Ιδρύθηκε το 2008 από τους Ερμή Αδαμαντίδη (ΑΠΘ – Bartlett School of Architecture) και Δομινίκη Δαδάτση (ΑΠΘ – Architectural Association). Η εμπειρία του γραφείου περιλαμβάνει μελέτες για πολιτιστικά κτίρια, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κτίρια κατοικίας, χώρους φιλοξενίας, εμπορικά καταστήματα και masterplan θεματικού πάρκου. Το υλοποιημένο έργο του γραφείου έχει διακριθεί με διεθνή βραβεία αρχιτεκτονικής όπως Architizer Awards, Evolo, ΔΟΜΕΣ, World Architecture Awards ενώ έχει αποσπάσει και διακρίσεις σε διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Συνέταιρος του γραφείου από το 2018 αποτελεί η Ελένη Παυλίδου (ΑΠΘ – Architectural Association).

Η συνεχής αναζήτηση πρωτότυπων διακοσμητικών ιδεών σε συνδυασμό με την εξέλιξη των τεχνολογικών επιτευγμάτων στον κατασκευαστικό τομέα οδήγησε τα τελευταία χρόνια στη δημιουργία καινοτόμων υλικών επένδυσης εσωτερικών χώρων. Οι ανάγλυφες επενδύσεις αποτελούν μια σύγχρονη αρχιτεκτονική πρόταση και μια εναλλακτική των παραδοσιακών προσεγγίσεων. Διαμορφώνουν ευμετάβλητες επιφάνειες, γλυπτικής προσέγγισης, με παιχνιδί- σματα φωτός και σκιάς και η εφαρμογή τους μπορεί να αλλάξει εντυπωσιακά την εικόνα ενός χώρου, χαρίζοντάς του μια νέα διάσταση.

Τα μέλη της ομάδας ξεκίνησαν την συνεργασία μεταξύ τους το έτος 1999.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξαν σταθεροί συνεργάτες με σημαντικά ελληνικά γραφεία («Α-66 Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής Δ. & Σ. Αντωνακάκη»), όπου συμμετείχαν σε πληθώρα μελετών για αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, ιδιωτικά και δημόσια έργα, αλλά και στην κατασκευή αυτών.
Η αρχική (τριμελής) ομάδα σχηματίσθηκε το έτος 2004 με την ονομασία «ΒΔΠ αρχιτέκτονες».
Το 2010 μετανομάστηκε σε «αρχιτεκτονικο γραφειο3» με τα βασικά της μέλη: Δρίτσα Νικολέττα (Αρχιτέκτων Εσωτερικού Χώρου -2001), και Πλαΐνη Χριστίνα (Αρχιτέκτων-Μηχανικός -1999).
Το γραφείο διατηρεί σταθερή συνεργασία με διακεκριμένους πολιτικούς μηχανικούς («Καλλίεργος Ο.Τ.Μ.), μηχανολόγους & τοπογράφους, και κυρίως με κατασκευαστές («ΕΠΙΛΥΣΗ») για την άριστη εφαρμογή των μελετών.
Το γραφείο δραστηριοποιείται σε όλη την Ελλάδα, με έργα κυρίως στην Αθήνα αλλά και στις Κυκλάδες, την Βοιωτία, την Θεσσαλία, την Κρήτη κ.α. Η πλειοψηφία των έργων αυτών, αφορά στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως σε κατοικίες: νέες οικοδομές, διαρρυθμίσεις, μικρές επεμβάσεις, σχεδιασμός επίπλων, διακόσμηση χώρων. Ένα μικρότερο ποσοστό αφορά σε μελέτες γραφείων & καταστημάτων.
Η έδρα της ομάδας βρίσκεται στην Αθήνα, στα Εξάρχεια.

Πρόκειται για έτοιμα βιομηχανοποιημένα προϊόντα με ελεγχόμενη ποιότητα κατασκευής, ομοιομορφία στην απόδοση της τελικής επιφάνειας και ανθεκτικότητα στο χρόνο. Κατασκευάζονται από πολυστρωματικά επίπεδα ορθογωνικά, συνήθως, τεμάχια, τα οποία αποτελούνται από συγκολλημένα στοιχεία διαφορετικού πάχους και διαφορετικών υλικών.

Αποτελούν απαραίτητα στοιχεία διαμόρφωσης των εξωτερικών χώρων, εξασφαλίζοντας την περιμετρική αντιστήριξη οικοπέδων με κλίση, την εδαφική “υποστήριξη”, τη δημιουργία αναβαθμών κ.ά. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του έργου οι τοίχοι αντιστήριξης σχεδιάζονται και κατασκευάζονται σε διάφορους τύπους και από διαφορετικά υλικά.

Τα σιφόνια είναι στόμια εισόδου νερού στο υπόγειο σύστημα απορροής υδάτων. Τοποθετούνται τόσο σε εξωτερικούς, όσο και σε εσωτερικούς χώρους και συγκεκριμένα στο χαμηλότερο σημείο της τελικής επιφάνειας του διαμορφωμένου χώρου, ώστε να κατευθύνονται τα νερά σ’ αυτό το σημείο. Τα σιφόνια είναι συνήθως κυκλικής ή τετραγωνικής διατομής και στο επάνω μέρος τους τοποθετείται ένα διάτρητο κάλυμμα (σχάρα), το οποίο επιτρέπει μεν την εισροή υγρών, καθώς και την κυκλοφορία επάνω στο σιφόνι, συγκρατεί όμως τα μεγαλύτερα αντικείμενα. Κάτω από την επιφάνεια της σχάρας υπάρχει συνήθως μια κοιλότητα, στην οποία συγκεντρώνονται τα ανεπιθύμητα υλικά που εισέρχονται εντός του σιφονιού. Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα συγκέντρωσης φερτών υλικών, όπως στις αυλές ή στα δώματα, μπορούν να επιλεχθούν σιφόνια με ανυψωμένα τοιχώματα σχάρας.
Επιπλέον, τα σιφόνια που προορίζονται για σύνδεση με το δίκτυο των λυμάτων (μπάνιο, ντους, κουζίνα) διαθέτουν οσμοπαγίδες, που είναι υδάτινα εμπόδια των δύσοσμων αερίων των αποχετεύσεων. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως σε φραγή αγωγών ή πλημμύρες, αυτές οι παγίδες μπορεί να λειτουργούν και ως βαλβίδες ασφαλείας κατά της επιστροφής των αποχετευόμενων υγρών.
Η επιλογή του αριθμού σιφονιών που θα τοποθετηθούν σε ένα χώρο εξαρτάται από το ρυθμό ροής νερού αλλά και από το είδος και τη χωρητικότητα του υπόγειου συστήματος αγωγών, που καθορίζει πόσο γρήγορα μπορεί να επιτευχθεί η αποστράγγιση. Γι’ αυτό το λόγο σε εξωτερικούς χώρους ή σε εσωτερικούς χώρους με μεγάλη ροή νερού συστήνεται να τοποθετούνται παραπάνω από ένα στόμια αποστράγγισης.
Στο εμπόριο υπάρχουν διαθέσιμα σιφόνια σε μεγάλη ποικιλία διαμέτρων, ανάλογα με το σημείο εφαρμογής, αλλά και σε ποικιλία υλικών. Τα πιο συνηθισμένα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους είναι το πλαστικό, το αλουμίνιο, ο χυτοσίδηρος και ο ανοξείδωτος χάλυβας.

Η αποστράγγιση και απορροή των υδάτων αποτελεί καίριο ζήτημα διαχείρισης του νερού στους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους. Η είσοδος των υδάτων στα αποχετευτικά δίκτυα επιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο με δύο συστήματα, τα σιφόνια και τα κανάλια που είναι διαθέσιμα σε πληθώρα επιλογών ανάλογα με την προοριζόμενη χρήση.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο «Βασιλειάδης Αρχιτέκτονες» ιδρύθηκε το 1985 από τον Γιώργο Βασιλειάδη και την Στάλλη Ταλέα με βάση τη Λεμεσό, ενώ στα στελέχη πλέον ανήκει ο Κωνσταντίνος Βασιλειάδης. Το γραφείο δραστηριοποιείται στον τομέα της αρχιτεκτονικής, της αστικής ανάπτυξης, του εσωτερικού σχεδιασμού, του σχεδιασμού τοπίου, του σχεδιασμού προϊόντων, της ενέργειας και της έρευνας και έχει εκπονήσει μελέτες σε Κύπρο και Ελλάδα.
Η αρχιτεκτονική ομάδα κινείται γνωρίζοντας ότι υπάρχουν διαφορετικοί τόποι, διαφορετικοί καιροί, διαφορετικοί άνθρωποι και διαφορετικές ανάγκες. Μεταβλητές που υπαγορεύουν κάθε φορά ξεχωριστούς τρόπους αντιμετώπισης και πλάθουν από μόνες τους μορφές, όγκους, υλικά. Σχέσεις γραμμών, επιπέδων και επιφανειών μετουσιώνονται σε μορφές που ισορροπούν ανάμεσα στην απλότητα και την ποικιλομορφία.
Ο κοινός, αλλά όχι μονοσήμαντος τρόπος προσέγγισης, προσδίδει κάθε φορά χαρακτήρα και αναγνωσιμότητα. Ο σχεδιασμός αποκτά πρωταρχικό του μέλημα να υπηρετήσει ανθρώπινες ανάγκες, να διευκολύνει κινήσεις, δραστηριότητες και λειτουργίες, με εργαλείο πάντα τις αναγκαίες για τον καιρό μας βιοκλιματικές στρατηγικές. Περιβάλλοντα φιλικά και άνετα, επιτρέπουν στο χρήστη να αντιληφθεί, να βιώσει και να αγαπήσει το χώρο του, σε μια εποχή όπου πολύ συχνά η λειτουργικότητα θυσιάζεται στο βωμό της "επίδειξης" και του εντυπωσιασμού.
Η ενεργή συμμετοχή του πελάτη κατά την επεξεργασία της πρότασης και ο σεβασμός στις προτιμήσεις του, συνδυάζονται με τις γνώσεις και εμπειρία των αρχιτεκτόνων του γραφείου για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα: Καθαρές, ποιοτικές και αρμονικές συνθέσεις που συμβαδίζουν με τις διαφορετικές ανάγκες, συνδιαλέγονται και συμπορεύονται με το χώρο, το χρόνο, τον τόπο και τους ανθρώπους.

Οι απαιτήσεις για ενεργειακά αναβαθμισμένα κουφώματα σύγχρονου σχεδιασμού με βελτιωμένα εξαρτήματα και λειτουργίες οδηγούν στην ανακαίνισή τους. Αναφέρονται τα κριτήρια επιλογής κουφωμάτων και τα είδη που κυκλοφορούν στην αγορά, καθώς και οι σχετικές εργασίες τοποθέτησης.

Στόχος της υπόγειας αποστράγγισης είναι η διατήρηση της υγρασίας του εδάφους σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο ορθός σχεδιασμός του συστήματος αποστράγγισης δεν προκαλεί ξηρασία του εδάφους, καθώς το έδαφος έχει την ικανότητα να κατακρατεί εκείνη την ποσότητα νερού που πραγματικά χρειάζεται και να απομακρύνει με τη βοήθεια της βαρύτητας το πλεονάζον νερό.
Οι συνηθέστερες εφαρμογές περιλαμβάνουν διάτρητες ή μη σωληνώσεις, σιφόνια και κανάλια συλλογής νερού. Το υπόγειο σύστημα αποστράγγισης είναι αποτελεσματικό, κυρίως όταν η στάθμη του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα μονίμως ή περιστασιακά (π.χ. μετά από βροχή) φθάνει σε ανώτερο επίπεδο από τη στάθμη του πυθμένα του υπόγειου αποστραγγιστικού σωλήνα.
Την πιο διαδεδομένη ίσως μέθοδο υπόγειας αποστράγγισης αποτελεί η χρήση διάτρητων σωληνώσεων εντός του εδάφους.
Οι διάτρητοι αγωγοί τοποθετούνται κοντά στον πυθμένα στενού σκάμματος, μέσα σε υδατοδιαπερατό υλικό (χαλίκι, πέτρες, γαρμπίλι), το οποίο περιβάλλεται από γεωύφασμα. Με τη χρήση γεωυφάσματος επιτυγχάνεται διήθηση και αποφεύγεται η μεταφορά φερτών υλών εντός του δικτύου.
Έτσι, το νερό απορροφάται από το όρυγμα, περνάει στο σωλήνα και κατόπιν καταλήγει στο σημείο απόρριψης, για παράδειγμα, στο δίκτυο των όμβριων υδάτων (εφόσον υπάρχει σχετική άδεια). Η διάταξη των σκαμμάτων αποστράγγισης μπορεί να γίνει σε κάνναβο, σε μορφή ψαροκόκαλου ή σε τυχαίο κατάλληλο σχηματισμό. Το βάθος τοποθέτησης των σωληνώσεων πρέπει να είναι αρκετό (για αποτελεσματική αντιμετώπιση ενδεχόμενων προβλημάτων υγρασίας θεμελίων και χαμηλότερα), ώστε να αποφεύγεται το ενδεχόμενο καταστροφής τους από τον παγετό, ενώ η απόστασή τους εξαρτάται κυρίως από τα χαρακτηριστικά του εδάφους.
Οι πιο διαδεδομένοι τύποι αγωγών είναι οι σωλήνες με κυματοειδή τοιχώματα και οι σωλήνες με λεία τοιχώματα. Συνήθως, οι σωλήνες που τοποθετούνται στο υπέδαφος είναι διάτρητοι, ενώ οι σωλήνες που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά του νερού από την επιφάνεια του εδάφους προς το δίκτυο αποστράγγισης ή το δίκτυο των ομβρίων δεν έχουν οπές.