"Avlakia House" στην Αντίπαρο

Η κατοικία "Αυλάκια" βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ρεματιές, σε ένα τοπίο με ιδιαίτερη βλάστηση, στο κυκλαδίτικο νησί της Αντιπάρου. Η τοποθεσία έχει δυτικό προσανατολισμό, ενώ παράλληλα εκτίθεται στους ισχυρότερους ανέμους του Βορρά. Έχει θέα 180° προς το αρχιπέλαγος του Αιγαίου και τα γειτονικά νησιά της Σίφνου και της Σερίφου.
Η μορφή της κατοικίας προσδιορίζεται από την πρόθεσή των μελετητών να διατηρήσουν την άμεση τοπογραφία και το ευρύτερο τοπίο του κυκλαδίτικου αρχιπελάγους. Οι αποφάσεις περί της αποκάλυψης ή μη χώρων (και κατ’ επέκταση όγκων) είναι μια πράξη εξισορρόπησης μεταξύ της ανθρώπινης εμπειρίας και της περιβαλλοντικής και πολιτιστικής βιωσιμότητας. Η κατοικία αποτελεί το υβρίδιο ενός κτιρίου και ενός κατασκευασμένου τοπίου, ενός χωματουργικού έργου.
Η επέμβαση αναδύεται από το τοπίο με τη μορφή ενός αναλημματικού πέτρινου τοίχου. Ένας λευκός όγκος με μνημειώδη παρουσία εδράζεται επάνω του. Η μνημειακότητα αυτή επιτυγχάνεται με μια σειρά μορφολογικών χειρισμών (κλίσεις, κλίμακα, αναλογίες, συμμετρία, επανάληψη ανοιγμάτων), που λαμβάνουν υπόψη τον προσανατολισμό της τοποθεσίας και μετατρέπουν ένα λευκό κύβο σε ένα γλυπτικό κτίριο, έναν σύγχρονο κυκλαδίτικο ναό. Ο "ναός" και ένας οργανικά διαμορφωμένος τοίχος αντιστήριξης, που ακολουθεί το ανάγλυφο, φιλοξενούν τους δημόσιους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της κατοικίας. Οι υπόσκαφοι πέτρινοι όγκοι φιλοξενούν τα υπνοδωμάτια και αναπτύσσονται γύρω από μια αυλή, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν προς τη θέα. Το αμφιθέατρο επιτελεί ένα μοναδικό σκοπό, να αφουγκραστεί κανείς το τοπίο. Ο υπόσκαφος ξενώνας παίρνει τη μορφή ενός αναλημματικού πέτρινου τοίχου.
Η επέμβαση εμπνέεται από την τοπική οικοδομική παράδοση και οργανώνει τους χώρους σε νέες σύγχρονες μορφές. Έμφαση δίνεται έτσι ώστε η αρχιτεκτονική να συνδέεται με την τοπική οικονομία. Η προμήθεια τοπικών υλικών, η συνεργασία με τοπικά συνεργεία και η αναζωογόνηση παραδοσιακών τεχνικών (ρητή χρήση τοπικών πετρωμάτων και ελληνικών μαρμάρων, δάπεδα από μωσαϊκό και παραδοσιακό κονίαμα) συμβάλλουν στην πολιτιστική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα του τοπίου. Η φυσική σκίαση, ο διαμπερής αερισμός, η αποφυγή θερμικών γεφυρών και η μεγιστοποίηση της ηλιακής ενέργειας για νερό και θέρμανση μειώνουν επίσης τη συνολική κατανάλωση ενέργειας. Τα φυτεμένα δώματα και οι αυλές απαλλάσσουν τους χώρους από την ανάγκη για ισχυρά συστήματα ψύξης.