Πολυκατοικία στην Ηλιούπολη

Η πολυκατοικία βρίσκεται στα νότια προάστια της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στην Άνω Ηλιούπολη, στους πρόποδες του Υμηττού.
Κατά τη μελέτη αξιολογήθηκαν ιδιαίτερα ως πλεονεκτήματα του οικοπέδου το ικανοποιητικό μήκος της πρόσοψης, ο ευνοϊκός προσανατολισμός (μεσημβρινός), καθώς και η δυνατότητα θέας από τη μπροστινή πλευρά του κτιρίου προς την θάλασσα, από τους υψηλότερους κυρίως ορόφους, λόγω του προσανατολισμού άλλα και του επικλινούς εδάφους της περιοχής.
Με βάση τα παραπάνω και με επιπλέον προαπαιτούμενο την εξάντληση του συντελεστή δόμησης, καθώς η πολυκατοικία έγινε για εμπορική εκμετάλλευση, επιδιώχθηκε η ανάπτυξη του κτιρίου όσο το δυνατό καθ’ ύψος, μέσω της μείωσης της μεγίστης κάλυψης αυτού.
Έτσι, η χωροθέτησή του σε σχέση με τις ήδη δομημένες όμορες ιδιοκτησίες έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούνται όσο το δυνατό μικρότερες τυφλές πλευρές – μεσοτοιχίες στο νέο κτίριο. Η επιλογή αυτή είχε ως συνέπεια τη δημιουργία ευρύτατων ακαλύπτων με ανατολικό - μεσημβρινό προσανατολισμό, τόσο στο πλαϊνό όριο όσο και στην πίσω πλευρά του οικοπέδου, με άμεσα οφέλη όχι μόνο για τα διαμερίσματα (καλύτερες συνθήκες φυσικού φωτισμού των χώρων εσωτερικά), άλλα και για το ευρύτερο μικροκλίμα του ίδιου του οικοδομικού τετραγώνου.
Όσον αφορά στις λοιπές συνθετικές αποφάσεις, εκμεταλλευόμενοι τη μεγάλη υψομετρική διαφορά που υπήρχε στην πρόσοψη από τη μία άκρη έως την άλλη, αποφασίστηκε η δημιουργία υπόγειας στάθμης κατ’ επέκταση του βασικού περιγράμματος της οικοδομής προκειμένου να εξασφαλιστούν οι απαιτούμενες θέσεις στάθμευσης, καθώς και επιπλέον απαραίτητοι αποθηκευτικοί χώροι. Η επιλογή αυτή σε συνδυασμό με την κατασκευή χώρου pilotis στο ισόγειο, σε συνέχεια του κήπου, είχε ως συνέπεια τη δημιουργία, στη στάθμη του εδάφους, ελεύθερων χώρων προς αξιοποίηση από τους ένοικους μελλοντικά.
Πάνω από την pilotis η πολυκατοικία αναπτύσσεται σε 4 στάθμες, ενώ το διαμέρισμα στην τελευταία στάθμη ενοποιείται με μικρό χώρο σοφίτα, ο οποίος χωροθετείται μέσα στη στέγη. Οι δυο αυτοί χώροι ενοποιούνται και οπτικά μέσω ενός μικρού αίθριού, το οποίο δημιουργεί διώροφους χώρους σε τμήμα του διαμερίσματος.
Εξωτερικά, όσον αφορά την μορφολογία του κτιρίου, τονίζεται ιδιαίτερα η δημιουργία ενός τετράγωνου πλαισίου που δημιουργείται από κατακόρυφα και οριζόντια μη φέροντα τοιχία, το οποίο οργανώνει και ενοποιεί οπτικά το σύνολο των ανοιχτών εξωστών της πρόσοψης, άλλα και αυτών του πλαϊνού ακάλυπτου. Επιπλέον, με τη χειρονομία αυτή το κτίριο ξεπροβάλει και δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται σε γωνιακό οικόπεδο.
Εσωτερικά στα διαμερίσματα έχει γίνει χρήση υλικών στη φυσική τους μορφή, όπως δρυς για τα πατώματα σε μεγάλες διαστάσεις τάβλας, μάρμαρο carrara για επενδύσεις σε πάγκους κουζίνας και τζάκια και αντίστοιχες επενδύσεις μαρμάρινων πλακιδίων στους χώρους υγιεινής. Παρόμοια υλικά με αντίστοιχη υφή έχουν χρησιμοποιηθεί και σε αρκετούς κοινόχρηστους χώρους, όπως στα κλιμακοστάσια, στο θάλαμο του ανελκυστήρα κ.α., προκειμένου να υπάρχει, όσο το δυνατό, μία ενιαία λογική στο σύνολο των χώρων της πολυκατοικίας.