Ιταλικό εστιατόριο "Εnoteca di Salvatore"

Το ιταλικό εστιατόριο βρίσκεται σε έναν από τους εμπορικότερους δρόμους στη Γλυφάδα, στην οδό Ζησιμοπούλου. Κατά μήκος του δρόμου και από τις δυό πλευρές τοποθετούνται αρκετά μαγαζιά με παρόμοιες χρήσεις που στοχεύουν στην αναψυχή. Στόχος ήταν η διαφοροποίηση του Enoteca di Salvatore, αποκτώντας χρήσεις για την επιτυχή προσέλκυση πελατών με διαφορετικές απαιτήσεις αποκλειστικά από την ιταλική κουζίνα, καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επομένως, σημαντική παράμετρος αποτέλεσε η κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου αρχικά για φαγητό, για το γρήγορο καφέ των Ιταλών, αλλά και για την απόλαυση ιδιαίτερων ιταλικών κρασιών από το 'wine bar'.

Πρόκειται για μια ανακαίνιση, που έθετε από μόνη της κάποιους περιορισμούς, όπως στη διατήρηση του μηχανισμού σκίασης και τον ιδιαίτερο χειρισμό της οροφής του κτιρίου, με σκοπό να ανακλά την ηλιακή ακτινοβολία και να την εμποδίζει από την εισροή της στο εσωτερικό.

Η μεγαλύτερη δυσκολία του έργου ήταν ο αρκετά μικρός εσωτερικός χώρος. Έτσι, διαμορφώθηκε η κεντρική ιδέα για το σχεδιασμό ενός ενιαίου μη-κλειστού χώρου που ενωποιεί το εσωτερικό με το εξωτερικό χωρίς σκληρά όρια στο οπτικό πεδίο, αξιοποιώντας στο έπακρο τον προσφερόμενο χώρο, δημιουργώντας έναν στεγασμένο κήπο.

Τα όρια αυτού, διαμορφώνονται από μία ελαφριά μεταλλική κατασκευή, η οποία με διαφορετικά υλικά και υφές ορίζει τρεις ζώνες στις όψεις. Η πρώτη, ξεκινά από το έδαφος και αποτελεί μία σταθερή βάση από ξύλο που εγγράφεται στο μεταλικό σκελετό. Από αυτήν ανυψώνονται τα υαλοστάσια, τα οποία σύρονται κατακόρυφα αφήνοντας ένα μικρό κομμάτι τους σταθερό, ορίζοντας έτσι τη ζώνη που ανοίγει εντελώς κατά μήκος όλων των όψεων, διαμορφώνοντας ένα περιμετρικό παράθυρο απαραίτητο για τον αερισμό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στη συνέχεια, η ένωση με την οροφή γίνεται από σταθερά ακρυλικά φύλλα, με ανάγλυφο, διαφοροποιώντας πλήρως τη στέψη από τη βάση, επιτυγχάνοντας ένα ιδιαίτερο εφέ ειδικά κατά τις βραδινές ώρες, όπου το φως διαθλάται εσωτερικά καθιστώντας τις επιφάνειες ικανές να παρομοιαστούν με αυτόφωτες.

Σε επίπεδο κάτοψης οι λειτουργίες τοποθετούνται με φίλτρο τη πρόσβαση του πελάτη, αφήνοντας ωστόσο το βλέμμα του να περιηγηθεί ελεύθερα σε όλους τους χώρους, μέχρι και την κουζίνα, η οποία είναι ανοιχτή διεγείροντας τους να παρακολουθήσουν τη διαδικασία προετοιμασίας των πιάτων. Ως νοητό όριο στη κίνηση των πελατών, τοποθετείται το μπαρ, όπου παρασκευάζονται τα ποτά κατά μήκος της μεγάλης όψης, ενώ στη μικρή εκτίθονται τα φρέσκα υλικά της ιταλικής κουζίνας.

Στο εσωτερικό του μαγαζιού, σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης αποτελεί η οροφή, η οποία υλοποιείται από στρώσεις υλικών αποκτώντας έτσι όγκο στο χώρο. Διάτρητα υφάσματα σχηματίζουν κοιλότητες με συγκεκριμένο ρυθμό που εμφανίζεται και στις όψεις, ενώ παράλληλα στη κορύφωσή τους τοποθετείται ήπιος φωτισμός, προκαλώντας την αίσθηση ενός νυχτερινού ουρανού, δημιουργώντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη θέαση όταν ανοίγει η τέντα της οροφής.

Η αίσθηση ενός στεγασμένου κήπου ολοκληρώνεται με τη φύτευση στο εσωτερικό που συναντάται με ποικίλους τρόπους, τοποθετημένη έτσι ώστε να ενισχύει την ιδιωτικότητα ανάμεσα στα τραπέζια και τις παρέες των πελατών. Αναριχόμενα φυτά τυλίγουν τις κολώνες του μηχανισμού σκίασης της οροφής, κρεμαστές ζαρντινιέρες φιλτράρουν το φωτισμό, και τέλος αέρινες φυλλωσιές φυτών ενισχύουν τον αερισμό το καλοκαίρι.

Έτσι, σε αυτό το περιβάλλον η επίπλωση στοχεύει να δώσει ένα πιο κλασικό στυλ που συνδέεται με την αναγέννηση και τις εικόνες που έχει κανείς από την ιταλική κουλτούρα και επομένως και την κουζίνα της.
Τα στοιχεία αυτά συνδυάζονται με υλικά άμεσα συνδεδεμένα με το τόπο μας όπως, το μάρμαρο της Τήνου με το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα που τοποθετείται στο πάτωμα, αλλά και σε επιφάνειες είτε της κουζίνας είτε των επίπλων, όπως οι ροτόντες, το ξύλο στα έπιπλα και ο μπρούτζος στις λεπτομέρειες και τα φινιρίσματα.