Ιατρείο πλαστικού χειρούργου

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του ιατρείου βασίστηκε στην εγγραφή όγκων και μορφών που θα μπορούν να αναγιγνώσκονται ως ανεξάρτητες εγγραφές αντικειμένων στο φόντο του κελύφους. Οι αρχιτέκτονες δηλαδή απέφυγαν να επαναλάβουν στοιχεία της εποχής σχεδιασμού του κτιρίου, αλλά χρησιμοποίησαν το κέλυφος ως ένα φόντο ετερόκλητης προβολής σύγχρονων μορφών που σχεδιάστηκαν και τοποθετήθηκαν στο χώρο ώστε να μη φλυαρούν απέναντι στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Δημιούργησαν έτσι μια χρονική συνέχεια προσλαμβάνοντας τις ανάγκες ενός σύγχρονου επαγγελματικού χώρου και σχεδιαστικές αξίες που θα ισομοιράζουν και θα αυτονομούν τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Εργαλεία του σχεδιασμού υπήρξαν το φως και οι διαθλάσεις του, οι υφές που προσλήφθηκαν και από τα εγγενή υλικά του προϋπάρχοντος χώρου, οι στατικές υπερβάσεις, οι γεωμετρικές επαναλήψεις κ.ά.
Στο χώρο υποδοχής η επίλυση βασίστηκε σε ένα βασικό άξονα: την αλληλοεπίδραση του φωτός και των μορφών. Η συγκέντρωση της προσοχής στους 3 ιεραρχικά βασικούς όγκους που κυρίαρχα θα εδράζονται στο χώρο αποφεύγοντας να συνομιλούν με το κέλυφος με μια μοναδική πρόσληψη την υφή και το λευκό των τοίχων.
Στο χώρο της αναμονής σχεδιάστηκε ένα διαιρεμένο σε δύο διαστάσεις επίμηκες καθιστικό σώμα το οποίο ακουμπάει σε ένα offset, μια επαναπροβολή του τοίχου, στην απλοποίηση του γύψινου περιμετρικού στοιχείου λειτουργεί ως πλάτη του καθιστικού. Βασικό εργαλείο σχεδιασμού σε αυτό τον χώρο υπήρξε η γραμμή που δημιουργείται στο δάπεδο σε καμπύλη μορφή αποτυπωμένη σε λευκό, μαύρο και χρυσό. Ο φωτισμός επιλέχθηκε να είναι περιμετρικός και όχι οροφής, ώστε να αναδειχθούν τα εκατέρωθεν γύψινα διακοσμητικά στοιχεία της οροφής και της περιμέτρου, ενώ το τραπέζι στο κέντρο σχεδιάστηκε με διάφανη επιφάνεια ώστε να επιτρέπει την συνέχεια του δαπέδου από φαρδύ ψαροκόκαλο, αλλά και την εγγραφή των γεωμετρικών σχημάτων της βάσης που ως γραμμές ανασηκώνουν παράλογα φορτία όπως τις επιφάνειες μαρμάρου που φαίνονται να αιωρούνται.
Κατά τις εργασίες συντήρησης αποκαλύφθηκε το προϋπάρχον τσιμεντοπλακάκι κατά μήκος του διαδρόμου το οποίο συνειδητά διατηρήθηκε και συντηρήθηκε. Στο τέλος του διαδρόμου σχεδιάστηκε ένας αποθηκευτικός χώρος για τις ανάγκες του ιατρείου στην όψη του οποίου αποτυπώθηκαν γραμμικές κατακόρυφες σκοτίες η μία εκ των οποίων στην αναδίπλωση της μεταμορφώνεται σε παράλληλο με το δάπεδο γραμμικό φωτιστικό στοιχείο.
Στο χώρο του γραφείου παρατηρούμε ότι η παλέτα της επιλογής των χρωματισμών διαφοροποιείται εισάγοντας το κυρίαρχο μαύρο, πάλι με λεπτομέρειες χρυσών επιφανειών. Κυρίαρχο στοιχείο του χώρου αποτελεί το έπιπλο του γραφείου σχεδιασμένο και αυτό από τους αρχιτέκτονες με τρόπο ώστε να επιτρέπει την διαπερατότητα των υλικών και του φωτός χαρίζοντας και αντιληπτικά την αμεσότητα στην επαφή των δυο πλευρών του γιατρού και των ασθενών.
Τα εξεταστήρια χρησιμοποιούν διαχωριστικά μεταλλικά πάνελ με υαλοπίνακα αμμοβολημένο με δυνατότητα αλλαγής της θέσης τους ώστε να επιτυγχάνεται η επιθυμητή μεταβλητότητα ενώ πίσω από τις ιατρικές καρέκλες και σε σημεία του χώρου προσαρμόστηκαν σε επιτοίχια στήριξη τα ερμάρια και αυτά γραμμικά όλα στους ίδιους χρωματισμούς ώστε να προεντείνουν το επίμηκες των χώρων, να παρουσιάζονται ως να ίπτανται αλλά και να εξυπηρετούν το προσωπικό.
Στον πίσω εξώστη του και για τις ανάγκες των χρηστών σχεδιάζεται ένας διευρυμένος χώρος του εσωτερικού που προσλαμβάνει χρήσεις που δεν συνηθίζονται σε ημιυπαίθριους χώρους όπως η κουζίνα.
Το WC των επισκεπτών χρησιμοποιεί λευκό πάγκο-νιπτήρα κατά μήκος του τοίχου, ενώ παράλληλα με αυτόν ο γραμμικός φωτισμός και ο καθρέφτης εγκιβωτίζονται στα πλακίδια. Επιπλέον έχουν σχεδιαστεί ένα φυτοδοχείο παχύφυτων πάνω από τον πάγκο και τέλος μία γεωμετρική αναδίπλωση στο κάτω μέρος του πάγκου επιτρέπει την εσοχή βοηθητικού κάδου.