"Μονόλιθοι" - Δύο κατοικίες στη Μάνη

Η αρχιτεκτονική – δυο μοναχικοί πύργοι στο τοπίο
Η κεντρική ιδέα του θέματος εμπνέεται από τα ξεμόνια, τους λιτούς, λιθόκτιστους, αυστηρά γεωμετρικούς πύργους ή τα μικρά οικιστικά σύνολα με αμυντικό και συχνά πολεμικό χαρακτήρα, που έστεκαν μοναχικά στο τραχύ τοπίο της Μάνης, λειτουργώντας ως παρατηρητήρια ή καταφύγια. Από μακριά τα ξεμόνια μοιάζουν να είναι αναπόσπαστο στοιχείο του τόπου, σαν μονολιθικές εξάρσεις του εδάφους.
Το οικιστικό συγκρότημα αποτελείται από δύο σύγχρονα πυργόσπιτα, που βρίσκονται σε άμεση σχέση με το φυσικό ανάγλυφο, στα πρότυπα της παραδοσιακής μανιάτικης αρχιτεκτονικής. Οι δύο κατοικίες δεν αναπτύσσονται ανεξάρτητα μέσα στο οικόπεδο, αλλά ως ένα αδιάσπαστο οργανικό σύνολο, δίνοντας μια μοντέρνα επανερμηνεία των παραδοσιακών ξεμονιών.
Οι "Μονόλιθοι" οργανώνονται βάσει μιας αδρής χάραξης, μιας δυναμικής τεθλασμένης γραμμής που οριοθετεί αυστηρά τις θέσεις, τις εισόδους, τους χώρους στάθμευσης και τον περιβάλλοντα χώρο τους. Η πέτρινη μάζα τους συμμετέχει αποφασιστικά, δομικά και σχεδιαστικά στη διαμόρφωση των υψομετρικών διαβαθμίσεων και των ζωνών που αποτελούν τους χώρους διημέρευσης. Η σύνθεση ολοκληρώνεται με δυο δυναμικές εξάρσεις, που εκφράζονται με τη μορφή πύργων, οι οποίοι στέκονται να εποπτεύουν τον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Πρόκειται για το σημείο αναφοράς κάθε κατοικίας αλλά και μια αναφορά στον μανιάτικο πύργο, που, συμπυκνώνοντας όλη την κοινωνική ζωή της οικογένειας και αποτελώντας συγχρόνως σύμβολο δύναμης και εξουσίας, κατείχε πρωταρχικό ρόλο όχι μόνο στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική, αλλά και στην καθημερινή ζωή της Μάνης. Εξίσου συμβολικά, κάθε πύργος των "Μονόλιθων" φιλοξενεί στο ισόγειο τους ζωτικούς κύριους χώρους υποδοχής και διημέρευσης, με καθιστικό που ενοποιείται με τον εξωτερικό χώρο και στον όροφο το κύριο υπνοδωμάτιο της κατοικίας.
Σχεδιάζονται διαμπερείς κατοικίες που μπορούν να ζουν τόσο "μέσα" όσο και "έξω", διαθέτοντας εσωτερικούς και υπαίθριους χώρους ίδιας δυναμικής. Προσφέρεται η δυνατότητα η ζωή να μεταφερθεί εξ ολοκλήρου εκτός των Μονόλιθων, σε μια αυλή που αποτελείται από ένα σύνολο χώρων με διαφορετικές ποιότητες που μπορούν να παραλάβουν ποικίλες χρήσεις μέσα στη μέρα, όπως πέργκολες – σκιερά και στεγανά καταφύγια, προστατευμένες γωνιές για απομόνωση και περισυλλογή, καθιστικά και πισίνες υπερχείλισης, που μπλέκουν τα όρια του ορίζοντα και του ουρανού, δημιουργώντας το σκηνικό για τη θέα που τις πλαισιώνει.
Συνολικά επιλέγονται υλικά απολύτως φυσικά που φέρουν τα σημάδια του χρόνου, της επεξεργασίας και της προέλευσής τους. Η πέτρα χαρακτηρίζει τον τόπο και την αρχιτεκτονική της Μάνης καθώς βρίσκεται τόσο στο έδαφος όσο και στις παραδοσιακές κατασκευές, εξυπηρετώντας το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο της μονολιθικότητας, της λιτότητας, των αυστηρών γραμμών και της γεωμετρικής ογκοπλασίας. Το σκυρόδεμα έρχεται να συμπληρώσει την υλικότητα, δημιουργώντας μικρότερους τεχνητούς λίθους γήινων αποχρώσεων και αδρής υφής. Το ξύλο δημιουργεί μαλακές, ζεστές και καθαρές επιφάνειες και συμπληρώνει τον όγκο με καφασωτά σκούρα. Τα υλικά εναλλάσσονται στο εσωτερικό και το εξωτερικό, εντείνοντας την οπτική διάσταση της κατοικίας, συνθέτοντας μια φυσική αλλά αυστηρή χειρονομία στο μεσσηνιακό τοπίο. 

Ο εσωτερικός σχεδιασμός – αφομοίωση στο περιβάλλον
Ο εσωτερικός σχεδιασμός των "Μονόλιθων" είχε ως στόχο να ακολουθήσει την αρχιτεκτονική γραμμή των δύο κτιρίων, εμπνευσμένος από τη λιτή παράδοση, το επιβλητικό τοπίο της Μάνης, καθώς και τα υλικά που βρίσκει κανείς σ' αυτήν τη γη. Σκοπός ήταν να δημιουργηθούν, μέσα στους πέτρινους όγκους, χώροι, οι οποίοι να δίνουν ένα ζεστό χαρακτήρα με μία θετική αίσθηση φιλοξενίας, που να θυμίζει πάντα όμως πως βρίσκεσαι "εκεί", στον τόπο αυτό. Να νιώθεις μέρος μιας διαφορετικής δωρικής ζωής.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της επίπλωσης σχεδιάστηκε αποκλειστικά από το Interior Design Laboratorium τονίζοντας την αίσθηση της μοναδικότητας και μία άχρονη σχεδιαστική γραμμή η οποία στόχο έχει να φέρει σε διάλογο το τοπίο με το design. Οι φόρμες κρατήθηκαν απλές και όλες οι ειδικές κατασκευές φέρουν αναφορές στην απλοποιημένη κλασικότητα. Στα υλικά δόθηκε έμφαση στη χρήση ξύλου δρυός σε δύο αποχρώσεις, το οποίο συνδυάστηκε με πετρώματα σε κοντινούς χρωματισμούς. Τα υφάσματα και τα χαλιά ακολούθησαν φυσικούς, γήινους, τόνους καταπραΰνοντας τις άγριες υφές της Μανιάτικης πέτρας και των ξύλων, ισορροπώντας τους εσωτερικούς χώρους με το μοναδικό περιβάλλον τοπίο.