Το εγχείρημα απαιτούσε να ανασχεδιαστεί ο χώρος, ο οποίος προοριζόμενος για χρήση κατοικίας ή γραφείου τα τελευταία χρόνια, απείχε πολύ στην αρχική του χάραξη από τις απαιτήσεις του νέου λειτουργικού διαγράμματος. Η δυνατότητα να απευθύνεται σε χρήστες που διαμένουν για λίγο χρόνο στο χώρο, σε συνδυασμό με την επιθυμία να υπάρχει ευελιξία και να μπορεί στο μέλλον να διατηρήσει τη χρήση "κλασικής" κατοικίας, έκανε την επίλυση πιο σύνθετη, καθώς οι ανάγκες διαφοροποιούνται αισθητά από την μια στην άλλη περίπτωση.
Το διαμέρισμα είναι διαμπερές και έχει κάτοψη σε σχήμα τραπεζίου, με τη μεγάλη πλευρά να ανοίγεται προς το δρόμο και τη θέα και τη μικρή να σφηνώνει σχεδόν στην οπίσθια πλευρά του οικοπέδου, όπου ένας μικρός ακάλυπτος απλά παρέχει τη δυνατότητα φυσικού φωτισμού και αερισμού.
Η τελική λύση που εφαρμόστηκε, αφού απογυμνώθηκε όλο το εσωτερικό του διαμερίσματος, προέβλεπε τη δημιουργία δυο σουιτών με εσωτερικό μπάνιο για την καθεμία, οι οποίες διαχωρίζονται αισθητά τόσο λόγω της θέσης τους στην κάτοψη και άρα και στη θέα, όσο και λόγω του μεγέθους και του ύφους στη διακόσμηση. Διατηρήθηκε η αίσθηση του ενιαίου χώρου και της διαμπερότητας, ώστε ο επισκέπτης μπαίνοντας να αντιλαμβάνεται όλο το διαμέρισμα, με οπτικές φυγές στο χώρο και προαιρετικά να έχει τη δυνατότητα να απομονώσει τον προσωπικό χώρο του ύπνου.
Στο ένα τμήμα της μπροστινής σουίτας υπάρχει το κρεβάτι με θέα τον Παρθενώνα, ενώ στο άλλο τμήμα της έχει διαμορφωθεί ένα μικρό καθιστικό. Η δυνατότητα της απομόνωσης τις ώρες του ύπνου εξασφαλίζεται μέσω ενός τριπλού συρόμενου ξύλινου διαχωριστικού από λευκή λάκα, που όταν δεν χρειάζεται, εξαφανίζεται χωνευτό στον τοίχο. Είναι ένας χώρος λουσμένος στο φως με έναν ιδιαίτερο μαγικό τρόπο, το οποίο λες και εκπέμπεται από την Ακρόπολη και αποτελεί τη λάμψη της.
Η δεύτερη σουίτα τοποθετήθηκε στην πίσω πλευρά και στον τοίχο της, που γειτνιάζει με την κουζίνα, διαμορφώθηκε ένα μεγάλο άνοιγμα με τζάμι και στόρια. Έτσι, το μεν δωμάτιο φωτίζεται και μοιάζει πολύ μεγαλύτερο, η δε κουζίνα ενσωματώνεται στο χώρο εισόδου και έχει φυσικό φως.
Η αισθητική του διαμερίσματος χαρακτηρίζεται από λιτά στοιχεία, στα οποία επικρατεί το λευκό και το "αέρινο". Στα δάπεδα τοποθετήθηκαν λευκά πλακίδια και τα έπιπλα, σχεδόν όλα ιδιοκατασκευή, έγιναν από λευκή λάκα και γυαλί ή ακρυλικό γυαλί διάφανο. Όλος ο τοίχος της πρόσοψης φέρει ημιδιάφανη λευκή κουρτίνα και λίγες μόνο σκούρες πινελιές στο κεντρικό φωτιστικό και στον καναπέ αλλάζουν την χρωματική παλέτα.
Αντιθέτως, στο πίσω τμήμα, για την κουζίνα επιλέχθηκε λάκα στο χρώμα της μόκας και του φυσικού ξύλου, ενώ το δεύτερο υπνοδωμάτιο σκουραίνει ακόμα περισσότερο δίνοντας ένα πιο κλασικό και πιο βαρύ ύφος. Το κεφαλάρι και τα έπιπλα γίνονται αντίστοιχα από μαύρη δερματίνη και μαύρη λάκα, σκούρα στόρια συνδέουν το χώρο με την κουζίνα και ένας μεγάλος καθρέφτης τοποθετείται στην πλάτη του πάγκου της κουζίνας ώστε να διευρύνει ακόμη περισσότερο την αίσθηση του βάθους και να ενοποιήσει οπτικά τους διαφορετικούς χώρους.
Μια κατά παραγγελία ταπετσαρία καλύπτει όλο τον τοίχο πάνω από τα κρεβάτια, στη μεν μπροστινή σουίτα λευκή, στη δε πίσω σουίτα, ακολουθώντας το ύφος του υπόλοιπου χώρου, μαύρη με μοτίβο λευκό.
Η οροφή με γυψοσανίδα είναι πιο χαμηλή στο πίσω τμήμα της κάτοψης και πιο ψηλή στο μπροστά, ώστε ο χώρος, σαν χωνί, ανοίγεται προς το φως και τη θέα. Κρυφοί φωτισμοί και χωνευτά σποτ με ροοστάτη αποτελούν τη σταθερή πηγή φωτισμού, ενώ επιδαπέδια φωτιστικά μαζί με διακοσμητικά επίτοιχα προσθέτουν στο χώρο μια διαφορετική πιο καλλιτεχνική πινελιά.

Στον 5ο και τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας, που κατασκευάστηκε το 1983, στην οδό Μυκηνών στην Άνω Γλυφάδα, βρίσκεται το συγκεκριμένο διαμέρισμα των 75 m², το οποίο χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια ως επαγγελματικός χώρος (γραφείο). Έτσι ήταν αναγκαία η αναδιαμόρφωσή του, προκειμένου να προσαρμοστεί σε χώρο κατοικίας, ο οποίος να καλύπτει τις ανάγκες διημέρευσης ενός ζευγαριού.
Το διαμέρισμα έχει πολλά πλεονεκτήματα όσον αφορά στη θέση του, καθώς βρίσκεται πάνω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και έχει θέα προς το Σαρωνικό κόλπο και τον Υμηττό. Στόχος της ανακαίνισης ήταν αφενός η εκμετάλλευση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, της θέας και του προσανατολισμού που παρέχει η θέση τoυ και αφετέρου η αναδιαμόρφωσή του σύμφωνα με τις ανάγκες των νέων ενοίκων.
Η κάτοψη του διαμερίσματος αναδιαμορφώθηκε πλήρως. Στο σχέδιο προσαρμόστηκε το υπνοδωμάτιο, που προορίζεται για τους κύριους ενοίκους, ένα μικρότερο υπνοδωμάτιο, που μπορεί να λειτουργήσει ως ξενώνας, λουτρό και ενιαίος χώρος καθιστικού - κουζίνας με θέα προς τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και τον Σαρωνικό κόλπο. Οι χώροι διημέρευσης του διαμερίσματος καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του εμβαδού του, καθώς είναι οι βασικοί χώροι, στους οποίους διαμορφώνεται η καθημερινότητα των ενοίκων και επομένως οι αναμνήσεις τους. Στις όψεις τους τοποθετήθηκαν μεγάλα υαλοστάσια και στο κέντρο της σύνθεσης ένα ξύλινο “κουτί”, γύρω από το οποίο αρθρώνονται, στον άξονα ανατολής - δύσης, από τη μία οι πιο δημόσιοι και από την άλλη οι ιδιωτικοί χώροι του διαμερίσματος. Το ξύλινο “κουτί” αποκτά κεντροβαρικό χαρακτήρα στη σύνθεση του διαμερίσματος. Ως προς τη λειτουργία του, αποτελεί την γκαρνταρόμπα εισόδου της κατοικίας και στη συνέχειά του επενδύει τον εξωτερικό τοίχο του λουτρού.
Ως προς τα υλικά και τις υφές, στο δάπεδο όλης της κατοικίας, πλην του λουτρού, εφαρμόστηκαν πλακίδια υφής ξύλου. Με τη διατήρηση αυτής της ομοιομορφίας δίνεται η αίσθηση της μεγαλύτερης επιφάνειας. Επίσης, ξύλινα στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν και σε άλλα στοιχεία της κατασκευής, τα οποία συνδυασμένα με το λευκό χρώμα στους τοίχους και τους γραμμικούς φωτισμούς, κρυφούς ή μη, δημιουργούν μια ήρεμη και ζεστή ατμόσφαιρα για τον ένοικο.

Το λουτρό του κύριου υπνοδωματίου διαμορφώνεται με έντονη και αυστηρή γεωμετρία. Συνδυάζοντας τα διαφορετικά μοτίβα στα πλακίδια επένδυσης των τοίχων με ξύλινες υφές και αντανακλάσεις (φιμέ γυαλί, καθρέπτης), η παλέτα των υλικών συμβάλλει στη συνολική αίσθηση πολυτέλειας. Φωτογραφία: Δημήτρης Κλεάνθης.

Σε εξοχική μονοκατοικία στην Πάρο, η μεγάλη ξύλινη πέργκολα χρησιμοποιείται ως ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο ενοποίησης των κτιριακών όγκων, συνδέοντας τον κύριο όγκο της κατοικίας με εκείνον που στεγάζει το υπνοδωμάτιο. Τόσο ο ενσωματωμένος τεχνητός φωτισμός όσο και η απρόσκοπτη θέα προς την πισίνα και τη θάλασσα, διαμορφώνουν την εξωτερική τραπεζαρία ως το κεντρικό σημείο συνάντησης. Φωτογραφία: Peri – Ergon.

Σε ανακαίνιση διαμερίσματος στην Πολιτεία, το γωνιακό τζάκι, το οποίο επενδύεται με φυσικό κονίαμα σκούρου χρώματος, διαχωρίζει και ταυτόχρονα ενοποιεί το καθιστικό με το χώρο της τραπεζαρίας. Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης.

Στο πλαίσιο χώρου – σοφίτας με χρήση κατοικίας σε προϋπάρχον κτίριο βιομηχανικού χαρακτήρα, βασική ιδέα αποτέλεσε η σύζευξη των κοινόχρηστων και των ιδιωτικών χρήσεων. Το ρόλο των τοίχων αναλαμβάνουν δομικά στοιχεία μετασχηματισμού του λειτουργικού χαρακτήρα του χώρου, διαχωρίζοντας και ταυτόχρονα συνδέοντας τη ζώνη ύπνου με τη ζώνη διημέρευσης. Με στόχο τη δημιουργία ενός συνεχούς και ανοικτού χώρου, το τζάκι ενσωματώνεται σε ένα χαμηλό διαχωριστικό, οριοθετώντας το χώρο του υπνοδωματίου. Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κοντός.

Τα φυσικά υλικά και τα γήινα χρώματα κυριαρχούν στην εξοχική κατοικία της Μυκόνου, ενώ η τέντα από σκοινί προσδίδει την αισθητική μιας ρουστίκ σκίασης. Διαμορφώνοντας ένα μικρό καταφύγιο από τον ήλιο, δημιουργεί ταυτόχρονα ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς στην επιφάνεια του δαπέδου. Φωτογραφίες: Γιώργος Κορδάκης.

Οι τεχνολογικές τάσεις στις ηλεκτρομηχανολογικές κατασκευές φανερώνουν μια μετάβαση σε ευφυείς εγκαταστάσεις, που θα αλληλοεπιδρούν με τον χρήστη. Η λειτουργία των ευφυών συστημάτων προϋποθέτει την ορθή επιλογή, εγκατάσταση και λειτουργία αντίστοιχων αισθητήρων πλήθους παραμέτρων, που συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά με τις προτιμήσεις του χρήστη και των φυσικών – μετεωρολογικών στοιχείων του περιβάλλοντος.

Ο Συνδυασμός ηλιοθερμικού συστήματος και αντλίας θερμότητας για θέρμανση & ζεστό νερό χρήσης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα υβριδικής λειτουργίας δύο συστημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το ηλιακό θερμικό σύστημα παρέχει θερμότητα σε μια δεξαμενή αποθήκευσης ζεστού νερού, η οποία, όταν απαιτείται, θερμαίνεται επίσης από την αντλία θερμότητας που παρέχει επίσης την απαιτούμενη θέρμανση στους χώρους. Το σύστημα με χρήση κατάλληλου αυτοματισμού ελέγχου της λειτουργίας της τρίοδης βάνας του δευτερεύοντος κυκλώματος της αντλίας θερμότητας δύναται να αξιοποιηθεί και για την ψύξη των χώρων.

Το διαμέρισμα βρίσκεται σε κτίριο του 1956. Η άμεση γειτνίαση και θέαση με τον ιερό βράχο, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το Αρχοντικό Μακρυγιάννη, αλλά και την Πλάκα, επιτάσσει το σεβασμό στα διαχρονικά και αναλλοίωτα στοιχεία της αττικής γης: το αέναο φως, το γαλάζιο του ουρανού, το λευκό άσπιλο Πεντελικό μάρμαρο, το ζεστό χρώμα της ελιάς.
Ο χώρος ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων με βασική αρχή την πανταχόθεν ανεμπόδιστη θέα του
υπέροχου περιβάλλοντός του. Η έντονη παρουσία του γυαλιού, των στρατηγικά τοποθετημένων καθρεπτών και του πολυεπίπεδου διακριτικού φωτισμού, σε συνδυασμό με το φυσικό ξύλο, επιτρέπει την πλήρη διαμπερότητα και δημιουργεί μια οικία με περιμετρικές οπτικές και αισθητικές φυγές. Ένα υπερσύγχρονο οπτικοακουστικό σύστημα Dolby Surround 5.1 με κάμερες που καταγράφουν την εικόνα και τον ήχο της Ακρόπολης όλο το 24ωρο και τα προβάλλουν σε οθόνες αναρτημένες από την οροφή στο εσωτερικό, επιτρέπει ακόμα και στα ενδότερα του χώρου, να συνενωθούν με το έξω. Ο διαχωρισμός μεταξύ ημι-ιδιωτικού χώρου του σαλονιού, της τραπεζαρίας και της κουζίνας με τα δύο υπνοδωμάτια επιτυγχάνεται μέσω κρυφών πορτών που σχεδόν εξαφανίζονται κλείνοντας.
Ταυτόχρονα το κάθε δωμάτιο διαθέτει το δικό του λουτρό με πλήρως γυάλινα όρια να το
διαχωρίζουν χωρικά αλλά όχι οπτικά. Το λουτρό ξένων καμουφλάρεται απόλυτα πίσω από τμήμα της μεγάλης βιβλιοθήκης μέσω ενός ελεύθερα ανοιγόμενου τμήματός της. Η μεγάλη βιβλιοθήκη που τέμνει κάθετα όλο το μήκος του χώρου, είναι ειδικά κατασκευασμένη για τις σπάνιες συλλογές του ιδιοκτήτη και αποτελείται από γυάλινα φατνώματα με κρυφό φωτισμό.
Η κουζίνα είναι λιτή, με ντουλάπια από λευκή γυαλιστερή λάκα και ανοξείδωτα στοιχεία που πλαισιώνουν την κεντρική γυάλινη αυτοφερόμενη νησίδα και τα κρεμαστά φωτιστικά οροφής.
Οι φωτιζόμενες οροφές με μεμβράνη pvc, προσφέρουν μια αίσθηση ανάτασης και ηρεμίας στην καρδιά της σύνθεσης σε αντιστοίχιση με το βατό γυάλινο δάπεδο.
Λόγω του ότι η πρόσοψη έπρεπε να παραμείνει αναλλοίωτη, κατασκευάστηκαν συρόμενα
πετάσματα από μεταλλικό σκελετό και επένδυση κόντρα πλακέ θαλάσσης που μετακινούμενα αφήνουν ακριβώς τα ίδια ανοίγματα όπως ήταν πριν την επέμβαση.
Ο χώρος πλαισιώθηκε με έργα τέχνης και αυθεντικούς πίνακες επώνυμων καλλιτεχνών.