνατότητα να σύρονται στο μεγαλύτερο μέρους τους, έτσι που ο χώρος να ενοποιείται και ο διάδρομος να μεταβάλλεται σε ανοικτή στοά προς την εσωτερική αυλή. Το καθιστικό, με σχετικά εκτεταμένο ημιϋπαίθριο χώρο μπροστά από αυτό, ανοίγει επίσης προς το αίθριο, έτσι που υπαίθριος, ημιϋπαίθριος και εσωτερικός χώρος να βρίσκονται σε οργανική συνέχεια μεταξύ τους.
• Στα δυτικά χωροθετούνται οι βοηθητικοί χώροι του κτιρίου: το κλιμακοστάσιο, η αποθήκη και ο υπόστεγος χώρος στάθμευσης.
• Τα τρία υπνοδωμάτια του σπιτιού στον όροφο οργανώνονται επίσης σε δύο επιμέρους ενότητες -υπνοδωμάτιο γονέων και παιδικά υπνοδωμάτια- και τα τρία με νότιο προσανατολισμό. Το υπνοδωμάτιο γονέων ανοίγει προς την εσωτερική αυλή, με ηλιοπροστατευμένα υαλοστάσια και μπαλκόνι, που λειτουργεί ταυτόχρονα και ως σκιάδιο για το γραφείο που βρίσκεται κάτω από αυτό.
Η διαφοροποίηση του ύψους των χώρων, η διάσπαση/ διάτρηση του κελύφους, τα μεγέθη και η διάταξη των ανοιγμάτων, το μπαλκόνι και οι πρόβολοι, πέραν από την όποια συνθετική τους και άλλη σημασία, εξυπηρετούν ταυτόχρονα ανάγκες ηλιασμού, ηλιοπροστασίας, φυσικού φωτισμού και αερισμού, οργανικής σύνδεσης εσωτερικού – εξωτερικού χώρου/ αυλής και δημόσιου χώρου πρασίνου, την ανάγκη ιδιωτικότητας με την ταυτόχρονη αξιοποίηση του υπαίθριου χώρου ως οργανικού και αναπόσπαστου στοιχείου του σπιτιού.
Συνθετικά, πρόκειται για ένα ορθογωνικό πρίσμα, που διακόπτεται στα ανατολικά, στη θέση όπου αντιστοιχεί το αίθριο, έτσι που τα όρια του αιθρίου να εκτείνονται μέχρι τα όρια του οικοπέδου, αλλά και αντίστροφα, ο δημόσιος χώρος πρασίνου να εισχωρεί μέσα στο αίθριο και την καρδιά του σπιτιού. Το κέλυφος αγκαλιάζει τον χώρο στο σύνολό του: κλειστό, ημιϋπαίθριο και υπαίθριο. Ανάλογα με τις ανάγκες των χώρων, αλλού αυτό διακόπτεται και παρουσιάζονται ασυνέχειες, αλλού εμφανίζεται ως συμπαγής όγκος, αλλού ως αιωρούμενος τοίχος που αναζητά κάπου αλλού τη συνέχεια και ολοκλήρωσή του. Η επιλογή του έντονου, αντισυμβατικού χρώματος στην εξωτερική επιδερμίδα του κτιρίου και το λευκό σε όλες σχεδόν τις εσωτερικές επιφάνειες ενισχύουν τον πιο πάνω συνθετικό χειρισμό.