Η κατοικία εμβαδού 320 m² βρίσκεται στην περιοχή της Νέας Ηρακλείτσας Καβάλας, σε οι- κόπεδο 1.120 m². Αναπτύσσεται σε τρεις ορόφους με διακριτή χρήση ανά όροφο.
Στο υπόγειο βρίσκονται οι χώροι των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων και άλλοι βοηθητικοί χώροι.
Στο ισόγειο, σε άμεση επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο της κατοικίας, οργανώνονται οι κοινόχρηστοι χώροι, σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα, WC, ένα βοηθητικό υπνοδωμάτιο και ο χώρος στάθμευσης.
Στον πρώτο όροφο βρίσκονται τα υπνοδωμάτια των ενοίκων. Ο όροφος χωρίζεται στο τμήμα των παιδικών δωματίων και στο δωμάτιο των γονέων. Η επικοινωνία μεταξύ των δυο τμημάτων επιτυγχάνεται με εσωτερικό μπαλκόνι - διάδρομο.

Κεντρική ιδέα και κριτήρια σχεδιασμού
Κεντρικός πυρήνας του κτιρίου είναι ο ψηλότερος όγκος σχήματος L, από τον οποίο φαίνεται να προβάλλουν μικρότεροι όγκοι. Η ιδέα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης του κτιρίου διακατέχεται από μία συνεχόμενη κίνηση και διείσδυση όγκων και επιφανειών μεταξύ τους. Τόσο τα οριζόντια, όσο και τα κατακόρυφα γραμμικά στοιχεία, που συνθέτουν διάφορους όγκους, τέμνονται μεταξύ τους, καταργώντας τη στατικότητα ενός μονομπλόκ τυπικού κτιρίου. Τα μεγάλα και πλήρη ανοίγματα του ισόγειου ορόφου προς το χώρο πρασίνου πετυχαίνουν την ελαχιστοποίηση των ορίων μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, συντελώντας έτσι στην ενοποίηση του ισογείου με τον περιβάλλοντα χώρο. Με τη δημιουργία όγκων μεγάλου ύψους, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό της κατοικίας, επιτυγχάνεται η δημιουργία χώρων διαφορετικής κλίμακας και χρήσης, καθώς επίσης και η οπτική ενοποίηση μεταξύ των ορόφων.
Το κτίριο τοποθετήθηκε ελεύθερο στο οικόπεδο για την καλύτερη εκμετάλλευση του ηλιακού φωτός. Σε συνδυασμό με βασικές αρχές βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, όπως μεγάλα στέγαστρα στη νότια όψη, μακρόστενα ψηλά ανοίγματα προς το βορρά και ανοίγματα στην οροφή του διώροφου τμήματος της κατοικίας επιτυγχάνεται πλήρης εκμετάλλευση αερισμού - φωτισμού.

Τεχνολογίες κατασκευής και επιλογή υλικών
Τα εξωτερικά επιχρίσματα είναι τριπτά. Οι όγκοι των εξωστών, των στεγάστρων και των αρχιτεκτονικών προεξοχών, που εξέχουν του κελύφους του κτιρίου, είναι κατασκευασμένοι από εμφανές σκυρόδεμα. Οι επενδύσεις στις όψεις, στο στέγαστρο της εισόδου και στην κατασκευή των παρτεριών έχουν γίνει με στενάρι Καβάλας. Στα εξωτερικά δάπεδα έχει γίνει εφαρμογή ηφαιστειακού πατητού τσιμεντοκονιάματος και χυτό βοτσαλωτό δάπεδο. Τα εσωτερικά δάπεδα είναι δρύινα σε συνδυασμό με κονίαμα επάλειψης. Στα μπάνια έχει χρησιμοποιηθεί επίσης κονίαμα επάλειψης, συνδυασμένο με γρανιτικά πλακίδια. Η ηλεκτρολογική εγκατάσταση περιλαμβάνει σύστημα ευφυούς κτιριακού ελέγχου, πετυχαίνοντας έτσι την πλήρη πρόσβαση στις λειτουργίες της κατοικίας, ακόμη και από μακριά. Τα εξωτερικά κουφώματα είναι αλουμινίου ηλεκτροστατικής βαφής.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην κατασκευή της κρεμαστής σκάλας προς τον όροφο της κατοικίας, η οποία αποτελείται από κοιλοδοκούς, πακτωμένες στο τοιχίο του κτιρίου και επενδυμένες με κόντρα πλακέ θαλάσσης. Κατόπιν έγινε εφαρμογή κονιάματος επάλειψης.
Ιδιαίτερες κατασκευές αποτέλεσαν το στέγαστρο της εξωτερικής εισόδου, ένας πρόβολος 6,10 m, αναρτημένος από δύο ντίζες, οι οποίες προβάλλουν από τον όγκο ενός στιβαρού υποστυλώματος, επενδυμένου με στενάρι Καβάλας. Εσωτερικά του πέτρινου υποστυλώματος βρίσκονται δύο ΗΕΒ 200.
Η ψησταριά εντός του διώροφου ημιυπαιθρίου, αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από εμφανές σκυρόδεμα, είναι μία ακόμη ιδιαίτερη κατασκευή. Το λιτό ορθογώνιο σχήμα της, η διαπερατότητά της και ο όγκος της, ο οποίος μοιάζει να κρέμεται έξω από την πλαϊνή όψη του κτιρίου, προσδίδουν μια πλαστικότητα τόσο στην ίδια, όσο και στο σύνολο του χώρου.

Κατά τη μετατροπή μιας μονοκατοικίας του ‘60 στο κέντρο της Γλυφάδας σε αρχιτεκτονικό γραφείο βασική πρόθεση αποτέλεσε η δημιουργία μιας έντονης αντίθεσης ανάμεσα στη γλώσσα των επεμβάσεων και στον παλιό χαρακτήρα της κατοικίας, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη φθορά και τις ατέλειες, οι οποίες προήλθαν από το πέρασμα του χρόνου. Στο εσωτερικό, τοποθετήθηκαν νέον γραμμικά στοιχεία κατά μήκος των τοίχων, τα οποία φωτίζουν ενιαία το χώρο από το δάπεδο προς την οροφή, δημιουργώντας μια φωτεινή διαβάθμιση στους τοίχους.

Στο φαρμακείο Mole στον Πειραιά, ο χώρος υποδοχής στο επίπεδο του ισογείου διαμορφώνεται με φύλλα διάτρητου αλουμινίου, επισημαίνοντας τη λειτουργία του χώρου. Στην κατασκευή ενσωματώνεται τεχνητός φωτισμός, αναδεικνύοντας τα μοτίβα της διάτρητης λαμαρίνας. Η συνολική αισθητική ολοκληρώνεται από το φυσικό φωτισμό, ο οποίος φιλτράρεται από τη διάτρητη πρόσοψη, εξωτερικά του κελύφους. Φωτογραφίες: Μαριάννα Μπίστη.

Σε κατοικία στην Κηφισιά, η εξωτερική περίφραξη του υπαίθριου χώρου πραγματοποιείται μέσω ενός φράχτη από όνυχα, με ενσωματωμένο κρυφό φωτισμό. Η απρόσμενη χρήση του μαρμάρου, η οποία είναι συνδεδεμένη με εσωτερικούς χώρους, δίνει στο χώρο μία αίσθηση πουλυτέλειας, επισημαίνοντας παράλληλα τα όρια του οικοπέδου και διασφαλίζοντας ιδιωτικότητα. Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης.

Σε δερματολογικό ιατρείο στα Ιωάννινα, ο χώρος υποδοχής οριοθετείται από έναν ιδιαίτερο πάγκο σε λιτές γραμμές και από μια ξύλινη ψευδοροφή, που ενσωματώνει το φωτισμό του. Οι αποχρώσεις του γκρι μαζί με το ξύλο δημιουργούν ένα ενδιαφέρον σχεδιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο εντείνεται με τη χρήση κρυφού φωτισμού. Βασικό στοιχείο του χώρου αποτελεί ο επιμήκης, ξύλινος πάγκος του καθιστικού, που πλαισιώνεται από τα δομικά στοιχεία του χώρου και μοιάζει να αιωρείται ανάμεσά τους. Η συνέχεια του ξύλου στον τοίχο αποτελεί το ιδανικό φόντο, δίνοντας συγχρόνως μια ενότητα στην κατασκευή. . Η χρήση του ξύλου, το σκουρόχρωμο δάπεδο, η επιλογή υφασμάτων σε έντονους χρωματισμούς δημιουργούν ισορροπημένες αντιθέσεις, δίνοντας στο χώρο τις απαραίτητες εντάσεις. Φωτογραφίες: Δημήτρης Σπύρου.

Σε ανακαίνιση γραφειακού χώρου στο Χαλάνδρι, τα υποστυλώματα του κοινόχρηστου χώρου υποδοχής επενδύονται με ξύλινες περσίδες. Στο ίδιο πλαίσιο, διαμορφώνονται ημιπερατά διαχωριστικά από ξύλινες περσίδες, τα οποία ορίζουν τους άξονες κίνησης, ενώ παράλληλα δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα. Φωτογραφίες: Νίκος Αλεξόπουλος.

Στη διαμόρφωση ενός παιδοδοντιατρείου στην Κηφισιά, ζητούμενο του σχεδιασμού υπήρξε η δημιουργία ενός χώρου ευχάριστου και οικείου για τα παιδιά. Στο χώρο της υποδοχής κυριαρχεί το καμπύλο κίτρινο στοιχείο, το οποίο ξεκινάει ως πάγκος υποδοχής, στη συνέχεια συναντά το δάπεδο και καταλήγει σε τσουλήθρα και ξύλινες κερκίδες. Η κερκίδα ως κλιμακωτή συνέχεια και απόληξη του ξύλινου δαπέδου χρησιμοποιείται για παιχνίδι και καθιστικό από τα παιδιά και τους συνοδούς τους Φωτογραφίες: Νίκος Δανιηλίδης.

Ένα τριώροφο οίκημα εποχής στο βόρειο Λονδίνο δημιουργείται με κεντρικό στοιχείο την ιδιαίτερη με πτυχώσεις. Το στήσιμο των πτυχώσεων είναι τέτοιο που δημιουργεί μοναδικά, φυσικά σημεία για την τοποθέτηση φεγγιτών, οι οποίοι γεμίζουν γενναιόδωρα τον εσωτερικό χώρο με φυσικό φως αλλά και απεριόριστη θέα προς το πάρκο. Φωτογραφίες: Bureau de Change Architects.

Σε υποστρώματα μεγάλου πάχους, τα οποία απαντώνται σε περιπτώσεις εγκιβωτισμού αγωγών ύδρευσης ή θέρμανσης (π.χ. ενδοδαπέδια θέρμανση) ή όταν υπάρχει ανάγκη εξισωτικής στρώσης μεταξύ δαπέδων με υψομετρική διαφορά, προβλέπονται ειδικοί αρμοί διαστολής. Το βάθος αυτών των αρμών ξεκινάει από την τελική επίστρωση και καταλήγει στην άνω στάθμη της φέρουσας πλάκας ή την κάτω στάθμη του υποστρώματος. Στο εμπόριο διατίθενται κυρίως αρθρωτές διατομές, ώστε να προσαρμόζουν το ύψος τους ανάλογα με το πάχος του κάθε υποστρώματος.

O ποιοτικός φωτισμός έχει μεγάλη αξία για μια ξενοδοχειακή επιχείρηση, όχι μόνο διότι μπορεί να εξοικονομήσει σημαντικά κονδύλια από έξοδα λειτουργίας και συντήρησης, αλλά πρωτίστως διότι διαδραματίζει καίριο ρόλο στην εμπειρία του πελάτη.