Μονοκατοικία "Obliquity" με αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού

Στόχος του σχεδιασμού υπήρξε εξαρχής η δημιουργία μιας μονοκατοικίας που να συνδυάζει τη βέλτιστη λύση από άποψη λειτουργικότητας και ενδιαφέρουσας μορφολογίας, ξεφεύγοντας από τα στερεότυπα του σύγχρονου αστικού ιστού. Το κτίριο προσαρμόζεται στη μορφολογία του οικοπέδου, αλλά και στις απαιτήσεις της γειτονιάς και σχεδιάστηκε με τις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού με στόχο την παροχή των βέλτιστων συνθηκών διαβίωσης για τους χρήστες του.
Η ογκοπλασία του κτιρίου ορίζεται από διαγώνιες γραμμές και όγκους.
Ο κύριος όγκος του ορόφου δημιουργεί έναν δυναμικό πρόβολο στο ισόγειο, και η «εξοχή» αυτή τονίζεται, αφενός με οριζόντιες περσίδες που εντείνουν την γραμμικότητα, και αφετέρου με την κλίση του κελύφους προς τον νότο.
Επιπλέον, στον όροφο δημιουργείται ένας δεύτερος όγκος, ο οποίος όμως δεν είναι προσβάσιμος και είναι κατακόρυφα ενιαίος με το καθιστικό. Ανάμεσα στους δύο αυτούς όγκους δημιουργείται αμφίπλευρα φυτεμένο δώμα.
Τα οχήματα εισέρχονται από το αριστερό άκρο του οικοπέδου. Στο υπόγειο προβλέπονται μόνο μηχανολογικοί και βοηθητικοί χώροι.
Σχεδιαστικά, η κεντρική ιδέα παρομοιάζει μια αγκαλιά της διαμορφωμένης αυλής με ένα κτίριο το οποίο είναι ταυτοχρόνως εσωστρεφές και εξωστρεφές. Η είσοδος των πεζών στο οικόπεδο γίνεται από την κεντρική οδό, και η πορεία προς την είσοδο διασχίζει έναν γραμμικό ημιυπαίθριο χώρο. Στο ισόγειο οι χώροι διαχωρίζονται λειτουργικά και διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Το σαλόνι έχει ύψος δύο ορόφων, συνδέεται άμεσα με την τραπεζαρία και η κουζίνα είναι ανεξάρτητη σε όγκο κάθετο στους δύο προηγούμενους - η κάτοψη δηλαδή οργανώνεται σε σχήμα Γ. Στον όροφο τοποθετούνται δύο μάστερ υπνοδωμάτια και ένας ξενώνας. Το κλιμακοστάσιο, ο ανελκυστήρας και οι διάδρομοι τοποθετούνται στην βορειοδυτική όψη του κτιρίου.
Το κτίριο τοποθετείται με τέτοιο τρόπο στο οικόπεδο, ώστε να αφήνει κενά από τα γύρω οικόπεδα και να αναπνέει πανταχόθεν.
Όλοι οι χώροι διημέρευσης της κατοικίας προσανατολίζονται προς το νότιο τμήμα του κτιρίου, εξασφαλίζοντας έτσι βέλτιστο φυσικό φωτισμό, ενώ οι χώροι κυκλοφορίας επι το πλείστον στο βορρά ως ζώνη ανάσχεσης.
Τα ανοίγματα διαστασιολογήθηκαν με κριτήριο τις περιμετρικές θέες αλλά και τις ανάγκες σε ποσότητα φυσικού φωτισμού. Τα σταθερά αρχιτεκτονικά στοιχεία παρέχουν επαρκή σκίαση κατά τους θερινούς μήνες, ενώ επιτρέπουν τον μερικό παθητικό ηλιασμό κατά τους χειμερινούς μήνες. Εφαρμόζεται διαμπερής αλλά και εφελκυστικός αερισμός μέσω αντιδιαμετρικών και διαφοροποιούμενων σε ύψος κουφωμάτων που στα δυσπρόσιτα σημεία λειτουργούν με μηχανισμό. Το σύστημα ασφαλείας του κτιρίου αποτελείται από ζώνες περιμετρικά του κελύφους και παγίδες όχι μόνο στα κουφώματα, αλλά και στα ρολά. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται εφικτός ο νυχτερινός φυσικός αερισμός.
Τοποθετήθηκε εξωτερική θερμομόνωση της εταιρείας STO πάχους από 12 έως 20 εκατοστών ανα περίπτωση σε όψεις και δώματα, ενώ η τελική επίστρωση των δωμάτων αποτελείται από λευκά γυαλισμένα ποταμίσια βότσαλα που διαθέτουν εξαιρετική ανακλαστικότητα και θερμοχωρητικότητα. Δόθηκε ιδιαίτερη μέριμνα να αποφευχθούν σχεδόν όλες οι θερμογέφυρες στο κέλυφος. Όλα τα κουφώματα είναι θερμοδιακοπτόμενα με διπλά ενεργειακά υαλοστάσια με επίστρωση low-e στη θέση 2 με Uglass στο 1 W / m²K.
Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως οι μεταλλικές περσίδες, επιλέγονται ως συνθετικό στοιχείο των όψεων, καθώς προσφέρουν σε αυτήν μια πιο ενδιαφέρουσα μορφολογία που ξεφεύγει από αυτήν της κλασικής μονοκατοικίας. Ταυτόχρονα εξυπηρετούν και λειτουργικό σκοπό στο εσωτερικό των διαμερισμάτων δημιουργώντας ποικιλομορφία σε χώρους και θεάσεις. Όπου το επιτρέπει η μορφολογία και η κάτοψη του κτιρίου δημιουργούνται εξώστες για την εξυπηρέτηση των αναγκών των χρηστών. Συγκεκριμένα στο δώμα του ισογείου μεταξύ των δυο κτιριακών όγκων που ορίζουν το διαμπερή άξονα Βορρά – Νότου, δημιουργείται τοπική στένωση, ως εκ τούτου επιτάχυνση και ενίσχυση των ανέμων, λόγω εφαρμογής του Νόμου Bernoulli. Κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί η επένδυση ορισμένων τοίχων με πλακάκι απομίμησης ξύλου. Επιλέχθηκε το πλακάκι να τοποθετηθεί με χρήση χαλαζιακού ασταριού και ελαστικής κόλλας πάνω από την κόλλα-πλέγμα της θερμομόνωσης, προκειμένου να μην απομειωθεί η θερμική αδράνεια του κτιρίου.
Η θέρμανση και ο κλιματισμός της μονοκατοικίας καλύπτονται από ένα σύστημα αντλίας θερμότητας που συνδυάζεται με ενδοδαπέδια θέρμανση και ήπιο δροσισμό. Κατά τις πολύ θερμές ημέρες, μπαίνει σε λειτουργία το σύστημα κρυφών fan-coil οροφής με αυτονομία ανα χώρο VMF. Τα slots εξαγωγής είναι λεπτά γραμμικά και χωροθετημένα σε σημεία που να μην ενοχλούν με την ήπια κίνηση του αέρα τους χρήστες.
Στο δώμα τοποθετούνται ηλιακοί συλλέκτες και συστοιχία φωτοβολταϊκών που οριακά υπερκαλύπτουν την ετήσια κατανάλωση ενέργειας. Το boiler τοποθετείται στο υπόγειο με ανακυκλοφορία.
Έγινε πρόβλεψη για ανεμιστήρες οροφής σε όλους τους κύριους χώρους, καθότι η χρήση τους διευρύνει τη ζώνη θερμικής άνεσης κατά 3 με 4 βαθμούς Κελσίου.
Η υπάρχουσα φύτευση διατηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ όπου αυτό δεν είναι δυνατόν αντικαθίσταται και προστίθενται και νέα δένδρα. Πέρα από τους χαμηλούς θάμνους περιμετρικά των ορίων του οικοπέδου, χωροθετήθηκαν ψηλότερα δέντρα στο νότο και τη δύση, προκειμένου να ανακόπτουν τη θερμική επιβάρυνση κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Επίσης, οι δυο φυτεμένες ζώνες παρέχουν πέρα από το προφανές αισθητικό αποτέλεσμα, επιπρόσθετη θερμομόνωση και σκίαση. Μεγάλο μέρος του οικοπέδου είναι φυτεμένο, ενώ ένα μικρότερο καλύπτεται από πιο φυσικά υλικά εδαφοκάλυψης όπως χαλίκι, βότσαλα και συμπιεσμένο χώμα. Η ύπαρξη της πισίνας ως στοιχείο νερού συντελεί, έστω και αμελητέα στη φυσική ψύξη του αέρα πριν αυτός εισέλθει στο κτίριο.