Ενοικιαζόμενα δωμάτια στη Σαντορίνη

Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια του Alti Suites στο Μεγαλοχώρι κατέχουν μια ευδιάκριτη θέση στην ανάβαση από το λιμάνι της Σαντορίνης. Σχηματίζουν ένα διώροφο όγκο, μπροστά από τον οποίο εκτείνεται ως βάση ένας υπαίθριος χώρος με άπλετη θέα προς την Καλντέρα. Στο όριο της ιδιοκτησίας και προς το δρόμο μεσολαβεί ένας ψηλός τοίχος, που απομονώνει τις αυλές από τα βλέμματα των διερχομένων. Οι κλιμακωτές αυλές των δωματίων έχουν περίοπτη θέση και τέτοια έκταση (δυσεύρετο είδος στην απόκρημνη πλευρά της καλντέρας), που έκανε το σχεδιασμό αυτού του ανοιχτού χώρου κύριο μέλημα των αρχιτεκτόνων. Σχεδίασαν ένα ελαφρά ανάγλυφο τοπίο, μια πορεία που κινείται οριζόντια ανάμεσα σε αυλές –μία για κάθε δωμάτιο– που διασφαλίζουν μέσω φύτευσης την ιδιωτικότητα τους. Οπότε πέρα από τον ημιυπαίθριο χώρο με την τοξωτή απόληξη στην πρόσοψη του κάθε δωματίου, η υπαίθρια αυτή διαμόρφωση με τα τζακούζι στην άκρη τους αποτελεί όχι μόνο την άμεση θέα των δωματίων, αλλά και το πλέον προνομιακό μέρος, από το οποίο μπορεί να δει κανείς την καλντέρα.
Οι υπάρχουσες προσόψεις των δωματίων διατηρήθηκαν –εμφάνιζαν τη διαδεδομένη μορφολογία στη Σαντορίνη με τις τοξωτές βεράντες, μια διαμόρφωση που εμφανίζεται σε αρκετές περιπτώσεις, όταν δεν χρησιμοποιείται ο θόλος για την απόληξη του δώματος. Στην ανακαίνιση, η λευκή βαφή εφαρμόστηκε σε όλους τους όγκους, δίνοντας ενότητα και συνοχή στο σύνολο.
Στο εσωτερικό των δωματίων είχε από την αρχή επιλεγεί να διατηρηθεί το ορθογώνιο περίγραμμα τους. Με αυτά τα δεδομένα το χρώμα αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα φωτογενή αλλά όχι κατάλευκο χώρο.
Το κεφαλάρι του κρεβατιού και το σόκορο της ντουλάπας που επεκτείνεται ως φόντο για τον καθρέφτη, η πρόσοψη (και μόνο) του γραφείου γίνονται οριζόντιες επίπεδες λουρίδες. Αναδεικνύουν το (μπλε ή γκρι) χρώμα ως ένα "χαρτί" που ακουμπά και αναδιπλώνεται μέσα στο λευκό δωμάτιο. Το χρώμα παύει συνεπώς να είναι μια βαφή που διαφοροποιεί ένα υλικό ή ένα έπιπλο (όπως για παράδειγμα μια ντουλάπα) και χρησιμοποιείται ως "φως", ως ένα "φιλμ" που μπορεί να πέφτει σε διαφορετικά επίπεδα και ξεχωριστά αντικείμενα. Την ίδια λογική ακολουθούν και τα φωτιστικά που σχηματίζουν οριζόντιες λουρίδες κρυφού φωτισμού. Για τα κομοδίνα και το κρεβάτι κάθε δωματίου δεν επιλέχτηκε η χτιστή λογική αλλά μια σχετική αιώρηση τους ως ξύλινα τελάρα στην τελευταία οριζόντια ζώνη πριν από το δάπεδο του πατητού τσιμεντοκονιάματος. Το τραπεζάκι του καθιστικού ανήκει στην ίδια ζώνη υλικών –η μεταλλική του βάση σχετίζεται με μια μοντέρνα αντίληψη επίπλωσης στην οποία ανήκει και η διπλανή πλαστική καρέκλα που σχεδίασαν οι Charles και Ray Eames.  Με δεδομένο το κλειστό ως επί το πλείστον περίγραμμα των δωματίων στην πίσω τους πλευρά, τα λουτρά σχεδιάστηκαν με τζαμένιες επιφάνειες.
Τα λουτρά είναι και ο μόνος χώρος, στον οποίο το τσιμεντοκονίαμα του δαπέδου επεκτείνεται κατακόρυφα, σχηματίζοντας τους νιπτήρες. Ο κρεμαστός καθρέφτης τους διακρίνεται αχνά από το υπνοδωμάτιο, πίσω από το αμμοβολημένα τζάμια που ορίζουν το λουτρό.