Kατοικία στην Kηφισιά

Ένα κτίριο πρέπει να αναπτύσσει σημεία επαφής και συνέχειας με το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία, τους ανθρώπους", υποστηρίζει ο αρχιτέκτονας.
Το σπίτι, στο οποίο κατοικεί ο αρχιτέκτονας μαζί με την οικογένειά του στην Κηφισιά, εκφράζει τα αρχιτεκτονικά του “πιστεύω” και την αγάπη του για το ιστορικό προάστιο. Ταυτόχρονα αποτελεί μάρτυρα εμπεριστατωμένης μελέτης των σύγχρονων αρχιτεκτονικών ρευμάτων και μιας ελληνικότητας ουσιαστικής, απαλλαγμένης από περιττά διακοσμητικά στοιχεία, που συνδυάζει αισθητική και λειτουργική αρτιότητα.
Η κατοικία έχει σχεδιαστεί με τη χρήση αρμονικών χαράξεων. Η κάτοψή της, η οποία έχει σχήμα σταυρού για λόγους πρακτικούς αλλά και συμβολικούς, “αντικατοπτρίζει” τα ιδανικά της οικογενειακής ζωής και της πίστης σε διαχρονικές αξίες. Το περίγραμμα του σταυρού μεγιστοποιεί το εξωτερικό περίβλημα του κτιρίου, επιτρέποντας στο φυσικό φως να διαχέεται σε όλους τους χώρους. Μέσα σε αυτό το κέλυφος κυριαρχεί μια διακριτική πολυτέλεια. Έπιπλα και αντικείμενα, με διαφορετικό τόπο “καταγωγής” και χωρίς ημερομηνία λήξης, συνυπάρχουν αρμονικά, διατηρώντας το καθένα την προσωπικότητά του μέσα σε ένα πλαίσιο πειθαρχημένης ελευθερίας.
Η επικοινωνία των χώρων αναπτύσσεται σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο μέσω του εσωτερικού διώροφου αιθρίου, με φυσικό φωτισμό από την οροφή. Το αίθριο, όπου τέμνονται οι δύο άξονες του σταυρού, αποτελεί την “εστία” της κατοικίας.
Περιμετρικά σε σχέση με το αίθριο και σε άμεση επικοινωνία, βρίσκονται η τραπεζαρία και το κεντρικό καθιστικό. Στο ισόγειο υπάρχουν επίσης βιβλιοθήκη / γραφείο, καθημερινό μικρό καθιστικό και βοηθητικοί χώροι. Μια διαρρυθμισμένη σκάλα ενώνει από το αίθριο τα επίπεδα της κατοικίας και οδηγεί στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκονται τα υπνοδωμάτια.
Ο περιβάλλων χώρος αρχιτεκτονικά αποτελεί προέκταση της κατοικίας. Η διαμόρφωση του κήπου (landscaping) και τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία (ο ξενώνας, η πισίνα, οι βοηθητικοί της χώροι, κ.ά.) διασφαλίζουν αισθητική και λειτουργική συνέργεια με το κυρίως κτίριο.
Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνθετο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, το οποίο αντλεί στοιχεία από τη διαδρομή και την προσωπικότητα των ανθρώπων που το βιώνουν. Είναι σωστά ενταγμένο και ταιριασμένο στο συγκεκριμένο φυσικό περιβάλλον, συμφιλιώνοντας το παλαιό με το καινούριο.
Διότι σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα: "το μοντέρνο είναι σύγχρονο, το κλασικό διαχρονικό, το σύγχρονο μπορεί να γίνει και διαχρονικό".