"The Open - Plan Living", μετατροπή βιομηχανικού χώρου σε κατοικία

Στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης ένας παλιός βιοτεχνικός χώρος αλλάζει χρήση και μετατρέπεται σε κατοικία. Η αρχιτεκτονική προσέγγιση οργανώθηκε μέσα από την "αταξία" της υφιστάμενης κατάστασης. Τη δεκαετία του 1960 στην πόλη επικρατούσε η κατασκευή των κτιρίων με δαιδαλώδεις κολώνες και πολλαπλούς άξονες, με καταμερισμένους χώρους και όχι αυτή των ανοικτών κατόψεων - χώρων - χρήσεων.
Στο συγκεκριμένο project στόχος ήταν η δημιουργία ενός χώρου κατοίκησης με ανοιχτή "open plan" κάτοψη, ο οποίος να περιλαμβάνει όλες τις σύγχρονες ανέσεις ενός διαμερίσματος χωρίς να αλλοιώνει τον αρχικά έντονο βιομηχανικό χαρακτήρα του χώρου.
Το διεμπερές του χώρου και οι ανάγκες των χρηστών ήταν αυτά που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κάτοψης.
Η μαύρη πόρτα από μέταλλο και γυαλί εισάγει τον χρήστη στο εσωτερικό. Μεγάλα, επίσης μεταλλικά, ανοίγματα βοηθούν το φυσικό φωτισμό να εισβάλει στο εσωτερικό ενώ οι επεξεργασμένες τοιχοποιίες και οροφές από αδρό σοβά ενισχύουν την αίσθηση της φωτεινότητας και της ενοποίησης των επιφανειών, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο τον ανοιχτό σε κινήσεις - ροές χώρο. Σε αντίθεση με την υφή των τοιχοποιιών και των οροφών το δάπεδο του loft έχει μια πιο λεία υφή από πατητό τσιμεντοκονίαμα, όπου η χάραξη έντονων γεωμετριών και η χρωματική εναλλαγή τους λειτουργεί σαν μια δοκιμή μιας διάταξης των χρήσεων, που έχει αντιστραφεί σαν "σκιά" σε επιφάνειες και αντικείμενα.
Η περιοχή της κουζίνας ανοιχτή στο χώρο και τοποθετημένη ανάμεσα σε στατικά στοιχεία (υποστυλώματα) του κτιρίου, επιτρέπει στο χρήστη να κινηθεί περιμετρικά της νησίδας - πάγκων εργασίας, ενώ είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο χάλυβα (inox) και κόντρα πλακέ, υλικά με έντονο βιομηχανικό χαρακτήρα. Ο χώρος του φαγητού "οριοθετείται" από τη γεωμετρία του δαπέδου, ενώ ο χώρος του ύπνου αποκτά την ιδιωτικότητά του με τη χρήση ενός υφάσματος, ακολουθώντας τη χάραξη μιας έλλειψης στην οροφή του διαμερίσματος.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στον υπαίθριο χώρο του loft. Θέλοντας να ενοποιηθεί οπτικά με τον εσωτερικό χώρο, χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια υλικά και χρωματισμοί σε τοιχοποιίες και δάπεδα.
Οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις τοποθετήθηκαν σε εξωτερικά κανάλια και σωληνώσεις, που τονίζουν το βιομηχανικό χαρακτήρα του χώρου, όπως επίσης και ο τεχνητός φωτισμός με τα έντονα γραμμικά στοιχεία από μαύρο αλουμίνιο.
Η νέα χρήση με αυτή τη σύγχρονη προσέγγιση έπρεπε να ισορροπήσει με την ιδιομορφία της δομής του κελύφους και την αρχική χρήση του κτιρίου.